जाणांत! कावळो उलयता खंय

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

ते सदांच आमच्या म्हऱ्यांत आसत जाल्यार तांच्यो कांय हालचालींचेर तांकां कितें जाय नाका हें आमी वळखूंक शकतात हेंवूंय खरें..

हालींसरा कावळ्यान समाजीक माध्यमाचेर धुमाकूळ घाला. एक कावळो उलयता तें एका व्हिडीयोंतल्यान वायरल जाल्लें दिश्टी पडटा. खरें फट कितें तें तो कावळो आनी ताचे कडेन उलयतात तीं लोक जाणां.
प्रत्यक्ष उलयता तें दाखयलां. जापेक जाप दिता तेंवूंय दिसता. कांय जाण सत म्हणून सांगतात तर कांय जाण हे फट म्हणटात. विस्वास दवरपी कमीच. प्रत्यक्ष फुड्यान पळोवप आनी अशे तरेन वायरल जाल्लें पळोवन विस्वास दवरप कुस्तार.
वायरल कावळो ‘काका’ म्हणटा, खोकता, देऊ अशें म्हणटना दिसता तें वेगळें. वायरल करतल्यांचें म्हणणें आसा की तो कावळो तांकां पील आसतना पडिल्लो मेळिल्लो. तांणी ताका दवरून घेतलो आनी उलोवंक सुरूवात केली.
आमी पोपट उलयता तें जाणांत. ताका कांय उतरां शिकयत जाल्यार तो बरोबर तीं शिकता आनी तशीच जाप दिता.
मोनजात ती जशी वागता तशी वागता. मनीस तांकां जशी माया लायता तशीं- तशीं मनशाळीं जाता. कुत्रे, मांजरां, सोशे हे तर आमी जाणांतूच. आंगार पांगार खेळयलीं की तीं आपलींच जावन बसतात. फाटीं फुडें भोंवतात. हातांचो स्पर्श वळखतात. माया मोग हो तांकां कळटा.आमच्या आंगाच्या वासार लेगीत तीं आमकां वळखतात.
कावळो दारांत येवन कांव कांव करपाक लागलो की आमी म्हणटात आयज आमगेर सोयरे येतात. तो संदेश घेवन आयला.
कावळो उलयता काय ना हें हांव नकळो. पूण हालींच तीन म्हयन्यां सावन हांवें अणभवलां ती गजाल सांगतां.
इतल्या दिसांनी इतलो लागीं एक कावळो दिसनाशिल्लो, पूण फकत दोन कावळे म्हजे रांदचे कुडीच्या जनेलार हांव न चुकता येताना अणभवता. हांव ताका कितें करता तें दिता. सकाळीं आनी दनपार जाली की ते थंय येवन साद घालतात. हांव दिसलें की जनेलार येवन आवाज करतात. आवाजान बी दोन तीन भशेन फरक हांवें अणभवला, अणभवतां. हांवें जर म्हणलें आजून जेवण जावंक ना, मागीर येयात तर ते उडून वतात, तेंवूंय जाणलां. पूण आयले की जे मेरेन हांव खावंक दिना तो मेरेन ते हालनात. हांव सांजेच्या वेळार घरा आसना. तेन्ना ते येतात कांय ना, हेंवुंय आमी पळयलें. आमच्या हांणी म्हाका सांगलें की ना ते सांजे वेळार हांगा दिसनात. पशू वा पक्षी खंयचोय आसूं, आमीं जशी वागतात तशीं तीं आपलीं कशीं जातात हें खरें. तांकां जर धांवडायत तर ते येनात.
केन्नाय आमची कावळ्याक पान दिवपाची प्रथा करतना कांव कांव यो म्हूण आपोवंक वेळ लागता. तांची वाट पळोवची पडटा तें बीं हांवे अणभवलेलें. ही आनी कसली प्रथा अशेंय मनांत हाडलां. मेल्या उपरांत कावळ्याक पान दिता तें आमी जाणांतूच. ताचेर मागीर खूब उलयतात, तातूंकूय अपवाद ना. आमच्यो प्रथा काक स्पर्श. आमी दिल्ल्या अन्नाक तांणी चाखूंक जाय. कावळ्यान जेवणाक तोंड लायलें ना की मेल्लो मनीस आमचेर रागार आसा अशें लोक मानतात. ह्यो अश्यो आमच्यो प्रथा चलतात.
तातूंत काणी ही आसाच. पितरांक तृप्त करपाक तें पान दितात अशें म्हणटात. आनी आमी दितात. हिंदू धर्मान ती एक कथाच आसा. कावळ्याक देवाचो पूत मानतात. एका कथेनुसार देवराजा इंद्राचो पूत जयंत हांणी खंय सगळ्या पयलीं कावळ्याचें रूप घेवन माता सितेक दुखापत केल्ली. तेन्ना श्रीरामान आपले ब्रह्मास्त्र चलोवन ताचे दोळे फोडले. तेन्ना जयंतान माफी मागली आनी श्रीरामान ताका एक वर दिलो. तो म्हणल्यार तुका दिल्लें अन्न हें मेल्ल्यांक मेळटलें. तेन्ना सावन कावळ्याक हें अन्नदान दितात. गरूड पुराणान कावळ्याक यमाचे संदेशवाहक म्हणलां. आमच्या देशांत ताका एक अशें महत्व आसा. (वाचिल्या आनी आयकल्याच्या आदारान). कितेंय आसूं पूण जसो आमी जीव लायतात तशेंच प्राणी, सुकणीं, जीव हें आमचे जातात हें खरें. ते सदांच आमच्या म्हऱ्यांत आसत जाल्यार तांच्यो कांय हालचालींचेर तांकां कितें जाय नाका हें आमी वळखूंक शकतात हेंवूंय खरें…

सोनाली सु. पेडणेंकार
9923046779