जगाचो मंच सुंदर, सुरक्षीत करुया

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

हालींसराक पार्टी कल्चर, नायट लायफ नाका जाल्लें विदेशी अप्शरण आमच्या समाजांत येवंक लागलां. कोविडांतल्यान आमी कांयच शिकूंक ना हें हाचे वयल्यान सिध्द जाता. आमच्या भुरग्यांक आमी कसलें उदाहरण दितात आनी संस्कार दितात तें ह्या मदा वेल्यान सिध्द जाता.

काम आसतकच मनीस बाबा पुता करून फाटीकूच लागता. अभिनय करपाक तर भोंवतणचे सगलेच मोट्या मोट्या नटांक फाटीं उडयतात. कामा पुरते मामा अशी ओपार आयल्या. काम जातकच तो धपक्याक विसरता. फट उलोवपाचो, लागोळपणाचो अभिनय तर अत्युच्च.
जल्माक येतना मॅन्युएल म्हळ्यार मार्गदर्शक पुस्तक वांगडा येना. जिणेच्या मार्गार आपटत धोपटत, धोंपरां सलपून घेत, झरत मरत, खरशेत शिकचें पडटा. ही अणभवांच्या संचिताची पोटली हीच मुखार तुजे वाटे वयली थारता दिवली. त्या उजवाडांत मुखार वचपाचें.
म्हाका केन्नाय कॉलेजांत शिकपी तरणाट्यांचे वॉट्सएप मेसेजी येतात. कसलीच वळख ना देख. थेट संपर्क. हांव अमको अमको तमको. अमूक कॉलेजांत शिकतां. म्हाका अमूक प्रॉजेक्टा खातीर तुमी ह्या विशयाचेर काम केलां ती अमूक माहिती जाय. ह्या ईमेलाचेर धाडून दी.
वळख देख नासतना हो आदेश. आपल्या क्लासांत बी हांव शिकता अशा झेतान. कसलीच काडयेची स्पश्टता ना. मुदलांत ताका ह्या अभ्यासाची, स्वाध्यायाची, प्रकल्पाची, शिकपाची कितली आस्था, निश्ठा आसा तें कळटा. जाचे कडेन मागता ताचे कडेन आपणें उलोवपाचें आसता, विनंती करपाची आसता हें धंगण ना. रीत ना. ही शिकवण आनी संस्कार ना. एकाच फारान कितलींशींच शेवणीं उडोवचीं तशे तरेन आदेश दिवन तो मेकळो जाता. ना रीत, ना नीत, ना शिस्त. ना वळण. ना नम्रता. ना देख. ना धेंक. म्हजे परस जाणट्या मनशान लेगीत असली भास वापरली जाल्यार ती नॉर्मल नाशिल्ल्यान हांव ताचेर विचार करिनासतना, फांफडून उडोवन, मौन रावन ताका टाळटां.
इंग्लीशींत audacity हें उतर आसा. Audacity म्हळ्यार मद, उन्मत्तपणा, आपसुलादपणा, उद्दटपणा, उर्मटपणा, रफ वागणें, मदमस्त फाजील वागप. आयज भोंवतणी हो रोग पातळत आसा. नॉर्मल बरें वागप कशें कितें, हें खंयच्याच मूल्य शिक्षणांत अजून तरी आस्पावीत करूंक ना आसुये.
कांय भुरगीं म्हजे कडेन शिकूंक येतात. कांय शिकतात. कांय यत्न करतात. खंयचेंच काम अर्दुकुटें करप म्हाका आवडना. मन लावन करीन दिसना जाल्यार करपूच ना हें म्हजें ब्रीद. जीव ओतून स्पश्टता दिवन समजावन शिकोवपाक म्हाका आवडटा. आपणा कडेन आसा, तें दुसऱ्याक दिवचें वांटचें ही भावना. ज्ञान दिल्यार तें आनीक चकचकता ही गजाल खरी. ज्या भुरग्यां खातीर वरांची वरां दिल्यांत, केन्नाय हांव फक्त चांचणी म्हूण त्या भुरग्यांक कितेंय चिमटीभर काम सांगता. हें मातशें अशें करून धाड. सांजे मेरेन. तांचो मेसेज येता – म्हाका हें काम आसा, आतांच घरा पावला. तें काम करपाक म्हाका पांच मिणटां पुरो आसता. मनीस उपकार कितलो कसो विसरता पळेयात. कुस्कुटाची कृतज्ञताय ना. कृतघ्नताय पळोवं नजो जाता.
जीण शिकयत आसा. विद्यार्थी मात तयार जाय. हें शिकप ऑफ लायन आनी ऑन लायन आनी हेर पध्दतींनी आसना. शिकतलो मात शिटूक जाय. हांगा अभ्यासक्रम शिक्षणक्रम पाठ्यक्रम वेगळेच. कोरोनान बुध्दीप्रामाण्यवाद्यांक, सगळ्या जगाक, व्हडल्यो व्हडल्यो थियरी आंखप्यांक बालदेंतल्या उदकांत तुवालो झंझळायतात तशे उमळ्ळे तें आमी पळेलें. आपणें दुसऱ्याक आपली पिडणूक आनी फटवणूक करपाची मेकळीक दिवंक फावना. एकेका अणभवा वेल्यान शिकून insulate जावन रावंक जाय.
इंग्लीशींत hemming म्हूण क्रियापद आसा. ताचो अर्थ असो- शर्टाचे हात लांब बी जातात तेन्ना ते कवळून एडजस्ट करप. ह्या जगांत तरेतरेच्या मालुकां कडेन आदळटना त्या अवचिन्नांक hemming करून स्थिती हाताळची पडटा. आपली शांती थीर दवरतलो जाल्यार. मोटी कला ही.
सान्न मारली ना जाल्यार घरांत घाण साचता. धुल्ला राशी जातात. दांत दिसाक दोन खेपे घांसलेनात जाल्यार कितें जातलें आमी जाणात. आमचें काळीज, अंतरंगूय तशेंच. तें नेमान निवळ केलें ना, न्हाणयलें ना जाल्यार घाणी मारूंक लागतात. कुसूंक लागता. त्या आयदनाक कळना तें. भोंवतणाक कळटा. भोंवतणच्यांनी जतनाय घेवची पडटा आपल्या जिवाची. कुसट्टाणी पसून. नम्रता ही तुजी फ्राकेज अशें समजून कोणूय तुजो गैरलाव घेवन वापर करूंक सोदता अशें दिसल्यार अशी सडीक भायरी दिवची की ताका शिंवाच्या पंज्याची याद उरची. आंगार मावो आनी कुरवो उरच्यो फटें दिल्ल्याची याद म्हूण. तो आनी ती सुदरूं वा भायरो जावं. आपली राखण करून घेवची.
सूं सूं करून चिकनाच्यो हाडांच्यो नळयो म्हळ्यार बोन मॅरो चोखतात तशें हें सुवार्थी जग चोखता, वापरता, शेंवटून मारता. वरांचीं वरां तोंडांत गुटखा कुच्यू कुच्यू करून रवंथ करून पाच्च करून थुकतात तसो हो समाज. दुसऱ्यांक वापरता. टिश्यू पेपर वा करबील कसो दुसऱ्याक गोड गोड उलोवन वापरता आनी शेंवटून मारता. भायर.
हालींसराक पार्टी कल्चर, नायट लायफ नाका जाल्लें विदेशी अप्शरण आमच्या समाजांत येवंक लागलां. कोविडांतल्यान आमी कांयच शिकूंक ना हें हाचे वयल्यान सिध्द जाता. आमच्या भुरग्यांक आमी कसलें उदाहरण दितात आनी संस्कार दितात तें ह्या मदा वेल्यान सिध्द जाता. थोड्यांक पयशांचो उजो, थोड्यांक विद्वत्तेचो, सत्तेचो, कलेचो जाल्यार थोड्यांक कितेंच नासतना मद.
जगाचो अर्थात मनीसकुळयेचो मंच सुरक्षीत बरो निवळ सुंदर दवरपाची गरज आसा. जण एकल्यान आपलें योगदान दिवन आपल्या कर्तुबांनी तो सजोवंक जाय. आपल्या हळशिकावण्या घाळ करण्यांनी तो बुरसो करून घाणांवक फावना. मानव मंच हें विसव घेवपाक, नाचपाक, खेळपाक बरें सुरक्षीत आंगण करप शक्य आसा. तरणाट्यांक आनी भुरग्यांक आमी देख दिवंक जाय, सुरक्षा दिवंक जाय. जगाची माची भयपिडीत करिनासतना ती निवळ बरी दवरून.

मुकेश थळी
फाेंडें