तेजस आनी कोंबो

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

माशेलांत तेजस नांवाचो भुरगो आपल्या घराब्या वांगडा रावतालो. तो सामको आळशी. ताका न्हीद पावच नाशिल्ली. रातचो न्हिदलो काय बद्द सकाळीं च्यायेक उठ्ठालो. च्या पिले उपरांत परत न्हिदतालो. दनपार जाली काय जेवणाक उठ्ठालो. जेवन परत न्हिदतालो आनी सांजे उठून खेळपाक वयतालो, तो रातयां घरांत येतालो.
तेजस शाळेंत वतालो तेन्ना लेगीत तो शाळेचो घरपाट सारको करीनासलो. जाय त्या दिसा आनी जाय त्या वेळार शाळेंत वचप. आई ताका खूब तापयताली. पूण तो आईचें सांगणें आयकच नाशिल्लो. तो असो घरांत रावून न्हिदतालो वा हेडटालो.
तेजसागेर एक कोंबो आसलो. ताका त्या कोंब्याचो खूब राग येतालो. ताचें कारण म्हणल्यार जेन्ना तेजस न्हिदिल्लो आसतालो, तेन्ना तो कोंबो सदांच मदीं मदीं केंकारतालो आनी ताची न्हीद पिड्ड्यार करतालो. ते खातीर तेजसान ताका बुद्द शिकोवपाची थारायली.
एक दीस तिनसांजेर तेजस खेळून घरा पावले उपरांत कोंब्याच्या घूडा कडेन गेलो. तांणें कोंब्याक गेss गेs करून मोगान आपयलो. आपणाक खावपाक दिता हे आशेन कोंबो आपले पाकाटे फुलयत ताच्या मुखार आयलो. तो लागीं पावताच तेजसान ताका बेळाच्या एका व्हड पटल्यांत धांपलो, पाटल्याचेर मोटो फातर दवरलो आनी तो सदच्या भशेन न्हांवन, जेवन सुशेगाद न्हिदलो. रात चडून, सकाळ जावपाक आयिल्ली. तेजसाक सदच्या वेळार जाग आयली. ताच्या पोटांत आतां कावळे रडटाले. तो उठलो पूण भोंवतणी सगल्याक काळोख पळोवन ताका अजाप जालें.
कितें जालें काय? भुकेन रावपाक जायना जावन, ताणें आईक उठोवपाचो यत्न केलो. पूण भायर सगले कडेन काळोख आशिल्ल्यान आनी आजून कोंब्याचो आवाज येवंक नाशिल्ल्यान, तिणें कूस परतिली.
तेजसाक आपल्या चुकीची जाणीव जाली. तो भियेत भियेत भायर आयलो. चान्नें पडिल्यान भायर मातसो उजवाड दिसतालो. तो ल्हव पावलांनी कोंब्याच्या घुडा कडेन पावलो. आवाज करिनासतना ताणें ल्हवूच फातर काडून पाटलो उगडलो. पळयत जाल्यार कोंबो जागोच आसलो.
तेजसाक पळोवून कोंब्याक खोशी जाली. तेजसान कोंब्याची चूक मागली. कोंब्याक वेंगेंत घेवून तो आंगणांत आयलो आनी ताका मेकळो सोडलो. आंगणांत सोडलो तसो कोंबो वेळ काडिनासताना आंबाड्याच्या झाडार चडून, व्हडल्यान कोंकोंच कों, कोंकोंच कों असो केंकरपाक लागलो.
कोंब्याच्या आवाजान भोंवतणचो सैम, वांठार, धर्तरी जागी जाली. दोंगरा फाटल्यान लिपिल्लो सुर्या हांसत वयर वयर सरपाक लागलो. ताचीं किर्णां सगल्याक पडलीं. शेतांनीं थंड वारें व्हांवपाक लागलें, झाडां पेडां मुमुरखींच हांसपाक लागलीं. फुलां फुल्लीं. शेवणीं चिंवचीवपाक लागलीं. न्हंयेंतलें उदक चकचकपाक लागलें. चुली पेटल्यो तश्यो खाणांचो घमघमीत वास सुटलो. गांवांतले लोक आप आपल्या कामाक वचपाक लागले. भुरगीं गणवेश घालून शाळेक वचपाक तयार जाली. इतलो सोबीत सुंदर देखाव तेजसान पयलेंच फावटीं पळयल्लो. आपल्या गांवांतली सोबीतकाय आनी खुशाल भरीत वातावरण पळोवन ताकाय तयार जावन शाळेक वचपाचें दिसलें.
“आई हांव शाळेक वतां गे.” अशें आईक मोट्यान सांगून, तेजस बेगिबेगीन धांवत बांयचेर न्हांवपाक गेलो.

स्पृर्ती साजू सोलयेकार

8010655303