भांगरभूंय | प्रतिनिधी
आमच्या आंगणांतल्या झोपाळ्यार बसूंक शेजाऱ्याली तीन वर्सांची नात सदांच येता. एक दीस हातांत बरीं चित्रांचीं पुस्तकां घेवन तें म्हाका दाखोवंक आयलें. झोपाळ्यार बसून जाण्टीं वाचतात तशें तें पुस्तक उगडून तातुंतल्या चित्रांचेर बोट धरून आपले भाशेंत म्हाका वाचून दाखोवंक लागलें. वाचून दाखोवंक लागलें म्हणल्यार तें चित्रांचेर बोट धरून माकोड, शेंपडी, झाड अशी चित्रांची वळख सांगली. दुसरें पुस्तक उगडून शतयी, उदक इतलें दाखोवन झोंपाळ्या वयल्यान सकयल देंवन दोन उडयो मारल्यो आनी ‘दयांव दांव’ (डरांव-डरांव) करून बेबो म्हण सांगलें. आपणें पुस्तक वाचलें म्हण ताका कितलो आनंद जाल्लो.
ह्या वयांत पुस्तक हातांत घेवन वाचपाक जर ताका इतलो आनंद जाता, मजा मेळटा तर व्हड जातकीच कितलो मेळटलो. ही संवंय ताचे भितर केळोवपाची जतनाय आमी जाण्ट्यांनीच घेवंक जाय.
भुरगें उमथें पडपाक लागलें काय रंगीत खेळणीं ताचे मुखार मांडटात. तें बसपाक लागलें काय तरेकवार खेळणी ताका खेळपाक दितात. तातूंत जनावरां, बावल्यो, सुकणीं, गाडी, बॉल अशीं जायतीं खेळणीं आसतात. जाण्टीं तीं खेळणीं दाखोवन ताका खेळयतात. वर्सांचें जाता म्हणसर तें त्या खेळण्यांक नांवांन वळखता.
हत्ती दाखय म्हणल्यार हत्ती दाखयता. गाडी आनी बॉल तर भुरग्यांच्या आवडिचीं खेळणीं.
भुरग्याचें आनी सैमाचें लागीचें नातें. आवय आपल्या भुरग्याक काऊ, चिऊ, माऊ, कुतू दाखोवन जेवयता. नुस्तें खावपी माजर, दारांत भोंकपी कुत्रो, वण्टीवेली पाल, रस्त्यावेल्यान वचपी हामा (गाय) हांचे कडेन ताची इश्टागत जाता. भायर पडपी पावस पळोवन भुरगें ताळ्यो मारता. माडार बसून चीक चीक करीत शेंपडी हालोवपी चानी, रस्त्यावेली सायकल, स्कूटर, गाडी भुरग्यांक खूब आवडटा.
तशें पळोवंक गेल्यार आमी जाण्टींच तांकां तांची वळख करून दितात. “हो पळय काऊ झाडार बसला. काऊ, बाय पळय भोबो खाता. तुका जाय?” , “कुतू तूं कित्याक शेंपडी हालयता?” अशे रितीन भुरग्याची तांचे कडेन वळख जाता. देखून तें तांची चित्रां रोखडींच वळखता.
घरांतल्या मनशां कडलें नातें ताका खबर नासता पूण आमीच ताका आई, बाबा, आजो, आजी असो उलो मारपाक शिकयतात. “बाय, चल आज्जे म्हऱ्यांत वचून ताता कर.” अशें आवयन सांगल्यार तें आज्जे म्हऱ्यांतच वचून न्हिदता. खंयय गेल्ले कडेन आज्जे सारकी बायल मनीस दिसल्यार तें तिका आजी म्हणटा. आपल्या सारख्या चलयेचें चित्र दिसल्यार तें बाय म्हणटा. आपले हात, पांय, दोळे, नाक तें सांगता. कपडे, जोतें, बूट हाडून दी म्हणल्यार तें व्यवस्थीत हाडून दिता अशे रितीन भुरग्याक आपल्या भोंवतणच्या परिसराची, घरांतल्या वस्तूंची, खाणां, कपडे, आपले अवयव हांची वळख जाता. तांची नांवां तें सहज सांगता, मागीर ताच्या लुबड्या भाशेंत जावूं. ताका लागून ताच्या वळखीचीं चित्रां पळयतकीच तें आनंदीत जाता. तीन-चार वर्सांचें भुरगें जनावरां, फळां, सुकणीं हांचीं नांवां सांगूक शकता. जनावरांचे, सुकण्याचे आवाज वळखता आनी एक गजाल म्हणल्यार, भुरगीं सर्जनशील आसतात. वयर
मळबांत भोंवपी कुपांत तांकां तांच्या आवडिचीं चित्रां दिसतात. चॉकलेट, आयस्क्रीम, केक, घोडो, हत्ती आनी जायतीं चित्रां तांकां दिसतात.
हाजोच अर्थ तीन-चार वर्सांचें भुरगें पुस्तकावेलें चित्र पळोवन तें कसलें, कोणाचें हें सांगूंक शकता.
चार-पांच वर्सांचें भुरगें पुस्तकावेलीं चित्रां क्रमान सांगूंक शकता. पयलीं खंयचें, दुसरें खंयचें असो तीन-चार चित्रांचो क्रम तें लावूंक शकता. ताचे वेल्यान तें काणीय सांगूंक शकता.
पांच-स वर्सांचें भुरगें चित्रां आनी उतरांचो मेळ घालूंक शकता. तशेंच पांच-स चित्रां क्रमान लावन तांचे वेल्यान काणी सांगूंक शकता. भुरगीं बारीकसाणेन आपल्या भोंवतणचें विश्व पळयतात. नवीं नवीं उतरां म्हणूक शिकतात. तीन वर्सांचेर शाळेंत वचूंक लागतकीच तांकां आनीकूय जायत्या वस्तूंचीं, कृतीचीं, देखीक -रांगेन वचप, उड्यो मारप, धांवप अश्या उतरांचीं वळख जाता.
हे खातीर तांच्या आवडिची चित्रां आशिल्लीं पुस्तकां तांका हाडून दिवंक जाय. पुस्तकां कडेन इश्टागत करूंक शिकोवंक जाय. पुस्तकां कशीं हाताळप (पुस्तक कशें धरप, कशें उगडप, पान कशें परतप) हें तांकां कळटा.
जाण्ट्यांनी तांचे बरोबर आपणेय पुस्तक वाचूंक बसूंक जाय. एकदां स वर्सांचेर चित्रां पळोवन काणी वाचपाची वा गितां वाचपाची आनी म्हणपाची संवंय जातकीच पुस्तकांची गोडी वाडटा. वाचनांतली तांची उर्बा वाडटा. ही वाचनाची
आवड (संवंय) तांकां फुडाराक खूब आनी खूब फायद्याची थारतली.
प्रमिला सु बोरकार
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
