भांगरभूंय | प्रतिनिधी
विद्यार्थी चळवळ ते उद्देजका मेरेनची तांची सत्तर वर्सांची जीण लिखाणांत आयल्यार तरणाट्यांक नवी वाट दिसतली. फकत धन मेळयलें म्हणून जायना, तातुंतलो एक वांटो बऱ्या कार्याक दिवपी दत्ताबाब फुडले पिळगेक एक देख.
स म्हयन्या पयलीं बिम्ब अस्तुरी पुरस्काराचे कार्यावळीक गेल्लें. पुरस्कार फावो जाल्लें भारती बांदोडकार म्हजी मैत्रीण. कार्यावळ पाटो प्लाझार संस्कृती भवनात. कार्यावळी उपरांत संस्कृती भवनाच्या बाल्कांवार उद्येजक दत्ता दामोदर नायक वग्गी बशिल्ले. चिंतनांनी घुस्पूपी दत्ताबाबां कडेन दोन उतरां उलयतना एक लक्षांत आयलें ते सरभोंवतणची बारीकसाण घेताले. पाटो प्लाझा वयल्या मळब लिपोवपी बिल्डिंगेनी तांच्यो पोरण्यो यादी जागयल्यो आसतल्यो. कांयच नाशिल्ल्या पयलींच्या रानवटी, रेबकणातलीं पाटो प्लाजा वयली कांय भवनां, बिल्डिंगो आयज झाडापोंदा गेल्यात. तांचो उपेग उण्या प्रमाणात जाल्ल्यान. दत्ताबाबांच्या जाय काय जूय पुस्तकांतलो समथिंग इज मिसींग इन यूवर हावस निबंद वाचल्यार घर, बिल्डिंगेचें, घरां राजवाड्याच्या पिरायेचें सत कळटलें.
देस, विदेसाच्यो भोंवड्यो करतकीच ती उतरांनी पितारावपी दत्ताबाब प्रवासवर्णनाच्या लिखाणाक उमेद दिवपी लेखक. विद्यार्थी चळवळ ते उद्देजका मेरेनची तांची सत्तर वर्सांची जीण लिखाणांत आयल्यार तरणाट्यांक नवी वाट दिसतली. फकत धन मेळयलें म्हणून जायना, तातुंतलो एक वांटो बऱ्या कार्याक दिवपी दत्ताबाब फुडले पिळगेक एक देख.
गोंयचे राजभास चळवळीक फाटल्यांतल्यान तेंको दिवपी दत्ताबाब संवेदनशील मनीस. तांचेय जिणेत बरे, वायट दीस, खीण आयल्यात. वायटाक कुशीक सारत, आडमेळ्यांचेर उपाय करुन ते व्हडले उद्येजक जाले. मनांत कोंकणी केळयत तांणी मराठी भाशेंतल्यानय केल्लें लिखाण भाशेक, तांकांय व्हड करपी. साहित्य अकादेमी पुरस्कार मात तांकां गोंयचे राजभाशेनूच दिलो हें ते विसरुंक ना. राजभाशे मुखार आडमेळीं येतात तेन्ना ते उर्बा दिवपाक आसतात, गरज आसा तांच्या लिखाणाची राजभाशेंतल्यान. जाय काय जूय? – 2 लिखाणांतल्यान जाये जूयेचो परमळ हे धरतेतर शिंवरल्यार भांगरभूंयेक नवी दिका मेळटली. जाय काय जूय? हो निबंद आडवाटेन जोडिल्ल्या, तुटिल्ल्या नात्यांचेर, घराब्यांचेर, अस्तुरी, भुरग्यांचेर जावपी व्हडवीकायेची, अन्यायाची काणी सांगपी. जाय काय जूय? निबंदांझेलो समाजाची रंग रुपां दाखोवपी, कमी उतरांनी पूण देखींचो आसपाव करपी. देखी कसल्यो? मनीस आनी देव, देवीच्यो, महाभारत, रामायणांतल्यो, सगल्या धर्माच्यो, फळांच्यो आनी फुलांच्यो.
दत्ताबाबांच्या प्रवासवर्णनातले देस विदेस कालचेवरी आसतले व्हय? देस- विदेसांत बदल जाले तरी दत्ताबाबांच्या पुस्तकांतलो कालचो देस- विदेस वाचतल्यांक सदांच खोस दितलो. प्रवासवर्णनात त्या- त्या प्रदेशाची भोंवतण, मनीसजीण, सैम, खाण जेवण, इतिहास, भुगोल पितारप सोंपें नासता. दत्ताबाबान तो वावर मना काळजांतल्यान, एकचित्तान केला. काणकोण, सत्तरी तालुक्याचो अभ्यास करुन तांणी बरयल्लीं पुस्तकां दोनय तालुक्यांचो इतिहास, भुगोल, तालुक्याचें मूळ सांगपी. दोनय तालुके आयज खूब बदलल्यात तरी गोंयच्या शिमे वाठारांतल्या ह्या तालुक्यांक म्हत्व आसा.
गोंयच्या उद्येगी घराब्यांतल्यान आयिल्ल्या दत्ताबाबान वेवसाय, उद्येग वाडयला देस विदेस भोंवडेतले शिकवणेची जोड दिवन. घरकान्न सुशांता, पूत चिराग, इश्ट, धूव दत्ती कडेन उलयतना तांचीं चिंतना व्हड जावन काणयेच्या रुपांत आधुनिकतेतलें पंचतंत्र ह्या पुस्तकांनी गेल्यांत. पुस्तक इंग्लीश भासेंतले विचार मराठी, कोंकणी परंपरेतलें. भुरग्यां खातीर बरयल्ल्यो काणयो सगल्यांनी वाचपा सारक्यो. तंत्रज्ञान फुडें धांवतना तांकांय नवें रुप मेळूंक शकता.
सरबराय, घरबांदणेच्या उद्येगी मळांनी तांची कुशळताय, वेवस्थापन, आधुनिकतायेचो आसपाव दिश्टी पडटा. तांचे कुशळतायेक वाडदिसाचो सलाम.
सुहासिनी प्रभुगांवकार
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
