भांगरभूंय | प्रतिनिधी
ललित
सावळ्यान शेजाऱ्या वांगडा ती रात खोपींत कशीबशी काडली... आनी दुसरे दिसा गांवभर हे घडणुकेचो बोवाळ जालो....आनी त्या दिसा सावन...
एक सोबीत सुंदर गांव. भाटां- बेसां, कुळागरां, पाचव्याचार शेतांनी फुलिल्लो- फळिल्लो. गांवांतले दोंगुर्लेच्या माथ्यार शेतकार भाव पावसा दिसांनी मिरसांगो, कांटे कणगां, माडयो, चिबडांचें पोरसुं करुन आपलें पोट भरताले.
पावस उणो -चड जालो जाल्यार, गांवाचे मदीं एक तळें आसा, ताचें उदक कळसुल्यांनी भरुन दोंगुर्ले वेले पोरसुं शिंपतालें. मोर, रानदुकर, गवे हांचे पसून पोरसाची राखण करपाक प्रत्येक घराची एक- एक रातपाळी घाल्ली. पोरसांत एक खोप बांदिल्ली. तातूंत जाची पाळी आसा, त्या घरांतले दादले ती रात ते खोपींत जागयताले.
काल चान्न्याची रात आशिल्ली. पुराय धर्तरी धवेफुल्ल चान्न्यांत न्हांवन गेल्ली. दोंगुर्ले वेले खोपींतल्यान भायर पळयत जाल्यार धर्तरी एके नवे व्हंकले सारकी नटून थटून, साज-शिरंगार करुन आपल्या मोग्याची वाट पळयत बसल्या कशी दिसताली. अायज सावळो आनी ताचो शेजारी रात जागोवपाक खोपीर आयले. जेवता, खबरी मारीसर रातची बारा वरां केन्ना जालीं तांकां कळुंकच ना…
आनी इतल्यांत तळये वेल्यान कोणाच्या तरी पावलांचो आवाज येवपाक लागलो. भायर वचून पळयत जाल्यार धवी साडी नेशिल्ली एक सोबीत, सुंदर बायल काचाबुल जाल्ले सारकी तळये वेल्यान दोंगुर्लेर आनी दोंगुर्ले वेल्यान परत तळ्यार, अशी यो- वच करताली. तिणें पांयांत घाल्ली पायजणां छुन्न छुन्न असो म्होंवाळ आवाज करतालीं. सावळ्याक, ताच्या शेजार्याक कांय वेळान तो आवाज विचित्रसो भासपाक लागलो. तांचो ताळो सुकलो, भिवन आंगार शेळो घाम फुटलो, तोंडांतल्यान उतरां भायर सरना जालीं. जाण्टेले कितें सांगताले ताची याद जाली.
धव्या फुल्ल चान्ने रातीं ती बायल नखेत्रा सारकी सुंदर दिसताली. तिचे आखीव, रेखीव दोळे कोणाक तरी सोदूंक भिरभिरताले…..कोणांक तरी सोदताले….तळ्याच्या काठार रावन उदकांत पळयत, ती कोणांक तरी उलो दिताली. ती कितें म्हणटा तें तशें स्पश्ट कळनाशिल्लें.
सावळो आनी ताच्या शेजाऱ्यान धीर केलो आनी झाडा फाटल्यान लिपत लिपत ते तळ्याच्या अर्दार आयले आनी तांणी ते बायलेक लागिंच्यान पळयली, तेन्ना ते भयान थरथरपाक लागले…
हय, हय…कल्पनाच तें….ताच्यात कांयच फरक जावंक नाशिल्लो. गोरें पिट्ट, नजर लागपा इतली सुंदरताय, आंगान सडसडीत आनी पळयतल्याक आकर्शित करपी, सदांच हांसत, खेळत जीण जगपी. उलोवपाक सुरु केल्यार ताका राव मात्शें, म्हणचें पडटालें. सगल्यांक कांय खिणां भीतर आपलेशें करपी. कितल्याशाच वर्सांनी गणपतीक आंगयतकूच जाल्ले आवय- बापायलें एकलेंच माये- मोगाचें चली. सगल्या गांवाचे लक्तुबायचें कल्पन. ताजे नांव कल्पना. मात गांवचे लोक ताका कल्पन म्हण्टाले.
दुसरे दिसा गांवांत देवीचो प्रतिश्टापनेचो दीस आशिल्लो. ताका लागून तळ्यांत फुलिल्ली साळकां हाडपाक ताची आई आनी बाबा त्या तळ्यांत देंविल्लीं. फाल्यां साळकां चड खपतलीं काय ना, हाचो अदमास घेतना तीं तळयेची खोलाय विसरलीं आनी जावपाचें तें जालें. दोगांयकूय तळयेन आपल्या पोटांत गुडुप्प केलीं……
हे घडणुके उपरांत कल्पन खंय गेलें तें कोणांकूच कळूंक ना….. एक मात खरें….पितृ पक्षाच्या दिसांनी एक धवी साडी नेशिल्ली बायल रातची ह्या तळ्यार भोंवता आनी तिका गांवच्या जाण्टेल्यांनी पळयल्या अशें आयकुंक येतालें. पूण थोड्यांचो ताचेर विस्वास नासलो.
सावळ्यान शेजाऱ्या वांगडा ती रात खोपींत कशीबशी काडली… आनी दुसरे दिसा गांवभर हे घडणुकेचो बोवाळ जालो….आनी त्या दिसा सावन तळ्यार वचपाक लोक भिवपाक लागले….
चान्न्याच्या धव्याफुल्ल उजवाडांत, आपल्या आई- बाबाक मेळपाक कल्पन ते तळयेर येता आसतलें…..तिच्या आवयची आवडीची धवी साडी नेसून… पायजणांचो छुन्न छुन्न आवाज करीत……
– एकनाथ सामंत
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
