चलात, बदल घडोवया

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

एक मनीस बदल घडोवन हाडपाक शकता आनी दरेकल्यान तसो यत्न करपाक जाय. हीं उतरां आसात, अमेरिकेचे आदले अध्यक्ष जाॅन एफ. केनेडी हांचीं. अभिनेत्री लिली टॉमलिन हांचेंय एक वाक्य आसा, ‘कोणेंतरी हाचेर कितें तरी करपाक जाय, कोणूच कित्याक तें करिनात? मागीर म्हाका जाणवलें, हांवूच तें कोणतरी!!’ शिवाजी महाराज जल्माक येवंक जाय, पूण दुसऱ्याच्या घरांत, असो एक वाक्प्रचार आसा. म्हणल्यार क्रांती जावंक जाय, पूण ताचो त्रास म्हाका जावंक जायना. महाराजांक खूब मेहनत, त्रास सोंसचे पडले. तशे कश्ट करपाची कोणाची तयारी ना. देखीक, म्हारगाय वाडल्या, ती सरकारान उणी करची. ते खातीर स्वता कृती करपी मनीस उणेच. म्हापश्यां एक घडणूक घडली. (तशी ती फाटल्या पांच वर्सां सावन प्रसिद्धी विणें घडटा!) ती म्हणल्यार 70 रुपयांक तेंकिल्लो नाल्ल दोन रुपयांक एक मोलान विकलो. दरेकाक 10 रुपयांक पांच नाल्ल!! हें समाजकार्यूच म्हणचें पडटलें. योगेश केळकार, समीर हरमलकार आनी अशोक च्यारी हे ते तीग तरणाटे. देड हजारां वयर लोकांनी हे नाल्ल घेतले. पोरूं पांच हजार खपिल्ले, अंदूं आठ हजार. म्हारगाय वाडल्या. लोकांनी गर्दी केली. बाजारांनी माटोळेचें सामानूय शंबर रुपया सकयल ना, पूण रानवटी फळां कांय जाणांनी 20 रुपयांक विकली. पयलीं लोक माटोळेचें सामान रानांनी भोंवून पुंजायताले. आयज तीं रानां गेलीं आनी तीं फळांय!! बाजारांत सगलें मेळटा. नेवऱ्यो, मोदक पसून आतां खपतात. पयलीं सोयरीं, शेजारी एकामेकांगेर वचून चवथीचीं खाणां करतालीं. आतां फक्त ताच्यो काणयो सांगपाच्यो. आयकुप्यांचो ताचेर विस्वास बसतलो काय हाचीय सांगप्याक खात्री नासतली. धगधगपी रेंवटांत खंयतरी चुकून उदक दिसता (मृगजळ न्हय) आनी मनाक धादोसकाय भोगता, तसो हो सवाय नाल्ल मेळपाचो खीण.
कितलीय म्हारगाय आसली, नाल्ल देडशे रुपया एक जाले तरी गोंयकार रीण काडून उमेदीन चवथ मनयतात. खरी गजाल. पूण, उपरांत तांकां तें रीण फारीक करपाक आनीक रीण काडचें पडटा. अशा लोकांक गिरेस्त समाजसेवकांनी मजत केल्यार वायट न्हय. थोडे राजकी फुडारी चवथ, दिवाळेक पोतयो पावयतात. अर्थांत मतां खातीरची ती गुंतवणूक आसता! तरीय ही पोती, बऱ्याच घराब्यांक अर्थीक थाकाय दिता, हें न्हयकारुन चलचें ना. चवथीच्या दिसांनी सवाय भितर माटोळेचें सामान, कड्डण, तेलां, नाल्ल कोणेतरी दिल्यार कांय जाणांची चवथ उमेदीन वतली. दुबावूच ना. म्हापशेंच्या तरणाट्यांनी विकलो तितलो सवाय नाका, निदान 15, 20 रुपयांनी नाल्ल मेळत जाल्यार लोक गणपती पावलो म्हणटले! नाल्ल 70 रुपयांचेर पावला म्हूण सवाय भितर 45 रुपयांक नाल्ल विकपाची घोशणा जाली. बरी गजाल. मात कांय वेपाऱ्यांनी त्या काळांत 40 रुपयांनी मेळपी नाल्लाचें मोल अचकीत वाडोवन 70 रुपया केलें, हाचीय दखल सरकारी यंत्रणांनी घेवंक जाय आशिल्ली. दिसाळ्यांनी बाजारभाव येतात, ते शारांतले. तें मोल वाचून आपलो म्हाल म्हारग विकपाचे प्रकार हाचे आदीं घडल्यात. गोंयांत आसा तितली म्हारगाय खंयच आसचीना. निदान सणां- परबांच्या दिसांनी देव- देवतेक तरेकवार जिनस आशिल्लें पान वाडपाक मेळूंक जाय. तशे गोंयकार ते बाबतींत हात फाटीं घेनात, तरीय तांकां अर्थीक आदार मेळपाक जाय. म्हापशेंच्या तरणाट्यांनी पावल उखल्लें, ताचो आदर्श भौशीक गणेशोत्सव मंडळांनी, क्लब, देवस्थान समिती, महिला मंडळांनी घेवचो आनी उण्यांत उणो फायदो दवरून चवथीक लागता ताची पुरवण गोंयकारांक करची. अर्थांत कश्टकरी, शेतकारां कडल्यानूच हो म्हाल घेवूनच हें समाजकार्य करचें. कोणेंतरी हें सुरू केलां. आतां आमी सगलेच कोणतरी जावया. चलात, एकेकलो मेळून बदल घडोवया.