भांगरभूंय | प्रतिनिधी
एका गांवांत एक देवूळ आशिल्लें. तातूंत एक भटजी सदांच पुजा करतालो. तो त्या देवळा कुशीकूच रावतालो. हें देवूळ खूब फामाद आशिल्लें. त्या देवळान जो कोण आंगवण करतालो ती पुराय जातली.
एक दीस त्या देवळान राजन नांवाचो एक भुरगो आनी ताची आवय पुजा करपाक आयिल्ली. तेन्ना तो देवा कडेन मनांतल्यान मागता, “देवा, म्हाका खंयच काम मेळना, खंय तरी एक काम मेळू.” ताची ही आंगवण, देवळाची कमिटी आयकता. कमिटीचो अध्यक्ष विचारता, “तुका काम जाय जाल्यार आमचे कडेन देवळाची घांट वाजोवपाचें काम आसा. ह्या कामां पासत आमकां कोणूच मेळूंकना. तुका आमी दर म्हयन्याक योग्य तो पगार दितले.” ते एक आयकून राजनाक खूब खोशी जाता. रोखडोच अध्यक्षाक हय म्हणटा.
आतां राजन चुकनासतना कामाक येवपाक लागता. आपलें ल्हानूच काम पूण निश्ठेन करता. अशें तरेन कांय वर्सा मेरेन राजन त्या देवळान घांट वाजोवपाचेंच काम करता.
अचानक एक दीस अशें जाता, राजन खूब काळजेन पडटा. ताचे कारणूच तशें विचित्र आसता.
देवळाच्या कमिटींत एक नवो मनीस ताचो वांगडी म्हूण प्रवेश घेता. तो इंग्लीश भाशेंतूच सगळो उलोवपाचो वा हेर वेव्हार करतालो. देखून तो हेर सांगांत्या वांगडा मेळून देवळान इंग्लीश भास उलोवपाचें सक्तीचें करप हें थारायतां.
दुसरे दिसा देवळाच्या कमिटीन सगळ्या कामगारां पासत सुचोवणी पत्र काडटा. जातूंत, ‘सगळ्यांनी इंग्लीश उलोवप सक्तीचें आसा’ अश्या मजकुराचो उल्लेख केल्लो आसता. अशें कळ्ळ्या उपरांत घांट वाजोवपाचें काम करपी राजन म्हणटा, “म्हाका इंग्लीश उलोवपाक येना.”
तेन्ना देवळाची कमिटी ताचें म्हणणे काना मनार घेना. राजन कितलीशींच वर्सां देवळान घांट वाजोवपाचे काम करतालो. आतां फकत इंग्लीश भास येना म्हण अशें कामा वयल्यान काडून उडयतात. ‘तुका इंग्लीश उलोवपाक येना जाल्यार तूं काम सोड आनी दुसरें काम पळय.’ हीं तांची उतरां चिंतून ताका खूब वायट दिसता आनी तो घांट वाजोवपाचें काम सोडटा.
अशी परिस्थिती निर्माण जाल्ल्यान राजनाक कितें करप तें कळना. देवा कडेन तो खूब प्रार्थना करता. तेन्ना ताची आवय ताका मार्ग सुचयता. आवयन सुचयल्ल्या प्रमाण, एका देवळा कडेन ल्हानशे हॉटेल घालता. जसो जसो वेळ मुखार वता तशी राजनाची उदरगत जायत वता. ताचें हॉटेल बरें चलपाक लागता आनी हातांत चार पयशे चड घोळपाक लागतात आनी हॉटेलाचें रूपांतर रेस्टॉरंटात जाता.
एक दीस असोच ताच्या रेस्टॉरंटात, तो देवळांत घांट वाजोवपाचें काम करतालो, ताचोच अध्यक्ष खूब वर्सांनी थंय येता. रेस्टॉरंट इतले बरे तरेन चलता, सगळें बेस बरें पळोवपाक दिशिल्ल्यान, तो रेस्टॉरंटाचो मालक कोण हाची विचारपूस करता. तेन्ना रेस्टॉरंटाचो मालक राजन थंय येता. ताका पळोवन तो मनीस पळयतूच उरता.
“आमच्या देवळाचो घांटकार! तूं तर आमच्या देवळांत घांट वाजोवपाचें काम करतालो मरे. तुका इंग्लीश भास पसून येनासली. मागीर इतलें व्हड रेस्टॉरंट कशें ?” असो अजाप जाल्ल्यान ताच्या तोंडातल्यान शब्द येतात.
तेन्ना राजन ताका जाप दिता “म्हका इंग्लीश उलोवपाक येनासली म्हणून इतलें व्हड रेस्टॉरंट उबारपाक पावलों. म्हाका इंग्लीश उलोवपाक येताली जाल्यार हांव आजुनूय देवळान घांट वाजोवपाचेंच काम करता आसलो.” ही जाप आयकून तो मनीस ओग्गी पडटा. ताका उतरां फुटनांत. ताका कळपाक जाय तें कळून चुकिल्लें.
देख- केन्नाच खंयच्याच मनशाक उणाक लेखपाक जायना. ताचे कडेन एक गूण नासलो म्हूण ताका हेर खंयच्योच गजाली करपाक जमचेना अशें ना.
नम्रता सामंत
तांबोसे, पेडणें
9579358843
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
