भांगरभूंय | प्रतिनिधी
त्या दिसा भुरगीं सांजवेळा आयलीं. बावली सामकी नाचताली. गणेश उत्सव पळोवन खोशयेन भरिल्ली. परती परती उडटाली. भुरगीं तर तिका पळयत उरलीं.
” तूं आज इतली आनंदीत कित्याक? ” ” तूं आज वेगळी दिसता.” ” माथ्याक चेंपें कसलें ?
” कशें केलें? कोणे दिलें ?. ” तीं पळय तिज्या पांयांत जोतीं? ” तूं खंय वचून आयली ?
एकार एक प्रस्न प्रणव, रवि, नरेश, प्रिया, रेवा, रमा, नंदा, रायन, वनिता विचारपाक लागली.
” सांगता सगलें, रावात आयकात म्हजें. ” हांव सुटी म्हूण शेतांत पासय मारुंक गेल्लें. थंय भाटांतल्यान वतना वाटेर पांच- स जाणां मल्लां विणटालीं. थंय कांय दीस आदीं नाल्लांचो पाडो जाल्लो. एके वटेन चुट्टां पुजावन दवरिल्लीं. तांतलीच कांय चुडटां व्हडशे आकाराची मल्लां विणपाक घेतिल्ली.
“पूण तुवें घालां तें चेंपें चुट्टांचें ?”
“हय , हांवें घालां तें माडाच्या चुट्टांचें “
“त्या बायलां मदली एक बायल असलें सोबीत काम करताली”.
“आवयस “!!! काय बरें न्हय! आपल्या हातांनी करप…..”!! रेवाक अजाप जालें.
“तुका दिलें तशें आमकांय चेंपें करुन दितली ती? “
“हय, बरे भशेन “. म्हणलें बावलेन
“चुडटांच्यो चुडटी काडुन तीं फावो तशें मोडप करता. तुमी क्राफ्ट कसो करतात तसोच.”! पूण हें मातशें वेगळें तें व्हडल्यां कडल्यान शिकपाचें…” म्हणलें बावलेन.
” तुका मुदी कोणें करुन दिली”?
” ही … “? दुसरेन”.
” घड्याळ… आवयस काय बरी दिसता”.
” फकांणाची पूण बरी दिसता…..” अशें म्हूणन सगलीं भुरगीं मजेन हांसलीं.
” हो तो कमराक कितें बांदला ? “
” कमर पट्टो ” म्हणलें बावलेन.
“आनी हें हाताक दाट दाट कितें घालां ? “
” आगो ते तोडे… ” फकांणांचे…”
” मम्माले पळयल्या हांवे”. रेश्मान सांगलें.
” ही आमच्या गोंयच्या भावा भयणीची कला. मल्लां विणपुय एक कुशळताय. येदे व्हडलें मल्ल … तें विणप ….!!!?
” आवयस! कितलें कठीण काम ?…”
” बायलो, दादले ….. कांय आदेसाचे आदेस विणत रावतात. तांकां हें काम सामके सोंपें दिसता. आदल्या तेंपार खोंपींनी रावतल्यांक मल्लाची, चुडटांची गरज आसताली.”
भुरगीं बायुलाचे बावलेक तोखेत रावलीं. बावलेची कानांतली, मुदी…..पळोवन हांसली ं.”
“आनी तुका हो व्हीस्तुद … काय बरो दिसता…? “
“चुडट्यो….!”
” तें नाकार सोबीत वक्ल कितलें बरें दिसता जाणा ? ” रायनान मोट्यान म्हणलें. सगलीं मोट्या मोट्यान हांसली. बायुलाची बावली तांची मजा पळयताली. तांकां आनंदान
नाचतात तें पळोवन ती ओगी रावताली…. उपरांत ती तांची इश्टीण जावन हांसत रावताली.
” तुमकां आवडलें म्हजे हें सैमाचें भांगर? “…
” व्वा!… व्वा!!!! म्हणलें बावलेन.
“तुमचें भांगर कोण चोरुन बी व्हरचो ना!?”अशें म्हणून सगलीं आनीकुय मोट्यान हांसली….तांचे बरोबर बावली हांस हांस हांसली.
” गोंयचे कलेचो परमळ …. पळयात …. हातांची कमाल” बावली जायतें कितें उलयली. पूण भुरगीं सगली तिकाच पळयत आशिल्लीं. तांचे खातीर हो नवो क्राफ्टाचो तास जाल्लो तांचे टिचरीचो.”
” चुडटांचे भांगर … व्वा!..व्वा !..”
बायुलाची बावली कसली कसलीं रुपां घेत… खंय वचून येत कोणाक कळपाक कठीणच आशिल्लें. भुरग्यांक मात बरी मजा येताली. इतले मजगती केन्ना वेळ जालो समजलो ना. सगळीं घरा पावलीं, घरांत एकच बडबड चालु आशिल्लो ” माडाच्या चुडट्याचें भांगर.”
दर एकट्यान आपले आवय बापायक सांगुन तांकांय अजापांत वडयलीं.
कांय जाणांनी अशी चुडटाच्या भांगराची मजा आयकुन ” भुरग्यांक सैमाचें आनी आमचें नातें कितले पोन्ने आनी घट हाचीय याद जाली.
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
