टॅस्ट नेगेटीव्ह

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

जण एकटो जीव आसल्यार भीक मागून खायन हेच वृतीन चलतालो. व्हडल्या बंगल्यांतलीं सगळीं गेलीं. जाणटेली, तिका कोण ना.” खबरी आयकून परेशाचो जीव कासावीस जालो.

वळेसर

फार्मा कंपनीत परेशाक वर्सभर जातलें. कितेंय जावं, कशेंय जावं आईक सुखान दवरतलो. ‘आवय’ ताज्या काळजाचो आंवडो. धाकटी भयण, भाव हांची जापसालकी ताच्या भुजार आशिल्ली. घरांत एक- एक वस्त जमा केल्ली. सुखाचे दीस येवचें घराचें दार सजचें. आवय, मावशी, काका घरचीं आतां परेशाक चली सोदताली.

“बरी चली मेळ्ळ्यार लग्न करूया’’.परेशाक हें मान्य नाशिल्लें. आनी अचकीत मास्क सामकेंच मॅनडेटरी जालें. ऑफिसांत फूल “ मास्क, डीस्टन्स’’ करतां करतां पुराय वातावरण बदललें.

परेश भितर सरताच धांवत येवपी आवय सगळींच पयसावली. हॅड वाँश,  सेफ्टी कपडे वेगळे, बालदी वेगळी. येतकच गरम उदकाची वाफ, नांकां, तोणां घे करून सगळ्यांचेर बंधन आयलें. खेळीमेळीचें रूप बदल्लें. जोर येता तांचे टॅस्ट जावंक लागले. हेल्थ सेंटर… रिपोर्ट करता करता दर एकटो एका जाळांतच आडकलो.

म्हाका वेगळोच रावुनी आवयचे दोळे ओले जाले. खरी गजाल कशी टाळू येतली ? ऑफिसांतूय तीच गत जाली कोण मातसो शिंकता ! दोळे मोटे करून पळोवप. खांकता ताजेर विटेवप.

“शी! शी ! कितें तोंडारच खांकलो. पाडा पडलें हाचें. आपल्या बरोबर आमकांय व्हरतलो, पनवतशी.

“ऑफिसांक कित्याक आयला?”

“सर्कुलराचेर सर्कुलरां.” नेम कोण पाळीनात ताजेर खोंट. जिविताचे खोशयेचे खाणीचेर जणु बंदी हाडिल्ली. जोडीचे खाणीचेर अरिश्ट आयलें. वखद आसा काय ना?  चीनाच्या लोकांनी केल्लो घोळ! खंयचे लॅबोरेटरी प्रयोग जालें ? जाप ना. मनीस कीड्यावरीच जाल्ले दिसलें. म्हायुध्दाची जशी मडी पुरची तशी आवतीकायेंत म्हामारींत प्रेतां पुरतना दिसलें. सगळ्यांचोच आवरो उडलो. कोण कोणाक वळख लेगीत दाखयना जालो.

परेशा सारक्या फार्मा कंपनीत कामां करपी पुराय अस्वस्थ बिकट आवतीकायेंत फसलों. मागीर तो कोवीडाचो इंजेक्शनाचो डोज. पयलें ताचें ‘प्रूफ’. लोकांच्या  भोंवडेचेर बंदन आयलें. कारवारच्यान ट्रेनीर येवपी डब्यांत लेगीत मास्क.  “Social distancing’’. जीव वाटांवक डोस भिये भियेत घेतलो, दाखलो म्हत्वाचो.

परेशाच्या बाबतीत आवय, सगळीं घरचीं पयस उरलीं.

“आरे! कारवार गेल्यार परत येवंक मेळचें ना.’’ बोर्डरीचेर बंदी. चोरून रातीचे कोणाच्या गाडयेंत येवप चलिल्लें. परेशाक थंडी, खांक आनी जोर एकाच बरोबर.

“आतां करचें कितें?’’ कांय जाणांक अशें आवतीकायेंत घरा धाडिल्ले. पूण करतलो कितें ? 

“दोतोरान सरळ कोविड जाला” म्हणपाचें सांगलें आनी परेशाच्या आंगार कांटो उबो रावलो. सोमतोच हॉस्पिटलांत पावलो. सीटी स्कॅन केले. व्हडल्या हॉस्पिटलांतच उरलो. प्रेताच्यो राशी पळोवन ताटो कोविडूच पळून वता काय अशें दिसलें.

“म्हजे आईचे कितें?” हॉस्पिटलांत वासपूस करपी कोणच नाशिल्लो. कोणाक कोणाचे पडून वचूंक नाशिल्लें. शेजारी खबर घेवंक तयार नाशिल्ले.

एकाच कॉलनीत राविल्ले….. पूण “ताका कोविड जाला खंय’’ ‘अमक्याचो बापूय कोविडान गेलो’, ‘मनीसपण’ खंयचे ? जण एकटो जीव आसल्यार भीक मागून खायन हेच वृतीन चलतालो. व्हडल्या बंगल्यांतलीं सगळीं गेलीं. जाणटेली, तिका कोण ना.” खबरी आयकून परेशाचो जीव कासावीस जालो.

“आरे, तुजे कपडे, आयदनां हाडपाक सांग” हॉस्पिटलांत सांगून जालें. दोतोराच्या आदारान एक वळखीच्या मनशान ताका पयशाचो आदार दिलो.

“बाबा हें पयशे’. गुळयो, वखदां सीरप. इतले जावनय खांक कशीच वचना जाली. कितें ही म्हामारी ! म्हजी आई ! भाव, भयण ! म्हणतच परेशान तीन दीस काडले 

“आईक पळोवंक जाय.” 

“खाट रिकामी कर चड आनी चड कोविडाचे रूग्ण आयल्या चल घरा.”

“बरें” फाल्यां तेच सांजे ताका फोन आयलो.

“घरांत कोणच उरूंक ना.” काल पयर मर्णाय जालीं.

“तुका म्हऱ्यान कोण घेवचो ना.”

हाय, सायबा ! आतां कोणा खातीर जगपाचें ?

निमाणे दोतोरान वतना ताका धीर दिलो.

“कोणागेर खंय वच्चे?” परेशान खूब येवजीलें. 

निमाणे कंपनीच्या ऑफिसराक विचारले “ सर हांव बरो जालां येवचें ?”

“टेस्ट रिपेर्ट घेवन यो’’ परेश दोतोराक मेळ्ळो सरान रिपोर्ट जाय म्हळा आनी व्हडलें अजापच घडलें. परेशाचो रिपोर्ट…. टॅस्ट रिपोर्ट नेगेटीव्ह.

 इतले दीस कोविड म्हामारीत, आयझोलेशन, सगळें सोसलें. निमाणे. “नॅगेटीव्ह” परेशच न्हय सगळेंच बुचकळ्यांत पडलें. बीपी… बरो आँक्सीजन लेव्हल, 99” सगळें फीट अॅण्ड फायन 

“आरे अशें कशें?” दोतोरान विचारलें

“प्राणायम… योगाचोच रिजल्ट’’!!!!!!!??

देवाक खबर !  

– विजया शेळडेकार

91467 91523