घरांत घरपण वसचें अशें…

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

घरांत प्रेमळ मनशां भरिल्लीं आसल्यार थंय जीं स्पंदनां नाचतात तीं सत्ययुक्त प्रसन्न वलयां येतल्यांक जाय जायशीं दिसतात. एकदां घरांत आयिल्ल्याक परत केन्ना काय हांगा येवचें अशें दिसचें.

घरांत येतो-वतो लोक जाय. घरा भायर जोत्यांचो खच दिसूंक जाय. सोयरे धायरे, इश्ट हांचें यो-वच जाय. घरांत सरबराय जाय. जेव, खा म्हूण प्रेमळ मायेस्त आग्रो जाय.
घरांत मनीसपण नंदूंक जाय. खंयच्याय कुडींत गेल्यार पुस्तकां जाय. तिंवूय वेगळ्या वेगळ्या विशयां वेली. घर भरून दार ओतता, अशें घर आसूंकच जाय? ना. घर भरिल्लें आसचें प्रेमान. मायेमोगान. आपुलकेन. वात्सल्यान.
घर खंयच्याय बिल्डरान बांदूं. तें खंयच्याय गंवड्यान बांदूं. ते चिरे खंयच्यान हाडले, रेंव खंयच्यान हाडली, कसलें शिमीट वापरलें तें म्हत्वाचें आसना. घराच्या वण्टींक कसलो पेण्ट पितारला, ताचें भेट दितल्यांक गा कित्याक पडून वचचें? घरांतल्या यजमानांचें वर्तन बरें आसचें. येनाफुडें तांणी गोड उतरांनी येवकार दिवचो. बस-ऊठ मोगान करचें. मनापसून सेवाभावनेन करचें. नाटकी आनी कृत्रीम न्हय. पाखें घटमूट आसतलेंच. पूण आदरातिथ्य, अतिथि देवो भव: ह्या न्यायान सेवाभावनेन जावचें. घराक केद्या आकाराचे कितले गेस्ट रूम आसात आनी ते कशे सजयल्यात हें म्हत्वाचें ना. तें सगलें आसा आनी मनीसपणाचो रोस वसना जाल्यार कांयच फायदो ना.
घर केदें जाय, कित्याक जाय, आकार केदो आसचो हाचें एक मुळावें गणीत आसता. नखरे वेगळे. ते खरे आसनात. रावपाक जाय आनी बरे भशेन रावंक जाय ही एक मुळावी गरज.
इंग्लीशींत नेमाळीं आकांत येतात. खूब. नाखटांची जतनाय घेवची कशी, सुण्याचो सांबाळ कसो करचो धरून खूब. रियल इस्टेट मळा वेली अद्ययावत म्हायती दिवपी राशींनी नेमाळीं येतात.
ह्या बांदकामा विशींच्या नेमाळ्यांनी घरांचो सांबाळ, जतनाय, भितल्ली सजावट हेविशीं सांगिल्लें आसता. घराचे पड्डे कशे कितले आसचे, ते केन्ना बदलचे, कार्पेट, जनेलां, झुंबर, फर्निचर, ते केन्ना बदलचे, तुजे कालेतीक खंयचे बरे आसतात, नवे खंयचे आयल्यात, तांचे रिव्ह्यू… सगले भोगस्ताळे. तांची नवी नवी म्हायती येत आसता. उरिल्ली म्हायती यू ट्युबार आनी इंटरनॅटार पावसा सारकी कोसळत आसता.
एक्काय नेमाळ्यांत घर, घरपण, घराबो, घराचें चैतन्य, घरांतल्या कुटुंबियां कडेन कशें वागचें, खास करून घरांत आयिल्ल्या वेगळ्या वेगळ्या स्तरांतल्या वेगळ्या वेगळ्या पिरायेंतल्या लोकां कडेन कशें उलोवचें हे विशीं कितेंच आसना. इस्कादी, खुर्च्यो, वल्तेरां, सपणां, मेजां, वण्टी वेलीं पेंटिंगां… हीं दाळ्ळीं, भयरोजोळोप लागिल्लेवरी चकचकीत केलीं म्हूण घर नांदना. नांदतें घर म्हणटात तातूंत घरांतलीं मनशां अपुरबायेचीं हें अभिप्रेत आसता. घरांत बुरशेपण आसचें न्हयच. बेशिस्त नाकाच. घरांतल्यो वस्तू, कपडे, आयदनां अस्ताव्यस्त गुड्ड्याक मारिल्लेवरी उडोवच्यो न्हयच. पूण तें टापटीप दवरतना काळीज निवळ, स्वच्छ आसचें. मेजां, आरमारी, च्यावनां, बश्यो लोकांक येवकार दिनात. वण्टी सोयऱ्यां कडेन उलयनात. मनशां प्रेम, थंडाय, थाकाय, सावळी दितात. ह्या विशयाचेर मार्ग दाखोवपी एक नेमाळें जाय. नवे नवे विचार आनी लेख आशिल्लें. बुध्दीच्या पेनान बरयिल्ले लेख न्हय, काळजान बरयिल्ले लेख जाय.
कितलेशेच जीव जैव विविधतायेन भरिल्ल्या ह्या परिसरांत रावतात. जिवाणीं रोयणींत वा बिळांत रावतात. बिळांनी खूब जीव रावतात. शेवणीं घोंटेरांनी रावतात. घोंटेरांचो आकार डिझायन तोच. मनशाचोच झेत पळोवचो. हजारांनी वर्सां रावंक आयिल्ले वरी घराची सजावट, आसक्ती. नवे नवे डिझायन. इंटेरियर आनी आवटर डेकोरेशन सोसपाचें न्हय. डेकोरेशन आसचें काळजांत. चड आनी चड मायेस्त जावचें. चड चड रफ आप्सुलाद जावचे सुवातेर.
थोड्यांक लाग मारपाची संवय आसता. यो रे, एक दीस जेवपाकूच यो, असो आग्रो करून आपयतात. आमी च्या खातीर सांजे वतात. हे यजमान आपल्याच वेगळ्या रंगांत. तोऱ्यांत. झेतांत. हाका फोन कर, ताका फोन कर हातूंतच आसतात. आपणेंच आपलो अपमान करून घेतलो अशें दिसता मागीर. तुज्या मोलादीक जिणेचे शांतीमय खीण खावन तुजी शांती असले लोक चोरतात. हांकां लागीं रावचें न्हय. थोडे लोक उलयलेय जाल्यार नेगेटीव विचारांच्यो कायली भरून भरून तुजेर ओतयतात. हाचें अशें जालें, ताणें तें केलें… ती असली, हाचो डायवोर्स जालो, तो वेसनाक पडला, हें दुयेंत…. देवा सायबा… थंयच्यानूच धांव मारून परत येवचें अशें जाता.
घरांत प्रेमळ मनशां भरिल्लीं आसल्यार थंय जीं स्पंदनां नाचतात तीं सत्ययुक्त प्रसन्न वलयां येतल्यांक जाय जायशीं दिसतात. एकदां घरांत आयिल्ल्याक परत केन्ना काय हांगा येवचें अशें दिसचें. संत सांगतात, घर कर मंदीर, न्हय अशुभ तरंगांची वसती आशिल्लें स्मशानरूपी भवन.
आपल्या घराचो आनी घरांत येतल्याचो वालोर आपणाक खबर आसूंक जाय. ही बोधकाणी पळेयात. एका पयशेकारा कडेन जायतीं घरां आशिल्लीं. शेनवार आयतार वा सुटयेर येवपाक एक घर, गिमाचे सुटयेंत वचून रावपाक आनीक एक घर अशीं घरां. एक दीस ताका कितें येवजलें कोण जाणा. ताणें आपल्या लागींच्या सहाय्यकाक आपयलो आनी आदेश दिलो.
आमचें तें न्हंय देगे वयलें घर विकून उडोवया. तांचो सांबाळ करपाक दगदग आनी खर्च. चड घरां आसतकच कटकटी चड.
दुसऱ्या दिसा हो भाटकार उठलो. पेपर वाचतना ताणें घराची एक सुंदर जायरात पळेली. काव्यमय उतरांतली. सकाळीं फुडें जंय हुनहुनीत सुर्या किरणां न्हंयच्या उदका पात्राक आफडून घरांत निस्ततात अशें एक ओडलायणें घर विकपाचें आसा. पुनवेक जेन्ना चान्न्याच्या वावझडींत वाठारभर चकचकता तें घर दिवपाचें आसा. ही वास्तू इतली पवित्र, सात्विक,……फुडलें वाचिनासतना भाटकारान तात्काळ आपल्या सहाय्यकाक फोन केलो. हें घर आमकां विकत घेवंक जाय. आजूच तयारी कर.
सायबा, तुमचेंच घर न्हय तें… तुमीच सांगिल्लें विकपा खातीर जायरात दी म्हूण. आमी दिली!
नाका. विकूं नाका.
तिरायतान सांगतकच भाटकाराले दोळे उगडले. घराची सोबीतकाय कळ्ळी. ल्हान आसूं, व्हड, आमकांय आमच्या घराची आनी भोंवतणच्या पोरसाची, सैमाची सोबीतकाय कळना. आमगेर इश्ट, सोयरे येवचे हेंय म्हत्व कळना. नातीं इबाडपाक लागल्यात म्हूण अमेरिकेंत एक कोर्स सुरू केला खंय. निरोगी नातेसंबंद. आतां घरांत एकमुळे पडनासतना सोशल कशे जावचे, ताचेर कोर्स येवपाचो उरला!

मुकेश थळी
फाेंडें