भांगरभूंय | प्रतिनिधी
सांजची भुरगीं आयलीं तेन्ना बावलेन सांगिल्लें सुकण्यांच्या राबित्याची खबर उलोवंक लागलीं. अशी म्हायती आयकुन तांकांय बरें दिशिल्लें.
आज बावली नवें कितें सांगतली म्हूण सगलीं उमेदीन आशिल्ली. रेवा, रायन, रोहन हांची बडबड सुरु जावचे आदींच बावली टीव्ही कडेन उबी रावली. तिची सोबीताय पळोवन भुरगीं आपुणच ओगी रावतालीं. तिचें उलोवप तांकां आवडटालें. म्हूण ती कितें सांगता तें आयकुवपाकुय ती तयार आसतालीं.
“तुज्या हांतात कितें आसा? मुठ उकती कर ” भुरगीं आड्डलीं. पूण बावलेन मुठ उकती केली ना, “रावात” म्हणलें बावलेन. “सांगात म्हजे मुठींत कितें आसा तें “.
“आं , बरें बरें… येवजीतां. तूं आमचे बरोबर खेळटा? “
“फकांणां जाय न्हय केन्ना केन्ना ” म्हणलें बावलेन.
“हांतांत फातुल्ली आसा?” रेवान म्हणलें. ” काजुची बी ? ” प्रणवान विचारलें. भुरग्यांक नवीं नवीं उतरां सुचलीं. इतल्यांन बावलेन हात उगतो केलो. पळय जाल्यार तांतूंत फातुल्यो आशिल्यो. रेवाचो अदमास खरो थारलो. भुरग्यांनी ताळयो मारल्यो.कांय वेळ असोच गेलो…..
भितरल्यान बरो वास आयलो. बायुलाची मम्मा चवथी खातीर लाडु, नेवऱ्यो बी करताली. ताचोच तो वास भायर मेरेन येतालो.
“तुजी मम्मा नेवऱ्यो करता?”
“हय” म्हणलें बायुलान. इतल्यान बायुलाचीं आत्या, मावशी बी आयलीं. दोन- तीन बायलोय सगली भितर गेली. बायुल तर सामकें आनंदीत जालें. तीं कोण कित्याक आयल्यान विचारचे पयलींच बायुलान तांकां सांगलें. “दर वर्सा नेवऱ्यो, लाडु, चिवडो, तिखशे फोव, चक्री, शंकर पाळी, शेव अशें खाण मम्मा घरांत करता.”
“काय बरें न्हय? मम्मा म्हणटा घरा करुन खाता तें बरें आसता”. “आमची आजीय अशेंच करताली” रेवतीन सांगलें.
“तीं सगलीं घरांत एकठ्यांय जातात. तरेतरेच्या आकाराचे खाण करतात. तांचो एकवट पळयात” बावली उलयली.
” आमी एक जावन पतंग करतात” म्हणलें योगेशान.
” बरेच हुशार मरे तुमी ” बायुलाचे बावलेन म्हणलें.
” आमी वर्गात एक जावन व्हडलो चार्ट करतात ताका आमी वॉल पेपर म्हणटात. तो वणटीर पीन लावन लायतात. ताचेर आमी काडिल्ली चित्रा, रंगयिल्लीं सुकणीं, बरयिल्यो काणयो आसतात. तशो आमकां बरोवंक येनात. पूण जें बरयता तें टिचर सारकें करता.” रेवान सांगलें.
“सगल्याक एकच चार्ट करपाक आमची टिचर सांगता”….पटापटा सगलीं भुरगीं उलयलीं. तांकां मम्मा भशेन आमीय एक जावन कितें तरी करता म्हूण खोस जाल्ली.
“आमी हे फावट ” चवथीचेर “वॉल पेपर करतलीं” रमान सांगलें. ताच्या वर्गातलीं भुरगीं पुस्तकां सोदतालीं. वाचनालय, टिचर, जाणटी, इश्ट कोणा कोणाकडल्यान विचारुंन घेताली. आतां तांकां बायुलाची बावली व्हडलो सांगाती कसो मेळिल्लो. केन्ना चित्रां, केन्ना पेन्टिग करीत तीं एकामेकांक आदार दिवपाकुय शिकिल्ली. आपले बरोबर आपले इश्ट इश्टीणी …. खरी मजा करीत तीं बावलेच्या जादुत रमताली. रमाची मांडणी बावलेक आवडली.
” तुमकां जे सहज करपाक येता तें करात. चित्रांत रंग भरप, गणपती, हुंदीर, मोदक, बरें येता तें करप”. घरा वचून भुरग्यांनी आपले तकलेत येता तें करपाचें थारायलें .
“हांव नेवऱ्यो काडटलें” नेहान म्हणलें.
” म्हाका मोदक काडपाक येतात” रेवान सांगलें. तकलेंत तरेतरेची चित्रां घेवन भुरगीं आपल्या रंगात रंगली. मजेन आपल्या मामा, मावशी, आजी, आजो, काका, मम्मा, पापा सगल्यांविशीं आदर, मोग उक्तावन गेलीं.
“पळयलें आमी सगलीं एक रावन कितलीं खोस वाट्टात” म्हणलें बावलेन. तुमकांय बरें दिसता न्हय?
हय….हय…!!!!!…..मागीर……… “अशींच मेळत रावुंया काणी, कविता करुंया, गायना गायत रावुया, नाच नाच नाचुया, लाडु नेवऱ्यो वाटुंया
चिवडो शेव खावुया, सुखकर्ता दुखहर्ता म्हणुया, पंचामृत पीत रावुया, प्रसाद वाटुंया खावुया, पिझ्झा भायर मारुंया, आनंदान सगले जगुया
व्वा! व्वा!…. गणपती बाप्पा मोरया म्हणत भुरगीं धांवत घरा गेलीं.
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
