तूं तुज्या दुख्खाचे बंदखणींत रावूं नाका

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

झुजाच्या दुखदिण्या काळांत हांव ल्हानाचो व्हड जालों. देशांत चोय वशीन सर्वनाश चलतालो. हातूंत भुरग्यांचो, जाणट्यांचो आनी सद्‌गुणांचो आसपाव आसलो. वयार आयलों तेन्ना हांवें खूब दूख सोंसलें.

बुद्ध हो देव नासलो. तो मनीस आसलो. तुमच्या- आमच्या सारको आनी आमचे वरीच दुख्खां भोगतालो. आमी जर उकत्या मनांनी बुद्धा सरीं गेले जाल्यार तो आमकां दयेस्त नदरेन पळयतलो आनी म्हणटलो, “तुमच्या काळजांनी व्यथा आसात आनी म्हणुनूच तुमी म्हज्या काळजांत प्रवेश करूंक शकले.’’
सेगीत शेचाळीस वर्सां बुद्ध परतून-परतून सांगतालो, ” हांव फकत व्यथा शिकयतां आनी तिचें रूपांतर करूंक शिकयतां.” जेन्ना आमकां आमचें दुख्ख कळटा आनी आमी तें मानून घेतात तेन्ना आमचे भितरलो बुद्ध ताका नियाळटा, तें कित्या खातीर जालां हें सोदून काडटा आनी ताचें रुपांतर शांती, आनंद आनी मुक्ती हातुनी करपा खातीर कितें करूंक जाय हो उपाय सांगता.
दुख्खाचो दर्या आकांताळो आसता. पूण तुवें मान वळोवन पळयल्यार तुका तड दिश्टी पडटली. तुजें दुख्ख घडये बळिश्ट आसत. पूण तूं सुखी जावपा खातीर तें सोंपपाची वाट पळयत बसूं नाका. जेन्ना तुज्या पोरसांतलें एक झाड रोगी आसता तेन्ना तुका ताची जननाय घेवंक जाय. तुज्या काळजा भितर वेदनां आसल्यार लेगीत तुंवें जिवीतांतल्या अचयांचो आनंद घेवंक जाय. देखीक सोबीत-सुंदर सूर्यास्त, सानुल्यांचें हांसप, तरेकवार फुलां आनी झाडां-पेडां हांचो. तुजें दुख्ख भोगप तुका चुकना. पूण उपकार करून तूं तुज्या दुख्खाच्या बंदखणींत मात रावूं नाका.
तुका भूक लागल्यार तूं जाणा की जेवणां-खाणां ती भागयता म्हूण. तू शिंयान कुड‌कुडट्टा तेन्ना तूं आपसू‌क उबे वटेन वळटा. तेच प्रमाण जेन्ना तूं दुख्ख भोगता तेन्ना तुका खबर आसूंक जाय की तुज्या सरभोंवतणी सुखाचे घटक पातळिल्ले आसात म्हण. तुज्या दुख्खा कडेन तूं आडनदर करूं नाका. पूण त्याच वांगडा जिणेंतत्या बऱ्या गजालींचो आनंद घेवपाक विसरूं नाका. हें अशें करप तुजे खातीर आनी तुज्या बरें मागत्यां खातीर लाभदायक आसा.
झुजाच्या दुखदिण्या काळांत हांव ल्हानाचो व्हड जालों. देशांत चोय वशीन सर्वनाश चलतालो. हातूंत भुरग्यांचो, जाणट्यांचो आनी सद्‌गुणांचो आसपाव आसलो. वयार आयलों तेन्ना हांवें खूब दूख सोंसलें. परत एक फावट जाणविकायेचें दार उक्तें जातकुच मागीर तें बंद जायना. म्हजे भितर जाल्ले झुजाचे घाय आजुनूय पेखूंक नात. म्हज्या लोकांक, म्हज्या देशाक आनी पुराय गोंयांक वेंगेंत घेवन हांवें कितत्योश्योच राती जागयल्यात.
दुख्खां सोंसले बगर तूं व्हड जावंक शकना. भगभग भोगले बगर तुका फावो ती मनशांती आनी धादोसकाय लाभूंक शकना. उपकार करून दुख्खा कडल्यान पळून वचुनाका ताका वेंगाय आनी सांसपी. बुद्धा सरी चल. ताचे बगलेक बस आनी तुजे उतळताप ताका सांग. तो मायेमोगान आनी दयेस्त अंतस्करणान तुका चोयतलो आनी तुज्या दुख्खाक तुवें खंयचे नदरेन पळोवचें आनी ताका कशे तरेन वेंगावचें हाचें सारकें बरें मार्गदर्शन करतलो. जाणविकाय आनी करुणाय ह्या दोन सद्गुणां वरवीं तूं तुज्या काळजांतले आनी संवसारांतले घाय पेखोवंक शकता. आमच्या दुख्खाक आमकां मुक्ततायेची वाट दाखोवपाची तांक आसा. देखून बुद्ध दुख्खाक म्हान सत अशें मानतालो. तुज्या दुख्खाक तूं मायेन गोपांत घे. तें तुका शांती आनी सवस्तकायेची वाट दाखयतलें.
मूळ लेखक : थीच न्हात हान

प्रदीप लवंदे
9923292022