भांगरभूंय | प्रतिनिधी
नेमीची येतो मग पावसाळा, हे म्हणी प्रमाण नवें शिक्षणीक वर्स सुरू जावन पयली मध्य सत्र परिक्षा लागीं पावत आयली. थोडी भोव मेहनती भुरगीं आपापले परीन अभ्यास आनी शिक्षणीक उपक्रमांची बरे भशेन मांडणी करूंक गुंग जाल्ली दिसतात, तर कांय भुरगीं अजून मेरेन न्हिदेंतल्यान जागी जावंक नात. आळसाय फाफडूंक तांकां कळाव लागता. हुस्क्या विणें जगप होच मंत्र असो तांणी गैरसमज करून घेतिल्लो दिसता. सर्वसादारण गोंयच्या शाळा, स्कुलांनी अशेंच चित्र पळोवंक मेळटलें. दुसरे वटेन घडयाळीचे कांटे कोणाक रावंक तयार नात, ते टीक- टीक करून मुखार वचत रावतात. त्या कांट्या बराबर दरेकल्यान आपलो वावर मुखार व्हरचो आसता. जाणें हो नेम पाळ्ळो तो बुदवंत. विद्यार्थी दशेत लेगीत हो एकूच नेम जाचो घडयाळिचो सांगात सुट्टा ताका धावचें पडटा, धडपडचें पडटा. आपल्या अभ्यासाचो ताल आनी लय सोदूंक खास्ती खावच्यो पडटात. तांचे जिणेचें गणीत जाग्यार पडटा म्हणसर तांकां नाकांत दोरी घाल्लेवरी जाता. अशा वेळार तांकां पाचवो बावटो दाखोवपी गार्डाची गरज पडटा. ताचो सांगात मेळत तर तांची निसरल्ली गाडी रुळार येवन संथ गतीन जायना पूण धांवपाक लागता. फाटीं पडिल्ल्या भुरग्यांक वेळार हात दिवंक जाय नाजाल्यार तांचे निर्शेणी माथें वयर काडूक पळयतली. तांचो आत्मविस्वास खंयचे खंय ना नपयत जावंक पावतलो. अभ्यासांत तर ते फाटीं उरतलेच शाळेंतल्या सर्तींनी, कार्यावळींनी हे भुरगे वांटो घेवंक मुखार आयिल्लेय पळोवंक मेळचे नात. अशा सगल्या भुरग्यांक लागींचो कोण आसत तर तो तांचो शिक्षक. तोच तांचो ‘इंजीन गार्ड’ जावंक शकता. एक शेतकामती जसो बरी पिकावळ घेवंक मळ्याची जतनाय घेता, शिंपता, बर्या दर्जाचें खत घालता तेच परी शिक्षकान भुरग्यांक घडयतना तांच्यांत आशिल्ल्या वेगवेगळ्या कला गुणांक सारें घालून किल्लून हाडूंक जाय. तेन्नाच ते भुरगे पिकिल्ल्या कणसां वरी वार्या ल्हारार धोलतले, चकचकूंक लागतले.
विद्यार्थी दशेंतल्या दरेकल्याक अभ्यासा बराबर हेर कुशळटायेचीं तासां आत्मसात करचीं पडटात. शिक्षणाच्या मळार पुश्टीक वातावरण तयार करून त्या भुरग्यांक जिणें मुल्यां आनीक वेगवेगळीं तासां आत्मसात करूंक फावो ती माची दिवचो यत्न करूंक जाय. हालींच्या तेंपार अभ्यासा बराबर तीं तासां म्हत्वांची जाल्ली आसात. कारण ह्याच तासांच्या बळग्यार आयचे तरनाटे आपलो फुडार पर्जळीत करूंक पावतात. शिक्षण आनी हीं कुशळटायेचीं तासां हातांत हात घालून चलपाक लागल्यांत आनी म्हूण सद्या तरी तीं आत्मसात केले बगर दुसरो खंयचो पर्याय ना. एक वेळ आशिल्लो शिक्षण पुराय जाले उपरांत बारीक- सारीक नोकरी मेळपाची आस्त आशिल्ली. कोणाच्या तरी आदारान वा वळखीन म्हणुया नोकरी मेळटाली. एकदां कामार रुजू जाले उपरांत जिद्द आनी चिकाटी गांठीक मारून वावुरतल्यांक एक- दोन वर्सां भितर दुसरे सुवातीर बरी नोकरी मेळटालीय बी. अशे तरेन हळुहळू करून गोंयच्या तरनाट्यांचो फुडार घडत वतालो. स्पर्धा नाशिल्ल्योच अशांतली गजाल न्हय, पूण गोंयकार आपले परीन कश्ट घेवन पात्रताय सिद्ध करून नोकरी हातासताले. जाका लागून फुडार भक्कम करूंक पावताले. रासवळ घराबे आशिल्ल्या कारणान घराब्याची देखरेख करपाची जापसालदारकी ‘ना के बराबर’ आशिल्ली. म्हयनो सोंपतकच घरच्या मुखेल्यांच्या हातांत घर खर्चाक पयशे दिले म्हणटकच जबाबदारी सोंपताली.
आयज गोंयचे खूबशे घराबे रासवळ उरूंक नात. जंय नोकरे, वेवसायाक लागले तीच कर्मभुमी मानून ते खोशयेन जियेवंक लागलें. जिणेचें नवे गणीत सुरू जालें. आवय बापूय आनीक एक वा दोन भुरगीं. चडावत पालकांनी होच फोर्मुला आपणायल्लो नदरेक पडटा. कामाचो व्याप, वाडटी म्हारगाय, वेळाचो अभाव, भुरग्यांचो फुडार, भलायकेच्यो कागाळी अशा जायत्या कारणांक लागून पालक आपलो घराबो सिमीत दवरूंक पळयतात. भुरगें मात्शे व्हड जालें म्हणटकच बर्यांतल्या बर्या स्कुलांत ताका दाखलो मेळोवन दिवच्यो खटपटी. शाळा सुरू जाता म्हणसर ट्युशनाक कोणा कडेन धाडप हो प्रस्न पालकांची न्हीद पिड्ड्यार करूंक तयार आसता. मुळावे शिकप करतल्यांक खाजगी शिकोवणेची गरजच कित्याक पडटा काय, हें कोडें म्हज्यान तरी कशेंच सोडोवंक जावपा सारकें न्हय. ती तर फँशनच जाल्या म्हणपाची कानार पडटा. धावी, बारावी शिकतल्यांक खाजगी वर्ग लावप समजुंयेता, पूण पयली, दुसरी यत्तेंत शिकपी भुरग्यांक अशा खाजगी वर्गाक घालप म्हणल्यार पिशेंपणाच न्हय? आपली जापसालदारकी हेर कोणाचेर धुकलून घालपाचो प्रकार हो, अशें हांव मानता. पालकांनी हाचेर बारीक विचार करून निर्णय घेवचो अशें नमळायेन हांव तांचे लागीं मागीन.
आनीक एक म्हत्वाची गजाल म्हणल्यार शिक्षकांनी लेगीत विद्यार्थ्यांच्या परिचयाचे जावचे. कारण शिक्षक म्हर्यांत आसत तर तांचो आत्मविस्वास वाडटा. तांच्यो चुको सुदरावपाक वाव मेळटा आनी चुकोय खूब कमी प्रमाणांत जावंक लागतात. एक खेरीत उर्बां आनीक बळगें तांचे भितर तयार जावंक मजत जाता. तांकां दिका दाखोवपाचो वावर बरे तरेन करीत जाल्यार एक सक्षम पिळगी तयार करूंक आमी पावतले. तांचे लागीं सतत संवाद करून कान, दोळे, मेंदू ही तांची मुखेल इंद्रियां व्यस्त दवरपाचें काम शिक्षक बेस बरें करूंक जाणा जायत तर विद्यार्थ्यांची विचार करपाची तांक आनी बुद्दीय वाडपाक लागतली हातूंत दुबाव ना.
Familiarity breeds confidence, and there is no education without confidence. देखून आमकां तांचे परिचयाचे जावप गरजेचें. वेगवेगळ्या विशयांचे शिकप करतना आमी तांच्या सांगाताक आसताच, पूण सांस्कृतीक वा हेर कार्यावळीं वेळार लेगीत आमी तांच्या म्हर्यांत रावत तर तांचे वागणुकेचेर देखरेख दवरूंक शक्य जाता. विद्यार्थ्यांचीं वाडटी पिराय मतींत दवरून आमची उपस्थिती तांकां आडखळ हाडची ना मूं हाचोय विचार करून पावलां मारचीं पडटलीं. आमी स्वता चारित्र्यवान जावन तांचे मुखार वावरूंक लागले जाल्यार आमीच तांचे ‘रोल मोडल’ जावंक पावतले. शिक्षकी पेशा हो नोकरी म्हूण न्हय तर सेवा म्हूण केल्यार आदर्श शिक्षक म्हूण आमी सगले नांवा रुपाक येवंक पावतले.
एच. मनोज
9822441417
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
