भांगरभूंय | प्रतिनिधी
आयज लेगीत तें ताच्या कामांत आनी हांव म्हज्या कामांत व्यस्त जरी आसलीं जाल्यार लेगीत आमी एकामेकांक विसरनात. इतल्या वर्सा पयलींचें नातें आमचें आजून तशेंच आसा जशें 16 वर्सां पयलीं आसलें.
सोळा वर्सां जालीं. एका उल्याक तें म्हाका पावता. ‘ना’ हें उतर केन्नाच ताच्या तोंडांतल्यान आयकलें ना. तोंडार ताच्या सदांच हांसो. खेळप वांगडा, हांसप वांगडा आनी रडप लेगीत वांगडाच. शाळेंत आसतना केन्ना काय साडेसात जाता म्हण पळोवन घराचें दार उगडप आनी दार उगडून पळयल्यार तें दारान हाजीर आसतालें. शाळेंत वतना बरोबर वचप आनी दनपारचीं देड जाता काय वाट पळोवप, कारण शाळा सुट्टकच वांगडा घरा येतालीं न्हय? आरे हय! सांगपाक विसरलें, तुमी म्हणटलीं, हीं दोगांय जरी शाळेक वांगडाच वतालीं येतालीं जाल्यार वरांची वाट हीं कित्याक पळयतालीं काय? सांगतां सांगतां, तें आसलें पांचवेक आनी हांव आसलें सव्वेक. शाळेंतलो मदलो वेळ खंय मेळटालो आमकां. ताका लागून शाळेक वचपाक आनी शाळेंतल्यान येवपाक मेळटा ही वाट आमी आतुरतायेन पळयतालीं. आमी रावतालीं त्या गांवांत देवूळ आसलें. सांज जाली काय त्या देवळांत वचून आमी बसतालीं. नाशिल्ल्यो गजाली आमच्या तोंडार आसताल्यो. खंय कितें जालें? कोणें कितें केलें? ह्यो गांवभरच्यो गजाली आमी करतालीं, जशीं काय आमी म्हातारींच. देवळांत गेल्यार आनी आमी आरती जाले शिवाय घरा येनासलीं. त्या काळार फकत उलोवन खेळून दीस काडप. तेन्ना खंय भुरग्यां कडेन मोबायल आसलो? फाल्यांचें कितें आसा तें आजूच एकामेकांक सांगून मेकळी जातालीं.
अशेच कांय दीस गेले. अचकीत तो दीस आयलो. तें तो गांव सोडून पयसुल्ल्या गांवांत रावपाक गेलें. हांव आलतडी आनी तें पलतडी. दीस गेले, म्हयने गेले अशें करून करून तीन वर्सां गेलीं. फकत शाळेंत टिफिनाच्या वेळार मेळप, पोट भरून गजाली मारप. थोडो वेळ मेळटा तोच आमच्या खातीर म्हत्वाचो आसतालो. पूण पंदरा मिनटांच्या वेळाक लागून पयलीं सारकें उलोवप, मस्ती करप हें मात सारकें जायनासलें. म्हाका ताचें घर आनी ताका म्हजें घर खंय तें आमकां एकामेकांक खबर नासलें. कारण आमीय तो गांव सोडून आनीक खंय रावपाक गेल्लीं. अकस्मात हांव खूब बरें ना आनी शाळेक येना ही खबर ताच्या कानार पडली. तें आनी ताची आवय आमचें घर सोदीत सोदीत आमगेर पावलीं. म्हज्या खोशयेक शीम मेर नासली कारण एकल्याक तरी घर कळ्ळें जाल्यार केन्नाय येवपाक वचपाक मेळटलें न्हय, हें म्हाका दिसलें. फोन कांय आमचे कडेन नासलो. घरांत तेन्ना एकल्या कडेन फोन आसतालो, तो बी आवयचो ना जाल्यार बापायचो. त्या फोना वयल्यान उलोवंक तरी मेळटलें म्हूण आमी दोगांयनी एकामेकांचो फोन नंबर घेतलो. आनी केन्ना केन्ना वेळ मेळटा तसो एकदां तरी फोन करून उलयताली.
त्या काळांत आमकां दोगांकूय खूब जाणां नवीं नवीं नातीं मेळ्ळीं पूण आमी आमच्या नात्याक केन्नाच विसरूंक नात. दीस गेले तशीं आमी दोगांय व्हडलीं जालीं. आमी वेगळ्या वेगळ्या कॉलेजींत पावलीं. तरीय आमची नात्याची गांठ पयलींचीच आसली. उश्यो खुबश्यो गजाल्यो जाल्यो. कितले तेपूच आमी कांय कारणाक लागून उलोवपाक पावूंक नात, मेळूंक पावली नात. कोणें म्हाका म्हणलें लेगीत, कितें गो तुमी आतां एकामेकांक विसरलीं काय कितें? हांवें म्हणलें ‘ना’. कोण कोणा कडेन जरी कसल्याय कारणाक लागून व्यस्त आसत आनी उलोवंक पावंक ना तर ताचें नातें कितें तितल्या पुरतीच आसता? ना न्हय? तशें आसना. वेळ ना म्हूण कोण आपलें नातें विसरना जावं तांकां पयस करना.
आयज लेगीत तें ताच्या कामांत आनी हांव म्हज्या कामांत व्यस्त जरी आसलीं जाल्यार लेगीत आमी एकामेकांक विसरनात. इतल्या वर्सा पयलींचें नातें आमचें आजून तशेंच आसा जशें 16 वर्सां पयलीं आसलें. जी गांठ आमी सुरवातेक बांदिल्ली ती आमी आजून लेगीत तशीच बांदून दवरल्या. आयज लेगीत तें म्हज्या उल्याक पावता, केन्नाच ‘ना गो हांव पावना’ अशें तें म्हणचें ना. उलट, ‘हय हांव येता’, ‘हय तें हांव पळोवन घेता’ अशें ताच्या तोंडांतल्यान म्हाका आयकूंक येता. म्हज्या सगळ्या कामांत ताणें म्हाका मदत केल्या. म्हजो जल्मदीस जावं, आमच्या घरांतली पुजा जावं ना घरांतलें आनी कसलेंय कारण आसूं, ताणें सगल्या वेळार म्हाका मदत केल्या. आमच्या घरांत कितेंय आसूं ताचें नांव पयलीं येताच. बारीक कार्य आसूं वा व्हडलें कार्य आसूं हें एक मनीस आमच्या घरांत सदांच आसता.
तुमकां जाणून घेवपाक जाय तें कोण तें? आयकात तर, तें आनी कोण न्हय तर तें म्हजें अपुरबायेचें, म्हज्या कुटुंबांतलें, म्हजें मोगाळ इश्टीण, म्हजें ‘सोनू’. ‘इश्टीणी’ परस म्हजी ‘भयण’ चड म्हणपाक कांय हरकत ना. म्हजें नशीब कारण तें म्हज्या जिवतांत आयलें. इश्ट इश्टीणीचें नातें थोड्या पुरतीच आसना हें ताणें म्हाका जाणून दिलें. आमच्या दुख्खांत तशेंच सुख्खांत ह्या दोनूय खिणांत आपूण वांटेकार जावन एकवटान रावपी आमी दोगांय घट्ट इश्टीणी. आतां तर थोडेच दीस उरल्यात. तें लग्न जावन आपल्या घोवाच्या घरा वतलें. आपलो नवो संवसार रचतलें, नवीं नवीं नातीं जोडटलें, पूण आमचें नातें मात सांसणांचें उरतलें.
– काजल ग. पाटील रायकार
8669837438
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
