भांगरभूंय | प्रतिनिधी
आयज शाळा, कॉलेजींनी शिकपी भुरगें कसल्या कारणांक लागून उचांबळ जायत हें कोण सांगूंक शकचे नात. साद्या साद्या कारणांक लागून ते रागार आनी फुगार जातात. वायट उतरां दिवन हात उबारूंक फाटीं रावनात. आपल्या मना वेलो ताबो सोडून दितात आनी तोंड सूख घेवचे खातीर आपलो मोलादीक वेळ खर्च करीत रावतात. कांय जाण मनांतल्यान कुच्छीत्रीपणा पयस करूंक कशेच पळयनात. हाचे वेल्यान कितें समजुपाचें? आमी तांचेर संस्कार करूंक फाटीं पडल्यात काय म्हूण. पालक ह्या नात्यान आमी तांकां समजायनात असो ताचो अर्थ कोणें घेवचो न्हय. कारण आमकां खबर आसा ते प्रमाण जशी जशी शिकपी भुरग्यांची पिराय वाडत वता तांचे भितर हेर गुणां बराबर ‘संवेदनशीलताय’ येवप गरजेची आसता. एखाद्र्या वेळार पालक ह्या नात्यान आमी तांकां समजावन सांगपाक खंय तरी उणे पडटात आसत. पूण तांचेर मोग आनी माया करूंक केन्नाच फाटीं रावनात ही वस्तुस्थिती जावन आसा. कांय भुरगीं हाचो गैरफायदो घेतात तेन्ना ते कशे चुकतात हाची फोडणी करून तांकां समजावंक जाय. आयज मारपेट करून समजाचो वेळ इतिहास जावंक पावला. ही गजाल आमकां मान्य करचीच पडटली. आमी पालक इल्ल्यांतल्या कवाथ्या वरी आपल्या भुरग्यांची जतनाय घेतात तरी पूण आमचे भुरगे अशे हाताभायर कशे वतात तेंच कळना म्हूण पालक कागाळ करतात. तेन्ना म्हाका तांकां सांगन दिसता आयची पिळगी तंत्रज्ञानाच्या सांगातान मुखार वचपी अशी. फास्ट ट्रेकाचेर धांवपी अशी. वळून पळोवंक तांकां वेळ खंय आसता. आमकां लेगीत तांच्या सांगाताक रावतले जाल्यार धांवचेंच पडटले. हें जरी खरें तरी आमी तांकां समजावचो यत्न करीत रावचो. वेगळ्यो वेगळ्यो देखी दिवन जिणेची रीत शिकोवची. खरें म्हणशात तर एका मनशान दुसर्या मनशाचे उमाळे समजून घेवंक शिकूंक जाय. ही गजाल हे तरणाटे जितले बेगीन शिकतले तितलेच बेगीन ते संवेदनशील जावंक पावतले. हेरांचे सूख दुख्ख समजून घेवंक शकतले.
शांततायेन विचार करीत जाल्यार मनशां भितर हो गूण आसप कितलो गरजेचो हें दिसून येतलें. आमच्यात आशिल्ल्या संवेदनशीलताय ह्या गुणाक लागूनच आमी हेर मनशांक समजून घेवंक शकतात. तेचपरी संवेदनशीलताय आमकां हेरां लागी कशें वागप हेंवूय शिकोवंक शकता. आयज मनशाची जीण एक यंत्रा वरी जाल्ली दिसता. मनीस अशे यंत्रा सारके वावरत रावले जाल्यार आपले भितर आशिल्ले उमाळे व्हगडावन बसपाची दाट शक्यताय आसा. हातूंतल्यान भायर सरतले जाल्यार मनशान भानार येवंक जाय. त्या त्या खिणांक ते ते उमाळे उक्तावपाची गरज आसता ताची शिकवण आमी भुरग्यांक दिवप ही काळाची गरज जावन आसा. शिकपी भुरग्यांनी लेगीत प्रामाणीकपणान वागप, हेरांक समजून घेवप, दया आनी मोग तशेंच वेळाकाळार सगल्यांक पावप हें गूण आत्मसात करचो यत्न करूंक जाय. भुरग्यांनीय आपल्या पालकांक समजून घेवंक जाय. आपल्या पालकांच्यो अडी अडचणी जाणां जावंक जाय. अश्यो अडचणी आपल्या पालकांची चिंतना वाडोवंक शकता देखून आपणे अशें कांयच करचे न्हय जाका लागून तांकां मनस्ताप जावंक शकता. पालक चिंतेस्त दिसत जाल्यार भुरग्यांनी शांतताय पाळूंक जाय. आपलो वावर स्वता करूंक जाय. एखाद्र्याची आवय नोकरी करता आसत तर तिका आदर करप ही आपली जापसालदारकी अशें समजून तिका मजत करूंक मुखार येवंक जाय. बरे गूण आशिल्लो भुरगो कोणेय चूक केल्यार लेगीत ताची फकांडां केन्ना करचो ना. ना म्हण तांणे केल्ल्या चुकीक लागून ताचेर केन्ना हांसचोय ना. समाजांत पसरत वचपी विशमताय पळोवन दुख्खी जावपी मनीस जायते दिसतले पूण तातूंतले कितले जाण फुडें सरून पिडितांक मजतीचो हात दितले हो खरो प्रस्न जावन आसा.
समाजांतल्या प्रत्येक घटकांची विचार करपाची शक्त वेगळी, वावर करपाची कुशळटाय वेगळी. तरी लेगीत आमी एकठांय येवन वावुरतात काय ना. जेन्ना आमी आमचे परस दुबळे मनीस पळयतात तांचे कश्ट आनीक जिणे खातीर तांणी काडिल्ल्यो खास्ती पळयतात तेन्ना आमचें काळजांत चर्र जाता. हें चर्रच आमकां तांची मजत करूंक उकसायता म्हणल्यार म्हजी चूक जावची ना. अशा वेळार आमी फाटलो फुडलो विचार करिनासतना सदळ हातांनी तांकां मजत करूंक धांव मारतात. हाचे उरफाटें समाजांत कांय असंवेदनशील मनीस लेगीत आसतात तांकां कोणाचो कळवळो येना. तांकां आमी सुवर्थी म्हणूं येता. अशे मनीस फक्त स्वता खातीर वावुरतले हेरांचो विचार ते केन्नाच करचे नात. स्वताचे वागणुकीक लागून हेरांक त्रास भोगता हाचे तांकां काय पडिल्लें नासता.
आमचे मदीं आनीक एक प्रकार दिसून येता तो म्हणल्यार सुमारा भायर संवेदनशील आशिल्ले मनीस. कोणूय तांचेर तापत तर ते दोळ्यांतल्यान दुकां गळोवंक लागतात. रोखडेच दुख्खी जातात. ते समाजा पसून पयस रावंक पसंद करतात. एकमुळी जीण तांकां आवडटा आपलेच तंद्रेत ते जियेवंक पळयतात. तांचे भितर आत्मविस्वास उणोआशिल्ल्यान असफळ जावची भिरांत तांकां सतायत आसता. हेरांचें दुख्ख वळखप हें संवेदनशीलतायेचें मुखेल बळगें जावन आसा. दुसऱ्यांचें दुख्ख वळखप दिसता तितलें सोंपें न्हय, ताका हळवें मन लागता. संवेदनशील मनशा भितर ती कुशळटाय आसता. जाच्या बळार तो हेरांचीं चिंता आनीक दुख्ख वळखुपाक शकता आनी ती चिंता पयसूय करूंक शकता.
संवेदनशील मनीस आपली इश्टागत लेगीत बरे तरेन सांबाळून दवरतना दिसता. हाकाच लागून जिणेंत खरो इश्ट आसप म्हणल्यार व्हड गिरेस्तकाय आशिल्ले वरी अशें आमी मानतात. इश्टागतीन दाखय लिपय आसूंक फावना. हें नातें निव्वळ विस्वासाच्या धाग्यान बांदिल्लें आसता. इश्टागत जर निर्मळ मनान केल्ली आसत तर कठीण परिस्थितींत एक दुसऱ्याचो आदार जावंक शकतात. जशी कृष्ण आनी सुदामा. सादारणपणान जी इश्टागत पुराय जिवीत भर तिगोवन उरता ती खरी इश्टागत जावन आसा.
एच. मनोज
9822441417
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
