जीण सांवरचे खातीर शिक्षण

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

खेळीमेळीच्या वातावरणांत परिक्षा जावच्यो ही नरेंद्र मोदी हांची मोख आयज ना फाल्यां पुराय जातलीच हातूंत दुबाव ना.

आवय बापाय कडल्यान मेळिल्लें दायज घेवन भुरग्यांनी मुखार वच्चें आसता. तो मागीर चलो जावं वा चली. कोणाकय जर चारित्रवान समाज घडिल्लो पळोवंक जाय जाल्यार सगल्यांत पयलीं ताणें आपल्या घराब्यांत आशिल्ल्या ल्हान भुरग्यां सांगाताक वेळ घालोवंक जाय. कांय खिणां खातीर जायना तांकां आमचो वेळ दिवपाकच जाय. तो तांचो हक जावन आसा. शिक्षण तज्ञांच्या मतान दरेक भुरग्याक आपल्या घराब्या सावनच बरे संस्कार मेळूंक लागतात. म्हणटकच घराबोच ताची पयली शाळा जावन आसा. बऱ्यांतलें बरें शिक्षण दिवप जशें खंयचेय शाळेचो मुखेल हेत आसता तसो बऱ्यांतले बरे संस्कार भुरग्यांचेर करप. असो हेत प्रत्येक घराब्याचो आसूंक जाय.
आनीक एक गजाल मतींत दवरपा सारकी, आमी फक्त निश्चय करून कांयच जावपाचें ना तो निश्चय चालीक लावचे खातीर प्रामाणीक यत्न करचो पडटलो. घरांतल्या प्रत्येक मनशान आपल्याक फावता त्या वेळार शिकपी भुरग्यां सांगाता बसून खबरो मारूंक जाय. अशे केल्ल्यान तांच्या मनाचो थाव घेवंक मेळटा. तांकां कितें आवडटा आनी कितें आवडना हाचो अंदाज मेळूंक शक्य जाता. तांच्या सांगाताक बसून कसलोय वावर करीत रावत तर तो वावर पळोवन तांचो उत्साह वाडटा. तांकांय तो वावर करीन दिसता. ते प्रस्न विचारूंक लागतात तेन्ना तांच्यो जापो जाता तितले सोंपें तरेन तांकां दिवंक जाय. अशें केल्ल्यान भुरग्यांचो आत्मविस्वास वाडटा. हाचे उरफाटे जे पालक आपल्या कामाधंद्या निमतान व्यस्त आसतात तांकां आपल्या भुरग्यां बराबर वेळ घालोवंक मेळनात तीं भुरगीं मागीर एकमुळी रावंक पसंद करतात. आपल्या घरच्या मनशांक ती विस्वासात घेनात. अशा वेळार जे कोण तांचे लागीं मायेन आनीक आपुलकीन वागतात तेच लोक तांकां आवडूंक लागतात. हळुहळू करून ते मनीस तांकां जाय जाय अशे दिसतात. सगलेच मनीस वायट वृत्तीचे आसनात पूण खबरदारी कशी घेवप हीय गजाल आमी शिकपी भुरग्यांक समजावन सांगूंक जाय.
मनशाचो सभाव ताच्या तोंडाक पळोवन वळखूंक येना हाकाच लागून भुरग्यांची पारखी नदर घडोवपाचो यत्न आमी करूंक जाय. आयज सरभोंवतणी कितल्योश्योच गजाली कानार पडटात त्यो आयकल्यार अशा मनशां पासून भुरग्यांक पयस दवरप होच एक उपाय आमचे मुखार उरता. आयचो भुरगो जनरेशन ‘जी’ चो भुरगो आशिल्ल्यान बरोच मुखार गेल्लो पळोवंक मेळटा. पालकांनीय म्हजो भुरगो ल्हान आसा ताका कांय कळना अशें पांगरूण तांचेर घालप समा न्हय. आयचो भुरगो सोशियल मिडियाचेर लेगीत बरोच सक्रीय जाल्लो आसा. जाका लागून तांकां ल्हान पिरायेर लेगीत सगल्या गजालिंची खबर आसता. ह्याच कारणांक लागून पालकानी तांकां कितें बरे आनी कितें वायट हाची जाणविकाय करून दिवंक जाय.
चार पांच दीस जायत आयल्या आसत एक आदली विद्यार्थीनी मेळिल्ली. हांवें उलयतां उलयतां ताचे घरची खबर घेतली तेन्ना ताणें सांगलें, ताचो पप्पा भायर पडलो म्हूण. अचकीत ताच्या दोळ्यांत म्हका दुकां दिसून आयलीं. आयकून वायट दिसलें. हांवें म्हणलें, मन घट कर आनीक मुखा वेल्या शिक्षणाचेर भर दी. “हय सर, पप्पानय अशेंच म्हणिल्लें.” मुखार ताणें म्हणलें “हांव शिकून पप्पाचें नांव वयर काडटलें हो हावेस बाळगून पुराय बळगें अभ्यासाचेर केंद्रीत केल्लें आसा.” तुमचे सांगणेन म्हजो पप्पा म्हज्या म्हऱ्यांत सदांच बसतालो आनी खबरांपत्रां वाचतालो. खबरांपत्रां वाचपाची आवड म्हज्या पप्पान म्हाका लायल्या. आयज पप्पा ना पूण हांवें खबरांपत्रा वाचपाचें सोडूंक ना. तीं नेमान वाचप म्हजो आतां आवडटो छंदच जाला. जेन्ना हांव खबरांपत्र हातांत घेता तेन्ना म्हाका म्हजो पप्पा म्हज्या शेजाराकच आसा अशें दिसता.
खरेंच, एक बापूय आपले धुवेचेर कळत न कळत म्हणटा तशे संस्कार करीत आसता. एके धुवेक बापायची कितली गरज ती हे घडणुके वेल्यान म्हजे नदरेक पडली. धूव आपले उमाळे जरी बापाय लागीं उक्ते करिना आसत तरिपूण ताची मानसीक घडणूक घटमूट जावंक बापायचो सहवास आसताच आसता. म्हाका त्या विद्यार्थिनीचें वायट दिसलें. तेच बराबर तिचें कवतूकय दिसलें. हांवें म्हणलें केन्नाय कसलीय मजत लागली जाल्यार अनमनासतना यो स्कुलांत. आदल्या विद्यार्थ्यां खातीर स्कूल तरेकवार येवजण्यो राबयता. ते भायर वेगळ्याेवेगळ्यो कार्यावळी घडोवन हाडटा. तूं अनमनासतना मुखार यो फाटीं रावं नाका. आत्मविस्वास बाळगून वावर करीत तर ह्या संवसारंत अशक्य म्हणटा तें कांयच ना. तुजी मोख मतींत दवरून अभ्यास करीत राव. जैत तुजेंच आसतलें. एकोणीस-वीस पिराय आशिल्ल्या त्या विद्यार्थिनीचो कितें गुन्यांव म्हण ताका हें दुख्ख सोंसचें पडलें हें येवजून म्हजेंय मन बेचैन जालें.
अशीं भुरगीं आपल्या संवेदनांचेर बांद घालतात. तीं हेरां लागीं मेकळेपणान उलोवंक शकनात. तांकां आपली जीण असुरक्षीत जाल्ली दिसता. बापूय पयस जाल्ल्याचें दुख्ख पचोवंक तांकां कठीण जावन बसता. तीं कोणाचेर विस्वास दवरूंक सोदिनात. आपल्याच विचारांनी घुस्पून उरतात. तांची मानसीक वाड खुंटत वता. हांव घडये चुकताय आसत, पूण अशे तरणे पिराये चलयेच्या माथ्यार बापायच्या मायेचो हात आसूंकच जाय इतलें हांव जाणां.
दुसरे दिसा ‘परिक्षा पे चर्चा’ ही आमचे प्रधानमंत्री नरेंद्र मोदी हांचे कार्यावळीचें थेट प्रक्षेपण जावपाचें आशिल्लें. हांवें ताका सांगलें, फाल्यां टीव्ही चेर ‘परिक्षा पे चर्चा’ ही कार्यावळ पळय. नरेंद्र मोदी भुरग्यां लागीं भासाभास करपाचे आसात. फाटलीं सात वर्सां ते शिकपी भुरग्यांचे मनोबळ वाडोवचे खातीर ही कार्यावळ घडोवन हाडटा. तांच्या मतान मनार कसलोच ताण घेनासतना भुरग्यांनी परिक्षा दिवंक जाय. परिक्षा हो एक उत्सव जाल्लेवरी कसलोच तणाव नासतना दियात म्हूण ते शिकपी भुरग्यांक सुचयतात. आपले अणभव कथन करतात. परिक्षेची तयारी कशी करची हाचेर भुरग्यांनी विचारिल्ल्या दुबावांच्यो जापो ते सहज भुरग्यांक कळटा तशे दितात. शिक्षण हें कांय खिणां खातीर न्हय तर तें जीण सांवरपा खातीर आसचें. नरेंद्र मोदी हांचें हें म्हणणें कोणाकय पटपा सारकेंच. खेळीमेळीच्या वातावरणांत परिक्षा जावच्यो ही नरेंद्र मोदी हांची मोख आयज ना फाल्यां पुराय जातलीच हातूंत दुबाव ना.

एच. मनोज
9822441417