भांगरभूंय | प्रतिनिधी
आमकां दिसता ‘घरांत शिक्षणा’ची पद्दत कोवीड पातळ्ळो तेन्ना घडये सुरू जाल्या आसतली. भुरग्यांक शाळेंत धाडूंक मेळना. तीं घरांतूच आसतालीं. आवय-बापूय घरांत आसतालीं. शिकोवपाक वेळ मेळटालो. म्हणून घराघरांत शिक्षण सुरू जालां आसतलें पूण ना. घरांतूच भुरग्यांक शिक्षण दिवप, भुरग्यांक शाळांनी शिकपाक धाडप ना ही पद्दत 1960 तें 1970 मजगती सुरू जाल्ली! कोवीड पातळ्ळो तेन्ना होम स्कुलींग उपाय नासून करचें पडले.
शाळेंत शिकपाचे पिरायेचें जातकूच, सर्वसामान्य मनीस आपल्या चल्याक वा चलयेक शाळेंत प्रवेश घेवन भुरग्यांक शिक्षकाच्या ताब्यांत दिता. सुरवेक बालगीतां, हावभाव करीत पदां म्हणप, मागीर ल्हवूच हातांत पाटी- काडी , पेन्सिल-पेन अशें करीत वाचप-बरोवप शिकत भुरगीं क्रमाक्रमांन शिक्षणाचो पांवडो चडटात.
कांय पालकांक आपल्या भुरग्यांक ह्या शाळांनी घालीन दीसना. कारणां खूब आसूं येतात. देखीक– शिकोवपाची पद्धत आनी दर्जो आवडना. आपल्या भुरग्याक संसर्गजन्य दुयेंसां पासून पयस दवरपाक, वेळाचें बंधन टाळपाक, आपल्याक जाय ते शिक्षण आपल्या भुरग्याक दिवपाक मेळटा म्हणून. थोडे फावट धार्मिक शिक्षण दिवपाच्या
हेतून. त्या भायर आनी खंयच्याय वेगळ्या कारणांक लागून पालक घरांत शिक्षण सुरू करतात.
घरांत शिक्षण म्हणल्यार “सगलेच दीस आयतार कशे“. पालकां बरोबर जाय ते वेळार जाय तितलो वेळ शिकप. वर्गांतल्या भुरग्यान ”बुलींग” केलें असले टेंशन दिवपी प्रस्न नात. शाळेंत थंड टिफीन- जेवण ताळ्या सकयल धुकलचे पडटा. घरांत शिकप आसल्यार सदांच वेळार, तेय बी गरमगरम जेवणाचें ताट मेळटा. शाळेंत वचपाक खातीर न्हीद अर्दकुटी सोडून हातरूणावयलें उठपाक नाका. सुसेग मेळिल्ल्यान मेंदू काम बरो करूंक शकता. शाळेचें बॅग पॅक करप, टिफिन- उदक घेवप, शाळेची बस वेळार पकडप, गणवेश वेवस्थित तयार दवरप ही सगळी कामां घरांत शिक्षणाक लागुन “क्लीक” मारिल्ले वरी डिलीट जातात. घरांत मेळटा खूब वेळ, सुसेग, घरचो मोग आनी सुरक्षित जीण.
पालकांक शाळेची फी फारीक करप, शाळेतल्यान येवपी मेसेजीस् वाचप, शाळेच्या पालक- शिक्षक मिटिंगेक मुजरत वचून तोंड दाखोवप, भुरग्यांचो अभ्यासांत, खेळांत, तांच्या को- करीकुलर अभ्यासक्रमांत लक्ष दिवप ह्या “वेळ खावपी” कर्तव्यांतल्यान सुटका मेळटा.
आमकां पळोवपाक “आनंदी आनंद चोहीकडे” अशें हें चित्र दिसता. पूण खरेंच अशें जावूं शकता? पालक कितलेय जागरूक आसूं, पूण ते आपल्या शिकोवपांत सातत्य हाडूंक शकतले? चुकनासतना शाळेंतल्या भशेन सगले विशय सप्तकभर घेवंक शकतले?? चड करून आमच्या देशांत, जंय नोकरी करपी मनशाक वेळ मेळपाक पादिशेर जाता. स्वता खातीर, स्वताचे छंद फुलोवपाक, इल्लो सुसेग घेवपाक लेगीत जाका फुरसतीचे खीण मेळनात तो आपल्या भुरग्याक घरांत शिक्षण करपाक न्याय दिवंक शकना. नोकरी- संसार-भुरगीं- सगळें सांबाळटासर ताका नाका पुरो अशें जातलें.
चड करून विदेशांत खूब व्हड संख्येन घरांत शिक्षण प्रक्रिया आपणायतात. सुयोग्य, सुशिक्षित पालक, जांकां भुरग्यांक शिकोवपाची कळकळ आसा, खुबी आसा तांणीं आपल्या भुरग्यांक शिकोवन तरबेज केल्यांत. पब्लिक वा खाजगी शाळा- कॉलेजी परस चड बऱ्या पांवडेवयले शिक्षण तांणी भुरग्यांक घराच रावन दिलां. तांची भुरगीं कांकणभर चडूच तयार जाल्ली आनी आत्मविश्वास आशिल्ली दिसतात. जायते फावट तज्ञांकडल्यान एखादो विशय भुरग्याक समजावन घेवपाक दिवप अशीय पालकांनी तजवीज केल्या. घरांत शिक्षणाचो एक म्हत्वाचो तोटो म्हणल्यार या भुरग्यांमदीं एकमुळेंपण येवंक शकता.
घरांत शिकिल्लो भुरगो शाळेच्या खास वातावरणाक मुकता. आपल्या इश्टाबरोबर बसून वर्गांत टिचर शिकयता ते आयकप. हात वयर काडून प्रस्नाची जाप सांगप. वाचप-बरोवप हांतूंतल्यान जो अणभव आनी खोशी भुरग्यांक मेळटा तो अणभव आनी ती खोशी घरा शिकून मेळना. टिचरीची कौतुकाची उतरां आनी शाबासकी हांणी भुरग्यांची कळी खुलता. इश्टाबरोबर खेळून ताच्या आंगांत खिलाडू वृत्ती येता. सांस्कृतिक कार्यक्रमांतल्यान तो खूब कितें नवेनवें शिकता. अभ्यासक्रमां भायर कला आनी साहित्याकडेन ताची तोंडवळख जाता. संसर्गजन्य दुयेंसां पासून दुयेंत पडल्यारूय प्रतिकारशक्ती वाडून ताची कुड घटमूट जाता. घरा भायल्या जगांत ताणें वावरप ताच्या एकूण व्यक्तिमत्वाक पूरकूच थारता, मारक न्ही. लायब्ररी आनी लेबोरेटरींत वाचन आनी प्रयोग करपाचें यत्न करपाक तो शिकता. शाळेचें खेळामळ खेळूंक मेळटा आनी प्रशिक्षित शिक्षकां कडल्यान ताका मार्गदर्शन मेळटा. बारीकसाणीन पळयल्यार हे सगले आपल्या पाल्याक घरा बसोवन मेळोवन दिवपाच्या प्रयत्नांन पालकांचो पयसो आनी शक्त कसाक लागतली.
कायद्यान घरांत शिक्षणाक अडचण ना. नेशनल इंस्टिट्यूट आॅफ ओपन स्कूलींगचे मजतीन घरांत शिक्षण बरेतरेन करूं येता. गोंय शालांत मंडळ, सीबीएसई आनी आयसीएसई हांचे कडेन घरांत शिक्षणाची थेट येवजण ना. पूण कोणूय भुरगीं तांचो अभ्यासक्रम आपणावपाक शकता. इंटरनल टेस्ट, एसायन्मेंटस् बी स्थानिक शाळांनी सबमिट करून तें बोर्डा मेरेन पावोवपाची तजवीज करूं येता. हालीसराक, घरच्या घरा शिक्षण घेवपाची पद्धत लोकां मदीं बरीच आवडीची थारता. फकत जाय ती उर्बा आनी सातत्यान भुरग्याच्या पदरांत ज्ञान घालपाची चिकाटी. जांचे कडेन तें आसा तें फुडे सरतात.
म्हायती आनी तंत्रज्ञानाचो ओघ सहस्त्र हातांनीं वाडला. पालकांच्या मजतीन भुरगीं स्वता आपल्याक जाय तें गिन्यान आत्मसात करूंक शकतात. स्वशिक्षणाची बऱ्यांतली बरी सुविधा “हाताच्या अंतराचेर” आसतना गिन्यान मेळपाची घुसमट जावची ना हाची खात्री दिवंक जाता..
फाटी वळून पळयतना म्हाका दिसता म्हजी व्हडली भयण, 15-16 वर्सांची.. माईची साडी गुठलावन, घराच्या भायल्या व्हरांड्यान फळो दवरून म्हाका आनी म्हज्या इश्टांक जीव तोडून शिकोवपी.. आनी याद जाता माई! जी, आमकां मुमुरख्यांनी हांसून,
फळ्या फाटल्यान उबी रावन पळयताली. घरांत शिक्षणाचे ते पयले धडे आशिल्ले जावंये.
स्मिता तिंबले
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
