चुकीची कृती

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

सुण्यांचो त्रास वाडला, पूण ताका ते जापसालदार न्हय, तर समाज वेवस्थेंतल्या उणावाक लागून हें जाता.

जिव्या प्राण्यांचेर दया करता, तोच खऱ्या अर्थान मनीस, अशे महात्मा गांधीजीन म्हणलां. दया, मोग करपी खूब लोक आसात, तशेच तांचो दुस्वास करपीय सरभोंवतणी दिसतात. 20 वर्सांच्या एका तरणाट्यान शेजाऱ्याच्या सुण्यांचेर फार पेटोवपाची भिरांकूळ घडणूक नावेले घडली. चार गुळयो त्या सुण्याक लागल्यो. ताचेर उपचार चलतात. हे घडणुके वेळार थंय कोण आयिल्लो जाल्यार आक्ताक मरपाचो. पूण हाची जाण त्या अपुरबुद्द तरणाट्याक आसची ना. नातर तो हें कर्म करचो नाशिल्लो. आतां ताचेर गुन्यांव दाखल केला. ताका अटक करची अशी प्राणीमोगींची मागणी आसा. त्या सुण्याचे फोटो सोशल मिडियाचेर भोंवतात. तातूंत ताच्या निश्पाप मुखामळाचेर जे भाव दिसतात, ते पळोवन फातरा काळजाच्या मनशाच्या दोळ्यांतल्यान पसून दुकां व्हांवतली. मनीसजात ही मोनजाती परस पाश्ट, क्रूर जाल्या, हाचें हें जितें जिवें उदाहरण. गोंयकार सादे, सुसेगाद, परोपकारी, निसुवार्थी, मोगाळ अशी एक प्रतिमा आसा. पूण वेरोवपाचें काम आमी गोंयकारांनीच केलां, हाचें वायट दिसता. नावेलीचे हे घडणुकेन सगल्यांकूच हालोवन उडयले.
आदले दुस्मानकायेंतल्यान हें घडलां, अशी मुळावी म्हायती आसा. सुण्याच्या धनयान पुलिसांक दिल्ले म्हायती प्रमाण, तांचो शेजाऱ्यां कडेन कांय कारणाक लागून वाद आशिल्लो, पूण सुण्याचो ताचे कडेन कसलोच संबंद नाशिल्लो. तो तांगेर, तांच्या आंगार केन्नाच वचूंक ना खंय. तरीय घरा फाटल्या मेकळ्या जाग्यांत ताका अॅरगनान चार गुळयो घाल्यो. तीन पोटाक, फाटीक आनी एक तकलेक लागली. आतां हाचें फाटलें नेमकें कितें कारण, तें तपासा उपरांत कळटलें. कुत्रो रातचो भोंकता म्हूण फार पेटयल्यात काय वड्याचें तेल वांयंग्याचेर काडलां, तेंय समजतलें. मनशाक आयज मनीसपण, भूतदयेचो विसर पडला. वशिलेबाजी, भ्रश्टाचार, गैरकारभार, म्हारगाय, त्रास, अपेस, तिडक, ताण, सर्त, भिरांत हातूंत तो आडकत चल्ला. मागीर तो कितें करीत ताचो नेम नासता. मोनजातूच न्हय, तर मनशा विशींय ताका दिसपी मोग, मायपास आटपाक लागला. समाजाची भावनीक वीण उसवल्या. कांय लोकांच्यो तर भावना बर्फा सारक्यो गोंठेल्यात. सुण्यांचो त्रास वाडला, पूण ताका ते जापसालदार न्हय, तर समाज वेवस्थेंतल्या उणावाक लागून हें जाता. पाळीव सुण्यांची पंचायत, पालिकां कडेन नोंदणी करपाक जाय. जाता ती? आक्रमक सुण्यांक हाताळपाक प्रशिक्षण जाय. तसल्या सुण्यांचेर गोंयांत बंदी आसा. पूण तिका कोण पाळो दितात?
रस्ताद सुण्यांक पिलां जावचीं न्हय, म्हूण निर्बिजीकरण करतात. ताच्या यशाची टक्केवारी कितली? कारण फाटल्या 10 वर्सांच्या काळांत कितलेशेच सुणे जल्मल्यात. सगल्याच सुण्यांक रॅबीज वासिनां दिवपाक जाय. मेळटा थंय खावपाचे जिनस, मांस, हाडां उडयतात तीं पयलीं बंद जावंक जाय.
नावेलेचे घडणुकेंत जर सुण्याचो त्रास जातालो जाल्यार फार मारपा बदला दुसरे उपाय करूं येताले. पालिका, प्राणीमोगींक सांगूं येतालें. कागाळ करूं येताली. दुसरे वटेन सुणो पाळप हो फक्त मोनो मोग न्हय, तर व्हडली जापसालदारकी. घरातल्या ल्हान वा जाण्ट्या मनशा सारकी ताची जतनाय घेवची पडटा. हें जमना जाल्यार सुणो ना पाळिल्लो बरो. प्राण्यांक हक्क आसात, तशे मनशाकूय हक्क आसात. सुरक्षेचे, शांतिकायेचे. तरी फारा सारक्या हिंसक मार्गाचो वापर करप समर्थनीय थारना. सुण्यांचो शेजाऱ्यांक, घरच्यांक पसून त्रास जावपाक फावना. कांय जाणांचे सुणे रातभर भोंकतात. तांकां बांदून दवरुंकना जाल्यार ते लोकांच्या आंगार वतात. सुण्यांक सद्दां भोंवडावंक व्हरपाक जाय. तो घाण करता ती रस्त्यार तशीच सांडूंक जायना. सुणो हो झेत मारपाक पाळप चुकीचें. सुणो धनयांच्यो कांय जापसालदारक्यो आसतात. नेम आसतात….. पूण हिंसक जावन कायदो हातांत घेवप चुकीचें. चुकीक भोगसणी ना!