भांगरभूंय | प्रतिनिधी
“दादो चुकलो हांव परत अशें केन्नाच घडचें ना” हांव पयशे मेळोवपा खातीर, बेगीत गिरेस्त जावपा खातीर हो खेळ खेळ्ळो.
वळेसर
हें पळयात ह्यो सगळ्यो खबरो दादोक सांगपाची गरज ना. ताची बेठीच परवड सुरू जातली. केरें केरें करीत रावतलो. तो हरशींय तेंच करता. बडबड सोंपना ताची. दादोच्या आपलेपणाची वाणी सगळ्यांकूच जड जाल्ली. आज कांय जाणांक आपल्या मनशाचीच आडखळ जाता. पयशे आसासर मनीस जाय. खावपा- जेवपा मेळटा तो मेरेन. मात्शे व्हड जातकच जाण्टो दादो तरणेपणांत आपले खातीर कितले कश्ट काडटालो हें कांय जाण विसरून गेल्ले.
“हो एक… दर कामांत तोंड घालता.”
“नाका नाका तें लागता ताका”
“आमचें मत जाणुन घेनासतना फकत बडबड कशी चालू आसता”
“भुरगीं उलोवं, कोणुय उलोवं तातूंत आपलें मत मांडटाच. हाका कोण वालोर पसून दिना. पूण धडपडत रावता. कितें करचें हाचें, कांय कळना.”
“पिझ्झा मागयलो तर बरो न्हय तो म्हूण परत धाडटा. फॅशनेबल जीन व्हडल्या बुराकांचे कित्याक रे? गरमेत असले कपडे घालतात ?” प्रस्नाचेर प्रस्न ताका जापो दिवपाक नाका जातात.
घराब्याच्या वांगड्याक वाट मेळनाशिल्ली. दादोक दुखोवपाचेंय नाशिल्लें. तशें पळोवक गेल्यार हो यर्थात. वाट सोपी सरळ पूण आमी बेठींच मोटे दोळे आनी काळें वक्ल लावन बसतात. तेंच पळयतात जें आमकां आवडटा. “तरनाट्याचें नदरेन तांकां कितें आवडटा! हो मातसो विचार जाय.”
इतल्यान दादो म्हऱ्यांत शेजारच्या शिवानंदालो नातु धांवत आयलो.
“आज्या तूं आईचें सगळें आयकतालो? बेगीन सांग.”
“आरे! पूण कित्याक ?”
“म्हजो पप्पा आज्जेचें कांयच आयकना म्हूण.”
“ना, हांव आयकतालो थोडे… म्हाका जाय ती मस्तीय करतालो.”
“बरें, बरें. म्हूण… शिवुलो नातु धांवत परत गेलो.” दादोक बुचकळ्यांत वडोवनुच गेलो. दादो आपल्या तरनाटेपणात सुखावलो. हांव बाबाचें मातुय कांयच कानामनार घेनाशिल्लों. ताका मान्य नासतनाय सरळ “सीव्हील मॅरेज” करूंन घरा बायलेक घेवन आयिल्लों. स्वता असो वागतना कोणाचोच विचार केलो ना. आतां हें म्हजेच चले, नातु “कितें करतात तें म्हाका चुकीचें दिसता. हें बरोबर ?” दादो आपल्या आपुणच जाळांत फसलो….!! सांगप सोंपें करप कठीण. येदोसो ल्हान भुरगो… ताका आज नवी ‘दिका’ दाखोवन गेल्लो. त्या- त्या वयार तें तें जाणटे जातकच आपल्या माथ्यावेले वजें तरनाट्या पिळगेचे माथ्यार योग्य वेळार दिवप भोव गरजेचे.
कांय दीस… म्हयने अशेंच गेले. घरांत मात दादो कटकट करीना हें जाणवलें.
“हाली सरा पळयलां तुमी दादो चड उलयना” घरांतल्यानी ल्हवु एका मेकाक कळीत केलें.
“हय. दादोचें कितें तरी जालांच…!”
“खंय… ना गो बाय खंय? कांयच ना जावंक.”
“तुमी उलयनात कित्याक?”
“उलयता तर… ना जाल्यार कशें जातलें?”
“तुमकां गरज आसा तेन्ना हांव आसाच.” तरणाटे सगळे कुटुंबांतले खोशी जाले. दादो बदलला एकच शस्त्र ताच्या हाताक लागत पसून दादोचेर सगळी मेहरबानी.
“आमचो दादो नव्या विचारांचो” … बदललो एकूच सूर घरभर आयकूंक आयलो.
“तुमचें तुमी थारायात म्हणटा. पार्टी, पिझ्झा, पिकनीक, कपडे, घरांतल्या कामांतूय व्हडली ओडशी दाखयना.”
“हांव आसाच तुमचें तुमी केल्यार बरें” दादोची ही जाप सगळ्यांक तोंडपाठ जाल्ली. घरांतली बारीक सारीक कामां, बिलां, बाजार, कसल्याच बाबतीत शेरो मारपाचेंर दादोन पूर्ण विराम घालो.
घराब्याचें सगळेच जापसालदार. तेच बरोबर निर्णय घेतना सर्तक जाले. बरोबर काय चूक म्हणपाचें तपासून पळोवन एकामेका कडेन संवाद सादून मुखार पावली मारतना दिसले.
“म्हजे सारके जायना तर सांग आं. कशें करूंया ?” कशें जातलें ? चुकना मरे आमचें ? नुकसान बी जायत आमकां.”
विचारांचो धोल वाजयत, सावध रावनुच वचुंक लागले. आनी एक दीस अचकीत दादोलो नातु श्रीधर तरनाटो जाळांत फसलो.
“श्रीधर पळय तुजे चड जालां.”
“तूं कोण म्हाका सांगपाक जाणवायो बापोलभाव?”
“असली नाती… हांव मानी ना. तूं म्हजेर जळटा म्हूण ही नाटकां करता.”
बापोलभावां मदीं वादय जाले. कांय जाणांनी पुलिसा कडेन कागाळ करपाक दोगुय जाणांक फुर्र फुर्रायलें, ते वेळार पसून दादो चूप रावलो. निमाणें अजापूच घडलें. ही सगळी घरची मंडळी पूराय श्रीधराक घेवन दादो सामकार उबी रावली.
“दादो कितें करू? कसो श्रीधराक जाळांतलो भायर काडचो ? ड्रग्साच्या घेऱ्यांत घुस्पला. दादोच्या पांया पडलें.
“रावात श्रीधराक घरा घेवन येयात.” दादोन म्हणले. कशे भशे धांवत वचून तांणी श्रीधराक घरा हाडलो. बाबा! अशें म्हणत दादोन श्रीधराक आपल्या म्हऱ्यांत आपयलो आनी श्रीधर दादोच्या पांया पडलो.
“दादो चुकलो हांव परत अशें केन्नाच घडचें ना” हांव पयशे मेळोवपा खातीर, बेगीत गिरेस्त जावपा खातीर हो खेळ खेळ्ळो.
“तशें करप न्हय, चुकीच्या मार्गान गेलो. वाट आतांच बदल. जायत्यो वाटो आसात जिवीतांत फुडें नांव काडपाच्यो.”
श्रीधर घळाघळा रडलो. बापायक घट्ट वेंग मारली. दादोची माफी मागली.
“हांवे तुजो अपमान केलो. तुजें उतर आयकलें ना म्हूण ही ख्यास्त म्हाका मेळ्ळी.”
पुलीस येवन श्रीधराक घेवन वतले आशिल्ले. दादोक लागून सगळें जाग्यार पडलें. गुन्यावकारी म्हूण नांव पडटा आशिल्लें, तें टळ्ळें. दादोचें मोल कुटुबांतल्या सगळ्यांक कळ्ळें तें बरें जालें म्हणलें जमिल्ल्या सगळ्यांनी.
विजया नवीन शेळडेकार
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
