भांगरभूंय | प्रतिनिधी
मनांत नासलें तरी कांय गजाली टाळप कशेंच शक्य नासता. तंत्रज्ञान ही तातूंतलीच एक गजाल. कांय जाण विज्ञान, तंत्रज्ञानाक, सोद लावपी शास्त्रज्ञांक गाळी संवतात, पूण दुसरे वटेन विज्ञान, तंत्रज्ञानान दिल्ल्या एकान एक गजालींचो मनसोक्त वापर करतात. त्या वेळार तांकां आपूण धोंगी हाची जाणीव पसून जायना. संगणक ही तंत्रज्ञानाची एक देणगी, जिणें आमची जीण व्यापून उडयल्या. इंटरनॅट सुविधा आशिल्ल्या मोबायल फोनाक ल्हान संगणक म्हणूं येता. ताचे वयल्या सोशल मिडियाच्या मोगांत दरेक नागरीक पडिल्लो दिसता. मनशा खातीर ह्या दोनूय तंत्रज्ञानाचे खूब फायदे. फुडाराक सगल्यांक तें शिकचेंच पडटलें. भुरग्यांक संगणकाची गोडी लागची म्हूण आदले मुख्यमंत्री मनोहर पर्रीकार हांणी संगणक दिल्ले. उपरांत शाळांनी ते पावले. आयज सगल्या शाळांनी संगणक प्रयोगशाळा आसात. तो वापरूंक सामकोच नकळो, असो विद्यार्थी आयज आसचो ना. मोबायल फोन तर सगलेच वापरतात आसतले. मात केंद्र सरकाराच्या शिक्षण आनी साक्षरताय विभागान जारी केल्ल्या अहवालांत गोंयांतल्या फक्त 20 टक्के सरकारी शाळांनीच शिक्षणीक उपेगा खातीर संगणक सुविधा आशिल्ल्याचें म्हणलां. गोंयां सारक्या फुडारिल्ल्या राज्या खातीर ही लजेची गजाल म्हणची पडली ना?
अहवाला प्रमाण, गोंयांत 789 सरकारी शाळा आसात. तातूंतल्या 158 शाळांनी शिक्षणीक उपेगा खातीर संगणक सुविधा आसा. गोंयांतल्या 1487 शाळां मदल्या 816 म्हणल्यार फक्त 54.9 टक्के शाळांनी विद्यार्थ्यां खातीर संगणक प्रयोगशाळा आसा. तातूंत 20 सरकारी शाळा, 94.6 सरकारी अनुदानीत शाळा आनी 92.9 टक्के खाजगी अनुदानाचेर चलपी शाळांचो आस्पाव आसा. 671 शाळांनी संगणक सुविधाच ना. 87.6 टक्के शाळांनी इंटरनॅटाचें कनेक्शन आसा. 36.4 टक्के शाळा शिक्षणा खातीर मोबायल फोनाचो वापर करतात. म्हणल्यार होमवर्क बी धाडपाक… तर 25.2 टक्के शाळांनी स्मार्ट क्लासरूम आसात. 37.3 टक्के माध्यमीक शाळांनी आयटीसी (म्हायती आनी तंत्रज्ञान दिवप- घेवप) लॅब आसात. 40 टक्के सरकारी अनुदानीत शाळांनी त्यो आसात. पुराय देशाचो विचार केल्यार चंदिगड आनी दिल्लींतले दरेके शाळेंत संगणक पावल्यात. म्हणल्यार 100 टक्के. तांचे फाटल्यान पुड्डुचेरी आनी केरळाचो क्रमांक (99 टक्के) लागता. थंय शिक्षणीक उपेगा खातीर गरजेचीं आशिल्लीं सगलीं साॅफ्टवॅरां संगणकाचेर आसात… आनी ती भुरग्यांक वापरूंक दितात. ह्या तीन राज्यां इतलेंच आमचें गोंयूय फुडारिल्लें आसतना फुडाराची गरज आशिल्ली ही सुविधा फक्त 54- 55 टक्के शाळांनीच पावल्या, हें तितलेशें अभिमान दिसपा सारकें न्हय. निदान फुडल्या 360 दिसांनी हो आंकडो 99 क तरी तेंकतलो हे खातीर यत्न जावचे.
सध्या ज्या सरकारी, खाजगी शाळांनी संगणकाची प्रयोगशाळा आसा, थंय ते विद्यार्थ्यांक वापरुंक दितात काय नात, हो खरो प्रस्न आसा. आपल्या भुरग्यां कडेन चवकशी केल्यार कितें तें पालकांक कळटलें. सगल्यांकूच संगणकांत रूच आसना. (मोबायलांत मात आसा.) पूण, जे भुरगे संगणकाचो वापर करून ताचेर शिक्षणीक उपक्रम, असांयन्मेंट करपाक सोदतात, तांकां तरी ते वापरूंक दिवपाक जाय. आयकूंक येता ते प्रमाण, कांय शाळांनी विद्यार्थ्यांक सदांच संगणकाक हात लावपाक मेळना. खरें म्हणल्यार आठवे यत्ते पसून सगल्याच भुरग्यांक देवनागरी, इंग्लीश टायपींग शिकोवंक जाय. शिक्षणीक कामा खातीर संगणक कसो वापरचो, ताचें मार्गदर्शन तांकां दिवंक जाय. डेटा एंट्रीय शिकोवं येता. पावर पाँयट, एक्सेल तांकां वापरूंक येवंक जाय. काॅमर्सांत शिकपी विद्यार्थ्यांनी इकरावी, बारावेंत संगणकांत कुशळटाय मेळयली जाल्यार ताचो फायदो तांकांच जातलो. आयज कार्यालयांत बसून करपाचे प्रत्येक नोकरे खातीर संगणक सक्तीचो जाला, हें कोणे विसरचें न्हय! सोशल मिडियाचेर पोस्ट घालप, कमेंट घालप, युट्यूबाचेर व्हिडियो अपलोड करप हाचे भायर संगणकाचेर करपा सारकीं खूब उपेगी, फायद्याचीं आनी गरजेचीं कामां आसात. हायस्कुलांतल्या भुरग्यांक तीं शिकोवपाक जाय. शाळेचो पोर्टल, सोशल मिडिया हॅण्डल चलोवपाचें काम वेंचीक विद्यार्थ्यांक कित्याक दिवचें न्हय? संगणक ही सोबेची, मिरोवपाची वस्त न्हय. ती आयची गरज. संगणकाचे देखरेख कोणे करपाची, ताचे दुरुस्तीचो खर्च कोणे करपाचो, तो मोडल्यार कितल्या दिसांनी दुरुस्त करून मेळटलो, हेय प्रस्न योग्य तरेन हाताळपाक जाय.
मोबायल फोनाचें वेसन लागिल्ल्यान संगणका कडेन आडनदर जावंक लागल्या. दोळ्यांचे भलायकेचे नदरेन संगणका परस मोबायल फोन घातक. विद्यार्थ्यांनीच न्हय, तर समाजांतल्या प्रत्येकान हें घट मतींत दवरचें. शाळांनी विद्यार्थ्यांक चडांत चड संगणक वापरपाक दिवपाचो संकल्प आयजूच केल्यार बरो.
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
