तंत्रज्ञान आनी आयचो समाज

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

आयज तंत्रज्ञान प्रगत जालां. नवे नवे सोद, नव्यो यंत्रणा आयल्यात. मनीस प्रगतशील जाला. विज्ञानाचे मदतीन तो नवेनवे सोद लायता. जीण सोंपेपणान कसो जगतलो हाचो तो विचार करीत आसता. नव्या सोदांनी कितल्याश्याच मनरिजवणेच्या साधनांचो आसपाव जाता. दुरदर्शन, संगणक आनी भ्रमणध्वनी म्हणल्यार मोबायल हांचोय सोद लागला. आदल्या काळांत मोबायलाचो उपेग फकत कोणाकूय फोन करपाक जातालो. पूण आयज मनीस मोबायलार विमानाची तिकेट लेगीत बूक करूंक शकता इतलो ताचो उपेग वाडला.
जेन्ना आमी तंत्रज्ञान आनी आयचो बदलतो समाज हांचो विचार करतात, तेन्ना मनीस खंयतरी ह्या यंत्रांक लागून आळशी जाल्ल्याचें होलमता. आयचे तरणाटे पिळगेंत जाल्ले बदल आमकां सहजतायेन कळटात. आदल्या तेंपार टिचरीन कसलोय उपक्रम दितकीच विद्यार्थी वाचनालयांत वताले, पुस्तकां वाचताले, चडांत चड माहिती मेळयताले. पूण आयज मोबायलाचेर वा संगणकाचेर ‘एक क्लीक’ करतकीच आमकां सगळें सहजतायेन मेळटा. जायतें सोदूं येता. सगळी म्हायती मेळटा. ताका लागून आयचो मनीस तंत्रज्ञानाच्या भकीक पडला.
आयज मनीस खासा करून तरनाटे मेकळो वेळ आसतकीच मोबायल हातांत घेतात, मोबायलार हेरां कडेन उलयतात वा संदेश धाडटात. हेरांनी फेसबूक, ट्विटर, इन्स्टाग्राम आदी ऍपसांचेर धाडिल्ले संदेश वाचतात, व्हिडिओ पळयतात. पूण मनीस ताका लागून आशिकुशीच्या मनश्यां
कडेन संवाद करूंक विरसरला. नातीं विसरपाक लागला. आयज ल्हानांतलो ल्हान भुरगो लेगीत मोबायलाचो अती वापर करता.
असो एक प्रस्न पडटा, तंत्रज्ञानाचो विकास जावप बरें की वायट? आयचो भुरगो मोबायलाचेर इतलो गुल्ल आसता, ताका आनीक कांयच सुचना. मोबायल आनी आयचो भुरगो ह्या वयल्यान मराठींतली एक कविता खूब गाजल्या. तिच्यो सुरवेच्यो ओळी अश्यो आसात “जेथे जातो, तेथे तू माझा सांगाती” मनश्या वांगडा मोबायल हो सदांच सांगात्या भशेन आसता, हाचे वेल्यान कवीन हे देवाक उद्देशून आशिल्ले कवितेक नवो अर्थ दिला.
तंत्रज्ञानाचो विकास जावचो. नवीं आनी बरीं उपकरणां येवचीं. पूण आयच्या भुरग्यांक ताचो योग्य थंय, योग्य तो वापर करपाक शिकोवप महत्वाचे जालां. रस्त्यार एखादऱ्याक अपघात जातकीर, जखमी व्यक्तीचे मोबायलांतल्यान फोटे काडचे परस त्याच मोबायलांतल्यान एंब्युलंस आपोवप गरजेचें आसा, हें मनश्याक कळपाक जाय. तंत्रज्ञान मनशांनी निर्मिलां, तें आमचे खातीर आसा, आमी ताचे खातीर नात. जे भूंयेर आमी रावतात तिची जबाबदारी आमचेर आसा. तिका प्रदुशणा पासून वांटोवप हे आमचेर आसा. म्हणुनूच तंत्रज्ञान आसचें, प्रगत जावचें, पूण ताचो उपेग खंय आनी कसो आनी कशे तरेन करप हें आयच्या भुरग्यांक सांगपाची गरज आसा. देवान आमकां जी बुद्धी दिल्या ती वापरून आपणें किदें तरी नवीन निर्मिती करची, अशें दिसपाची गरज आसा. ह्या समाजांत मनश्याचो वावर कशे तरेन आसचो ताचे विशीं चिंतपाची गरज आसा. आपले बुद्धीच्या बळाचेर नवनिर्मिती करप गरजेचें आसा. तंत्रज्ञानाचो लाव घेवचो, पूण ताचे मदतीन आपणें आपली एक नवी कलाकृती करप कितलें म्हत्वाचे आसा, तें पटोवन दिवप गरजेचें आसा. तेखातीर वेळाचें नियोजन करप गरजेचें. वेळ, काळ कोणा खातीरूय रावना. देखून जो मनीस वेळाचे बरे तेरन नियोजन करता ताका यशप्राप्ती बेगीन जाता.
तंत्रज्ञानान अवगत आसप ही आयची गरज आसा. पूण योग्य थंय तांचो योग्य तो उपेग कसो करप हें आमच्या हातांत आसता. टिचरीन उपक्रम दिला. हांव ‘इंटरनेट’ वापरतलों / लें अशें आयचे विद्यार्थी शिकतात. त्या वांट्याक त्या विशयाचेर भरपूर वाचून आनी हेरां कडेन उलोवन हांव म्हाका जशें कळटा, म्हाका जशें जें कितें समजून बरोवपाक जाता तें बरयतलों, अशी दरेकल्याची नदर आसप गरजेचें. दरेक मनीस हो वेगळो आसता.
ताचें वागप, ताचें उलोवप वेगळें आसता आनी म्हणुनूच दुसऱ्यांचे विचार आयकप गरजेचें. सगळ्यांचे मदतीन हांव वेगळें, म्हजें अशें अस्तित्व ह्या समाजांत निर्माण
करतलों, अशी विचारधारा दवरप गरजेचें जालां.
चलात तर, आयच्यान आमी सगळीं अशी विचारधारा दवरून फुडें वचुया. आपल्या कश्टांचेर आनी आत्मविश्वासाचेर घट उबे रावन जैत मेळोवपाचो यत्न करुया. तंत्रज्ञानाचो वापर बरो करून देशाच्या विकासा खातीर किदें तरी नवीन निर्माण करपाची आस्त मनांत दवरून फुडें वचुया. आयचो तरनाटो कितलो सशक्त आसा, हें समाजाक दाखोवन दिवया.

शर्वरी भूषण भावे