भांगरभूंय | प्रतिनिधी
गांवांत रवी नांवाचो एक मनीस रावतालो. तो खूब गरीब आशिल्ल्यान आपल्या बायल – भुरग्यांचें पोट भरपाक ताका कुस्तार जातालें. देखून सदांच तो आपल्या नशिबाक रडटालो. एक दीस तो चिंतपाक लागलो, जर आपणें लाकडां कापून दुसऱ्या गांवांत व्हरून विकपाचो धंदो केलो जाल्यार बरें जातलें. म्हजी बायल भुरगीं सुखान जियेतलीं. असो विचार करून तो लागींच आशिल्ल्या रानांत गेलो. ताणें सुक्या झाडांचीं लाकडां कापून तीं दुसऱ्या गांवांत व्हरून बाजारांत विकलीं.
दुसऱ्या दिसा तो परत रानांत गेलो. इतल्यान व्हडलो पावस आयलो. रवी एका व्हडल्या झाडा पोंदां बसलो. कांय वेळान पावस गेलो, पूण सगळीं लाकडां भिजलीं. रवी निर्शेलो. तो म्हणपाक लागलो, “शी बाबा, पावस पडलो, आतां सगळीं सुकीं लाकडां भिजलीं आसतलीं.” रवी रडकुरो जावन आपल्याच नशीबाक दोश दीत त्याच झाडा पोंदां बसलो. इतल्यान ताका कोणे तरी उलो केलो, “रवी, रवी”. आवाज आयकून रवी भियेलो.
ताणे म्हणलें, ‘‘कोणें म्हाका उलो केलो, कोण आसा हांगां?” ताका परत आवाज आयकुपाक आयलो. ‘तुज्या फाटल्यान पळय.’ ताणें भियेत भियेत फाटल्यान पळयलें. पळयता तर कितें! तो ज्या झाडा पोंदां बशिल्लो तेंच झाड उलयतालें. हें पळोवन तो सामको भियेलो. त्या झाडान रवीक म्हणलें,” रवी म्हाका भियेनाका. हांव तुका कांयच करचें ना. पूण म्हाका सांग तूं रडटा कित्याक ? कितें जालें तुजें ?”
रवीन आपल्या दुख्खाची काणी त्या झाडाक सांगली. झाडाक रवीची काकूळट दिसली. त्या झाडान रवीक सांगलें, ” रवी, तूं सुकींच झाडां मारता जित्या झाडांचेर तूं कुराड मारिना. तुज्या दुख्खाची काणी आयकून म्हाका तुजी काकूळट दिसली, म्हूण म्हाका तुजी मदत करीन दिसता. त्या खातीर हांव सांगता तें कर. असोच मुखार वचत राव. तुका म्हज्या सारकेंच, पूण रानांतलें सगळ्यांत व्हडलें एक आंब्याचें झाड मेळटलें. ताच्या मुळांत वचून तूं खण. थंय तुका जमनींत खूब भांगराचीं पवनां मेळटलीं. तीं पवनां घे आनी घरां वच. तीं विकून पयशें मेळय आनी तुका आनी तुज्या बायल भुरग्यांक जाय जाय तें घे आनी तुमी खोशयेन जियेयात. मात एक मतींत दवर त्या झाडाच्या मुळांक तेकूं नाका ना जाल्यार त्या भांगराच्या पवनांची माती जातली.”
झाडान सांगिल्ल्या प्रमाण ताणें तशेंच केलें. ताका त्या झाडा मुळांत मेळिल्लीं भांगराचीं पवनां घेवन तो घरा आयलो. बाजारांत भांगराच्या दुकानार तीं व्हरून विकलीं आनी पयशें मेळयले. आपल्याक आनी आपल्या बायल भुरग्यांक जाय जाय तें सगळें दिलें. अशे तरेन तीं सगळीं खोशयेन जियेवंक लागलीं.
कु. श्राव्या रुपेश गावस
केरी सत्तरी
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
