भांगरभूंय | प्रतिनिधी
दिवाळे दिसा सकाळीं घरा फोव खावन आमी पोरण्या गोंयां बाबाल्या बापोलभावागेर वचूंक भायर सरलीं. हायवे साकून लागींच आशिल्ल्या बिल्डिंगेंत काकान अक्षयतृतीयेक नवोच फ्लॅट घेतिल्लो. मात आमी थंय पावंक नासलीं. देखून दिवाळे दिसा थंय वचपाचें थारायलें आनी अकरा म्हळ्यार थंय पावलीं. एकमेकांक दिवाळेचीं परबीं दिवन, फोव आनी हेर जिन्नस खावन आमी सुशेग घेतालीं. बाबा, काका आनी तांगेर आयिल्लो काकालो मांव तिगूय जाण खबऱ्यो मारताले. हांव, आई आनी काकी हॉलांतूच बशिल्लीं. इतल्यान काकी भितर वचून तांच्या घरप्रवेशाच्या फोटवांचो आल्बम घेवन आयली. फोटो पळयतना म्हजे कान मात तांच्यो खबऱ्योच आयकताले.
“सगले बरे तरेन जाले! मात म्हाका मेस्त बरो मेळूंक ना!” काका सांगतालो!
“जेवंक आदीं, न्हिदूंक मदीं आनी वावराक अदीं मदीं! म्हणटात ते तरेन त्या गोपी मेस्ताल्या चल्यान बेजार हाडलो! आठ दीस जाले तरी कामूच सोंपना! वांगडा कोणाक हाडिल्लो तोवूय बीन ‘ठकाक ठिकी!’ करपी…” म्हाका फोटवां परस काकाल्यो खबऱ्योच रंजक दिसूंक लागिल्ल्यो.
“बऱ्या लाकडाचें मेज करपाचें सोडून हें अलगद्री हाडून दिलां…. नवें मेज आयज हाडटा, फाल्यां हाडटा करीत आसा!”
“गोपी मेस्त अशें करपी न्हय! चल्याक मात पातयेवपा ना!” बाबा काकाक सांगूंक लागलो.
“एक फावट किद्याक तरी लागून हांव तांच्या घरा गेल्लों… चार वर्सां तरी जातलीं हे गजालीक! हांव भितून सरतना गोपी मेस्त आपल्या चल्याक समजायतालो तें हांवेन आयकल्लें… “आरे, सभाग्या घरांत बसून रावलो म्हूण काम मेळटा? चार कडेन वासपूस करूंक जाय… थोडे तरी घश्टे काडूंक नाका? आमचे कडेन ओंपारच आसा… ‘घोळटल्याक उपास ना, बसतल्याक भूक ना!’ पूण पूत कानार केंस काडटालो! ‘निविल्लें शीत मुठ्याक येना!’ मतींत धर म्हणत गोपी मेस्त चल्याक समजायतालो!” बाबा काकाक सांगूंक लागलो.
हांव तांच्यो खबऱ्यो आयकतां म्हळ्यार आई फोटू पळोवपांत गुल्ल जाल्ली. “ही सुमती वयनी न्हू?” एका फोटवार बोट दवरून तिणें विचारलें!
“हय, हय… वेरेंच्या व्हडल्या घरांत कामाक येताली ती!” काकीन सांगलें!
“हय, याद जाली….. तिका तीन चलयो… जाल्यार तिगेले जावेक तीन चले! लोक तिका सदांच म्हणटाले, ‘तुवेंन फकत दिवपाचें आनी तुगेले जावेन फकत घेवपाचें!!’ आई पोरण्यो गजाली येवजून सांगताली!
“हय, वयल्यान ती एक ओंपार वापरताली, ‘चेडवाच्या घोवाक आनी कोंकण्याच्या देवाक दिता तितलें थोडें!” काकीन म्हळें आनी दोगांय हासूंक लागलीं.
आतां काका टीव्ही लावपा खातीर रिमोट सोदतालो, काकीलो बाबा फोन आयलो म्हूण बाल्कनीन गेल्लो जाल्यार म्हजो बाबा पेपर वाचत सोफ्यार बशिल्लो. पेपरा वयल्यो खबऱ्यो वाचत हुसकार सोडत बाबान म्हळें, “सगले राजकारणी एका फुडले एक! ‘चोर उठ्ठा आनी कोतवालांक धरता!’ सगले कडेन तीच गत.”
“हय, म्हज्या ऑफिसांतलो आमीग सांगतालो, तांच्या वाड्या वयल्या पंचान खंय पांच वर्सां भितर पांच कडेन घरां बांदलीं… आनी हाका मात ताच्याच जाग्यान रूम काडूंक एनओसी मेळना! वयल्यान रावता त्या घराचो टॅक्स सारको फारीक करूंक ना म्हणत किजील…!!’ काकान सांगलें.
“तेंच….. सांगता किदें! ‘गिरेस्त पियेल्यार आलेग्र म्हणटात, दुबळो पियेल्यार बेबदो!” बाबान म्हळें. म्हाका ही ओंपार आयकून तीन म्हयन्या पयलीं बाणस्तारी जाल्ल्या अॅक्सिडॅण्टाची याद जाली.
फोनार उलोवन जातगीर काकीलो बाबा भितर आयलो तोय सांगूक लागलो… “इलॅक्शना वेळार दरेकलो दारादारांनी भोवता…आनी मतां मेळ्ळीं काय ‘हो हात त्या हाता वळखना!’
मागीर काकान टीव्ही लायलो. हांव आनी आई भितर कुडींत वचून काकीन केल्लें वीणकाम पळयतालीं. काकीक भरतकाम, वीणकामाची भोव आवड. घर सजोवपाचे बाबतींत तर ती सामकी फिशाल! म्हणटा म्हणसर दनपारचीं देड वरां जालीं. सगलीं जाणां जेवंक बसलीं. काकीन रसमलाय केल्ली. मात किद्या खातीर खबर ना…. रसमलायेचो स्वाद बिनसल्लो. काकीक वायट दिसले.
“पातकी वता थंय पावलभर उदक!” काकान म्हळें. काकी पिकार जाली.
“किद्याक तिका उलयतात तुमी?” आईन काकाक म्हळें!
“मात्शीं फकाणां गे वयनी!” म्हणत काकान समजिकायेन म्हळें, “सकाळां सुमार दोन वरां लायट नाशिल्ली आनी आमचो डीप फ्रीजरूय मोडला…. म्हूण ती बाद जाली आसतली. आसूं! हांव रोखडेच गुलाबजाम घेवन येतां!” म्हणत काकान वचून गुलाबजाम हाडले आनी आमी हांसत खेळत जेवन मागीर घरा परतलीं.
तन्मयी सहकारी
7350360865
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
