भांगरभूंय | प्रतिनिधी
म नशान जीण जगताना मनीसपण सांबाळून जगपाक जाय आनी दुसऱ्यांकय जगपाक आधार दिवपाक जाय. कोणाच्या नशीबान कोणाक कितें वाडून दवरलां म्हणपाचें कोणाकूच खबर आसना आनी वेळ काळ सांगून येना. तशेंच सुख दुख्खूय. आमी सगळें हे मातयेंतले जीव मातयेंतूच विलीन जावपाचे. ही मायमातीच आमकां पोसता, हो सैम आमकां राखता. पयशांक लागून आमी सैमाचो विध्वंस करूंक फावना. पूण हालीसरां मनशाचेर आयला सांवार. आमी मनशां कडेन आनी सैमा कडेन तेमोज खेळपाक लागल्यात, ताचो परीणाम अदीमदीं मनशांकूच भोगचो पडटा. कोवीड, सुनामी अशी सैम आनी मानव निर्मीत आघात जायत आसतात. इतलें आसुनय मनीस कसोच सुदारूंक पळयना. ‘वाडे वाडे अक्कल बुडे’ तसली गत जाल्या मनशाची.
आयज मनीस पयशांक सुखावला आनी आडेच्या झेताक मेला. ‘नडणी खंयूय पावो कण्णो बरो हालतकच जालो’. जो तो आडमार्गान पयसो जोडून झटपट गिरेस्त जावपाक धडपडटा. कित्याक तर, समाज पयशेकाराकूच किंमत दिवपाक लागला. तुज्या सादेपणाक आनी मनीसपणाक कोण भीक घालीना. आयच्या संवसारांत सामकोच मेंगो रावन उपकारना. समाजीक बदला बरोबर तुवें तुकाय बदलपाक जाय. काळाचे गतीन तुवेंय पावली मारपाक जाय, पूण जमनी कडलें नातें तोडूंक जायना. मनीसपण सोडून उपकारना म्हणपाची जाण प्रत्येकान बाळगुपाक जाय. आमी फाटल्या जल्माचें भोग भोगीत मुखार वतात. ह्या जल्मांत आमी जशें वागतले तशें आमकां मुखावेल्या जल्मांत भोग भोगचे पडटले. केन्ना केन्ना देव ह्याच जल्मांत ते भोगपाक लायता. म्हणून आमी बरें मनीसपणान, सज्जन कशें वागपाक जाय. समाजान आमकां बोटां दाखोवन म्हणचें ‘बरोss मनीस आं. सामको भांगर कसो, एकदम मनशाळो’. अशें आमी कित्याक जगचें न्हय? समाजांत बरें मनीस जावपाक आमकां कोणे आडयल्या व्हय? बरें मनीस जावपाक पयशें पडटा तर? ना मू?
आयचो समाज पिंरगणो. आसून करून भीकमांगो कसो. नकारात्मकता भरल्या. जो तो पिरंगता. नाल्लकार रडटा म्हूण तेलकार रडटा. चडशे लोक आपले आदोडीचें, सुवार्थी एक नंबरचे. लोकांची मडी पातळून आपलो संवसार उबारपी. तांका पयशा फुडें मनीस दिसना. तांच्या दोळ्यार झापडां आयिल्लीं आसतात. तांच्यो संवेदनांय बोथट जाल्ल्यो आसतात. केन्ना केन्ना भ्रश्टाचाराचे नगरींतल्यान हत्ती सुट्टा आनी मूंय सांपडटा. खापो गुन्यांवकार सुट्टा आनी आडेचो चोर सापडटा. पूण एक खरें चोरी आनी असत्य केन्नाच लिपून उरना. आनी ह्या असल्या धंद्यांनी घुस्पल्लें लोक केन्नाच जैपतीक पावनात.
कितें आसता मनशाची हांव वाडतच आसता. ताका कितलेंय दी, भर म्हण्टां ती केन्ना ना. ताची अधाशीपणा चालूच आसता. संवसारांत परीपूर्ण मनीस आसचना. प्रत्येकाच्या भितर एक सुवार्थाचो किडो हो हुळहुळटाच आसतलो. हांगा देव सोडून कोणूच सात्वीक वृत्तीचो ना. आमी आमची जीण सकारात्मक जगपाचो यत्न करपाक जाय. ज्या प्रोफेशनांत हांव आसा थंय 100% योगदान दिवपाक जाय. कामार कामचुकारपणा करून आयतो पगार खांवंक सोदूंक जायना, पचना तो. ज्या कामा खातीर म्हाका पयशे मेळटा तें काम उमेदीन आनी आवडीन करपाक जाय. ‘शेवार खेव करूंक जायना’.
मनशान एक जाणा जावप गरजेचें आसता, ते म्हणजे मनशाचो जल्म हो उदकाच्या बोमाड्या भशेन. केन्ना फुटत सांगूक येना. मनशान आपल्या सुवार्था खातीर कमराचें सोडून माथ्याक बांदचें न्हय. उस गोड लागता म्हूण मातयेसकट मूळूय खांवचे न्हय. कांय मनशाक कोणाचेचे सुख दुख लागना. तें आपलेच गुर्मेन समाजांत वावुरतना दिश्टी पडटात. कांय जाण खाल्ल्या पानार हळशीक करून चल्लें. कांय जाण एकामेकांक चिड्डूपाची, सोंपोवपाची भास करीत राजकारणां खेळटात आनी ताका गरीब बाबडो भौस बळी पडटा. ‘बळी तो कान पिळी. ‘आमी तात्पुरतो आनी आतांचोच, आमचोच विचार केलो म्हूण जायना, आमकां येणारे पिळगेचो हुस्को आसपाक जाय. आमी आमच्या पुरतेच जगून जावचेना. पुराय सृश्टीचो, सृश्टीतल्या जीव-जिवावळीचो आमकां हुस्को आसपाक जाय. मनीस आपलो आसूं वा भायलो ताका मनशा भशेनूच वागणूक दिवपाक जाय. गरीब आसूं गिरेस्त, मनशा कडेन भेदभाव करूंक जायना. आमी सदांच दुसऱ्याचें कल्ल्याण करपाक वावरूंक जाय. जेन्ना आमी दुसऱ्याक बरें मागतात तेन्ना आमचे आपसुकूच बरें जाता. कोणाकय निस्वार्थीपणान मदत करची. कसली अपेक्षा धरूंक जायना. आयज समाजात दुश्टबुद्धीचे, आपसुवार्थी आनी हरामी वृत्तीचे लोक जळींमळीं सामकें मातल्यात आनी ताका लागून समाजात अराजकता पातळ्ळ्या, स्वैराचार फोफावला. कारण मनीसपणाची नीत सोंपल्या आनी अनितीन तकली वयर काडल्या. तिका सारें उदक घालपी हांगाचेच पयशांक सवकल्ले लोक. प्रत्येक गजालीक एक शिममेर आसता. त्यो हुपल्यो म्हण्टकच पापाचे घडे भरता हें आमकां खबर आसपाक जाय.
आयज कोण कोणाक शेंडी लायता, कोण कोणा कडेन रडयांनी खेळटा आनी कोण कोणाक कसो खेळयता हें दिसपट्टें चित्र समाजात पळोवंक मेळटा. मनशाचो मनशावेलो विश्वासूच उडला. कोण कोणाक पातयेना आनी पातयेवपाचोय ना. ह्या कलीयुगांत कितेंय घडटा. हांगा लोक देवाक भिनात थंय तुजे म्हजें कोंत आसा. मनशान आपणाली जीण समृद्ध कशी जातली हाचेर विचार मंथन करपाक जाय आनी ते दिकेन मुखार वचपाक जाय. जिणेक शिस्तीची आनी प्रमाणिकपणाची जोड जाय. मनशान नितीन आनी धर्मान वागपाक जाय. स्वत्व आनी तत्व आपणावंक जाय. मनांत कसलोच भयरोजोळोप, किंतू, परतूंचो, दुबाव, दुस्वासाचो किडो आसपाक जायना. आयज चडावत मनशा कडल्यान दिसपट्टी पापां घडत आसा. तातूंतल्यान मुक्त जावपाक होच मनीस देव देवूय करपाक फाटी रावना. तितलेंच पुण्य. गोरगरीब मनशांची जांणी हाय घेतल्या तांकां जैपत मात मेळना. केल्ल्या कर्माची फळां सगळ्यांकूच भोगची पडटात. खिणयाळी मजा केन्ना सांसणाची सजा जायत सांगूंक न्हजो. आड मार्गान जोडिल्ली जोड एक दीस त्या मनशाक आड उडयले बगर रावना हें सत जावन आसा. चोरयेचें, फटीचें, नागोणपट्टीचें, खून, दरोड्याचें, भ्रश्टाचाराचें समर्थन जावंक शकना.
काशिनाथ नायक
9158345844
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
