तिरंग्याक नितीशास्त्र आसा

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

हर घर तिरंगा, घर घर तिरंगा करतना तिरंगे घराच्या पांख्याक शिरकल्ले, भिजिल्ले, कोनशाक पडिल्ले दिश्टी पडले. माफ करात, तिरंगे  कोयरांत पडिल्ले हांवे पळेल्यात, परतून तशें जावचें न्हय.

भारतीय स्वातंत्र्या उपरांत भारतीय संविधानाचो अमृत महोत्सव आमी अंदू मनयतात. अंदूय हर घर तिरंगा, घर घर तिरंगा खातीर आग्रो जातलो. बराबरीन भारतीय तिरंगी बावट्याची संस्कृताय, तिरंग्याचें नितीशास्त्र  सरकारान शिकोवचें. 

तिरंग्याचे नेमावळींत बदल जायत गेल्यात, पयलींची नेमावळ बदलल्या. एका तेंपार तिरंगो, काॅटन, खादी, वस्त्राचो आसतालो. तिरंग्याचे खादी वस्त्रांतले सिल्क, पाॅलिस्टर संस्कृतायेक विदेसांतय आतां मोल येवपाक लागलां. ते संबंदान नेमावळीची बांदावळ सरकारान संविधान दुरुस्तींतल्यान केल्या. तिरंगो कसो लावचो, कसो आनी केन्ना देंवोवचो, कसो तयार करचो ती माह्यती संविधानाचे नवे दुरुस्तींत मेळटा. 

15 आॅगस्ट पावसांतय आमी मनयतात तो भारताक ब्रिटीशांच्या चपक्यांतल्यान स्वातंत्र्य मेळिल्लो दीस म्हणून. भारत स्वातंत्र्याच्या अमृत महोत्सवी वर्सांत हर घर तिरंगा, घर घर तिरंगा लावपा पासत नेमावळ जाली. पयलो प्रयोग जैतवंत जातकीच, नियाळ घेवन बदलय जाल्यात. ते समेस्तां मेरेन पावोवपाची जापसालदारकी सरकारान घेवपाक जाय. तिरंगो घडयाळी, हँडबँण्ड, हेअरबँडस, साडयां खातीरय नेमावळ आसल्यार बरें जातलें. तिरंग्याचे नेमावळी वांगडा नितीशास्त्र येवपाक जाय, समेस्तां मेरेन तें पंच वांगडी ते नगरसेवक, शिक्षकांनी पावोवप समा जातलें. जायराती चार पांच दीस पयलीं सगल्या माध्यमांतल्यान, स्वातंत्र्यदिना दिसा जावच्यो. ते खातीरय पयलींच बुकिंग करचें पडटा. 

झंडा ऊँचा रहे हमारा हें गीत अजरंवर. तो सदां उंच उरचो, म्हेळांत पडपाक, पावसांत भिजूंक, म्हेळो जावंक जायना ही म्हायती समेस्तांक दिवची पडटली. बदलपी तिरंग्याची  नेमावळ, नीती वेबसायटीचेर आसा. नेमावळींत जोड दिल्यार समा जातलें. हर घर तिरंगा, घर घर तिरंगा करतना तिरंगे घराच्या पांख्याक शिरकल्ले, भिजिल्ले, कोनशाक पडिल्ले दिश्टी पडले. माफ करात, तिरंगे  कोयरांत पडिल्ले हांवे पळेल्यात, परतून तशें जावचें न्हय, हे खातीर तिरंगो नीती अचूक उतरांनी हे आदीं सांगल्या, अंदूय याद करुन दितां. 

तिरंग्याचें नितीशास्त्र शिकोवपाचो वावर टॅक्सी, रिक्षा, मोटारसायकलवाल्यांक तांच्या संघटनां वरवीं शिकोवचें. पुलीस, येरादारी खात्यान ते खातीर फुडें सरचें. 

तिरंगो लायतना, देंवयतना,  फोटे, सेल्फी घेवपाकच जाय अशें ना. तशें करतनाय नीती पाळपाक येता. चेपण, बळजबरी ना. दुकानांनी, दुकानांचेर कसले तिरंगे लावप ही म्हायती वेपारी संघटनां कडल्यान दुकानदारां मेरेन पावोवची. विद्यार्थ्यांक शाळेन तिरंगो हाडपाक लावपा परस एकाच तिरंग्याक शिस्तीन सलाम करप समा जातलें. हाडटा, व्हरतनाय विद्यार्थी शाळेंत येतना वतना तिरंगे भिजल्यार, उडून गेल्यार तांकां राखण दिवपाक कोण आसतले? जांकां सुटी आसता त्या पालकांनी ती जबाबदारी घेवची हें नितीशास्त्रांत सांगचें पडटलें. 

तिरंगे पयलीं फकत सरकारी भौशीक सुवातींनीं, शाळांनी हुबयताले आतां ते घरांचेर लावपाक मेळटात मागीर तिरंग्याच्या नितीशास्त्रांत वाड कित्याक जावची न्हय? तिरंगो कचेरेचेर, हाॅस्पिटलांचेर हुबयतकीच तो वेवस्थित देंवोवपाची जापसालदारकी घेवपी तरणाटे, विद्यार्थी आमचो फुडार. 

सुहासिनी प्रभुगांवकार