तणाव मुक्त जगुया आनी हेरांकूय जगोवया

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

हांव तणाव मुक्त जीण जगतलों आनी दुसऱ्याकय तणावमुक्त जगयतलों. असो संकल्प जण एकल्यान करचो.

धोणवांतल्यान सुटिल्लो बाण आनी तोंडांतल्यान सुट्टिल्लें उतर फाटीं घेवंक मेळना. म्हणून मनशान सात पांच चिंतून आनी सांबाळून उलोवंक जाय. मनीसपणान वागपाक जाय. मनीस तोडप सामकें सोंपें. पूण जोडिल्लो मनीस सांबाळून दवरप खूब कठीण. आयज काल जण एकलो आपलो इगो घेवनूच जगता. कोणाकूच अशें न्हय, तशें सांगपाची परिस्थिती उरूंक ना. कांय जाण बरगेल्ल्या झाडाक उदक पाणी घालून ते मुंगेरीलाल के हसीन सपनां फुलपाचीं सपनां पळयतात. मनीस आनी विशय समजून घेवपाक आमकां कळपाक जाय. जायते फावटी आमी आमचेंच टुणटुणें वजायतात. दुसऱ्यांचें आयकून घेवपाची आमची मनस्थितीच आसना, आनी आमी आमचीच लज काडून घेतात. बरें आशिल्लें वायट जावपाक वेळ नाका. संशयी वृत्ती घेवन कोणेंच जगपाक जायना. सडेतोड वृत्तीन वागपक जाय. रोख ठोक तोंडार. दाखय लिपय करूंक फावना. आमी आमच्या मनांत नसायेचो, दुस्वासाचो घयरांव दाटपाक दिवंक जायना. आमचें मन निर्मळ, नितळ चकचकीत हारशा वरी आसचें. मनाचेर आनी चारित्र्याचेर कसलोच दाग लागपाक जायना, म्हूण जतनाय घेवपाक जाय.
काय जणांक चारित्र्यां बी कांय एक पडिल्लें आसना. ते पयशांकूच दोमळे कशे ओडटात, गॅझेटेड पोस्टा वेले अधिकारी जेन्ना कंत्राटी पद्दतीचेर काम करपी गरीब तरणाट्यां कडेन पयशांची भीक मागतात, अमूक अमूक वस्तू ऑर्डर कर म्हणटात, नाजाल्यार नोकरेचो भंय घालतात. तेन्ना असल्या फडतूस अधिकाऱ्यांक सरकारान घरा बसोवंक जाय. मनशाचें मन बरें जाल्यार सगलें बरें घडटा. मनांत लालसा निर्माण जावंक दिवंक जायना.
तशेंच दुसऱ्याक हिणोवंक जायना, किंकोत करूंक जायना. दर एका मनशाक मनीसपणाचीच वागणूक दिवंक जाय. भले तो गरीब आसूं वा गिरेस्त. आमी जर आमच्याच तोऱ्यांत रावन प्रत्येकाक अपमानीत करीत रावले जाल्यार कशें जातलें? जाणटेंपणांत सगलें भोग भोगचे पडटा. ताका कर्माचे भोग म्हणटात. तें कोणाक चुकनात. मनशाचो नेट आनी झेत मनीस उबो आसा मेरेन. एकदां आड पडलो की खंयचे कडेन काय ना. रगताच्या उन्मादार मनशान चडूय उडणां मारपाक जायना. चड तरतर बरो न्हय. मनाचो तोल ढासळूंक दिवंक फावना. आपूण भोगता त्या पदाचो उपेग समाजांतल्या गरीब, दुर्बळ घटकाक जरूर करचो. पूण पदाचो गैरवापर करून आपल्याच तांतीं पिलांची सोय करची न्हय. कोणाचे तकलेंत कसले विचार घोळटात म्हणपाचो थांग पत्तो कोणाक लागना, आनी म्हणून तुजे सरभोंवतणी केंसान गळो कापपी सुर्याजी पिसाळ वावुरतात म्हणपाचें तुका खबरूय आसना.
पूण कितें आसता, आपूण सरको आसत जाल्यार सगलें बरें. आमीच पयलीं एकामेकाक समजून घेवपाक जाय. हांव जसो फोकसांत येवंक धडपडटा. सगलो फोकस म्हजेरूच पडपाक जाय अशें जेन्ना म्हाका दिसता, तेन्ना हांवें हेंवूय जाणा जावंक जाय की हांव एकलोच हे धर्तरेर जगना, म्हजे सरभोंवतणी जायते लोक आसात. तेवूय म्हजे वरींच चित्तात म्हणपाचें हांवें जाणां जावंक जाय. चारचवगांचें काम एकल्यानूच केलें म्हूण जायना आनी एकल्यानूच मिरयलेंय म्हूण जायना. तें चवगांय जणांक वांगडा घेवन करपाक जाय. तुका एकल्याकूच तें आदामान करूंक मेळना, आनी हांवें केलें, हांवें केलें, हांव म्हणून जालें अशें फुगोवनूय दाखोवंक जायना. तुजेर एकल्याचेरूच सोंपयिल्लें ना तें.अशें वृत्तीचे लोक सरसकट सरभोंवतणीं सांपडटात.
घाण्याचे बैल कशे राबतले, पूण उलोवन सगलें व्हगडायतात. खंय? कितें? कसो? व्यक्त जावपाक कळना नासून मूर्ख थारता. चारचवगांत वावुरतना एकामेकाक उदकांत पळोवंक जायना. मेकळेपणान आनी थंडसाणेन विशय मांडप आसता. मनांत दुबाव दवरून कितेंच उलोवचें न्हय आनी एकामेकाची कुतां काडून, एकामेकाक विकूंक दिवंक फावना. कांय लोकांची जातूच पाडी आसता. ते माडा वेल्यान पडिल्ल्याक पिराड्यान बडोवपी असले वृत्तीचे आसतात. कांय जाण वयलेचाराक मानग्यांची दुकां काडपी आसतात. कोण तरी जाणून बुजून मुद्दाम पिशें पांगुरपाचें नाटक करतात, आनी अचळय आपले आंग काडटात. कारण ताचें मन निर्मळ आसना. म्हणून हें अशें घडटा. चळवळे लोक आसतात ते केन्नाच एका जाग्यार स्वस्थ बसनात. सदांच अस्वस्थ. चूड दाखोवन म्हारू भितर हाडटले. समाजाचे हीत बी काय ना. ते फक्त समाजीक फुडारी म्हूण मिरोवन सदांकाळ वर्तमानपत्रांत चर्चेत रावूंक सोदतात. नाजाल्यार तांकां झेम पडना. असले कालेतीचेय लोक आसतात. मेल्लीं मडीं उस्तून काडपी आनी चळवळी करपी. फाटल्यान लोक आसूं वा नासूं कांय जाण कितें तरी प्रवाहा आड मत मांडून आपूण कोण तरी मोठो जाणकार अशें भासयतात. खरें म्हणल्यार असले शेळेल्ले बॉम फोडून कसलोच फायदो आसना, तो फुस्सऽऽ जाता, आनी तो लजेक पडटात. असली फित्रुक्सां चड वेळ चलनात.
मनशाच्या मनांत विचार मंथन घडटकच नवे नवे विचार जल्म घेतात. सकारात्मक आनी नकारात्मक. जाच्या ताच्या सभाव प्रमाण तो तें आपणायता. बऱ्या मनाचो मनीस बरें विचार आपणायता, दुश्ट बुद्धीचो मनीस बरें विचार कशे आपणायतलो? तशी आमी अपेक्षा लेगीत करप म्हणल्यार चूक. पूण समाजांतल्या वायट विचारसरणेच्या लोकांक जाग्यार हाडपाक तांचे समाजीक प्रबोधन करपाची गरज आसा. समाजांत वेगळे वेगळे कालेतीचे लोक रावतात. कोणाची चित्रां काडूं नजो. दिसता तशें जग नासता म्हूण तर लोक फसता. हांगा तीन पत्ते बाबुचीं, आनी छक्के पंजे करपी लोकांची संख्या चड आसा. असल्या लोकां पसून बऱ्या लोकांनी पयस रावपाक जाय. आयच्या युगांत कोणूच कोणाची गॅरन्टीं दिवंक शकना. कोणाचेरूच कोणाचो विस्वास उरूंक ना. चडशां मदीं अविस्वासूच बळावत चल्ला.
जेम तेम 10% टक्के लोक मनीसपणान जगतात, वावुरतात म्हूण हो संवसार चलता. जे पद्दतीन मनशान सैमाचो ऱ्हास चलयला तें पळयतकूच कळून येता. मनीसपणाची निती मुल्यां कोणाकूच नाका. फक्त एकामेकांक टेंन्शन दिवपाचीच सर्त चल्ल्या. हे खंय तरी थांबपाक जाय. हांव तणाव मुक्त जीण जगतलों आनी दुसऱ्याकय तणावमुक्त जगयतलों. असो संकल्प जण एकल्यान करचो.

काशिनाथ नायक
9158345844