जो असे जागता

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

चिंतन -6

संत तुकोबांच्या ह्या ओळींनी खूब व्हडलें तत्वज्ञान लिपिल्लें आसा –

आपुलिया हिता जो असे जागता l

धन्य माता पिता तयाचिया ll

स्वताच्या बऱ्या खातीर जो मनीस सतत जागो रावता, सादूर रावता, तोच जिणेंत सुखान रावतो आनी ताच्या आवय- बापायक समाधान मेळटा.

कांय लोक आपल्या हिता विशीं जागृत नासतात- ताका लागून चुकीच्या नात्यांत आडकतात, चुकीच्या मार्गाक लागतात, वायट सवयींक बळी पडटात. तर कांय लोक स्वताचें बरें कशें जातलें हाचो सदांच विचार करतात, सावध रावतात आनी तांचो मार्ग उजळटा.

नितीन, गरीब घरांतलो भुरगो शिकतनाच इश्टांनी ताका हाॅटेलांत पार्टटायम कामाक लायलो. पयशे मेळपाक लागले, पूण ल्हवू ल्हवू पयशांच्या नादान अभ्यास सुटलो. वायट सगती, मोबायलाचेर वेळ पासार करप, नशा …. आनी उपरांततो रस्त्यार आयलो. ताचे आवय- बापूय सांगताले-‘किती समजायलो आमी ताका, पूण ताणें स्वताचें हीत पळयलेंच ना….’

हाचे उरफाटें, त्याच वर्गांतली सौम्या नांवाची चली. प्रत्येक निर्णय घेतना विचार करताली- हें म्हजे जिणेंत बरें आसा काय? इश्टीणी काॅलेज बंक करपाक सांगताल्यो, ती नमळायेन न्हयकार दिताली. नशा, फॅशन, दिखावो हातूंत पडनासतना आपलें ध्येय नदरे मुखार दवरलें. आयज ती एके व्हडले कंपनींत उंचेल्या पदाचेर काम करता. तिच्या आईक शेजान्नी सांगतात- ‘तुमची चली खूब समजुतदार आसा. धन्य आसात तुमी’

तुकोबान हेंच सांगलां. आवय- बापूय कितलेय बरे आसले तरी निमणे प्रत्येक मनशाक स्वताच्या बऱ्याची जाणीव स्वताकूच दवरची पडटा. सदच्या साद्या साद्या गजालींनीय आमी हें लागू करपाक शकतात-  

खाणें- पिणें वेंचतना- कुडीक लुकसाण जातलें काय हें पळोवप.

कोणा कडेन इश्टागत करपाची तें थारायतना- ताचो म्हजेर परिणाम कितें जातलो हें विचारप.

खर्च करतना – आपल्याक खरेंच हाची गरज आसा काय, हें तपासप.

तिडक, अहंकार हांकां वाट दिवप ना- कारण निमणे ते आपल्याच हिताक मारक थारता.

थोडक्यांत, स्वताच्या भल्या खातीर जागें रावप म्हणजे सुवार्थी जावप न्हय, तर शाणें जावप… आनी जो स्वताचें बरें तितलें पळयता, तोच मुखार दुसऱ्यांचेंय बरें करपाक शकता. आपूण जागो रावलो, जाल्यार आवय- बापायक समाधान मेळटा. तांकां आमचो अभिमान दिसता आनी आमची जीण उजळटा.

चलात, आयज सावन प्रत्येक गजाल करतना स्वताक विचारुंया, हें म्हज्या हिताचें आसा?

– ह भ प देवदत्त दि. परुळेकर