गोड

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

ह्या दुकानार त्या दुकानार रावन जग्गुक बरेंच शाणेंपण आयिल्लें. आपल्या बापोल्याच्या सांगण्या वेल्यान बापोल भाव आनी तांणे ‘इलेक्ट्राॅनीक हार्डव्हेर शॉप’ चालू केलें. दोगुय भावांचो ‘एकवट’. पयसो गुजरातच्या बापोलयाचो.

आरे, Today is your opportunity to build the tomorrow you want. पृथ्वी मायेन खणीं, चुनो, भांगर रत्ना, माणका, मोतयां, फातुल्यो, मॅगनीज, शिंपल्यो, फातर गरमा गरम लावा, गोबोर, रेंव…. वेगवेगळे थरांनी जुस्त फावो ते सुवातांनी चिकाद भरूंन दवरलां. देखून खणींनी भरिल्ल्या ह्या मोलादीक वस्तुची मोलावणी योग्य पद्धतीन जावची.
‘ केदी व्हडली लेक्चरबाजी. हें सगले आमच्या माथ्या वेल्यान वता गो तानिया’
‘पूण हेंच सत्य आसा. आमचेय कुडींत अशे मौल्यवान सद्गुण आसात. We generate fears while we sit we overcome them by action. इल्लो गोड जावन गोड ताळ्यार दवर. सगळें जग आपलें म्हणटलो.’
‘परतून तुजीं ती तत्वगिन्यानी उतरां आमकां पचनात. ल्हान आसतना मम्मालो मार खालो. अशेंच उलय, वायट उलोवचें न्हय म्हूण.’
‘फुडें आनी…’
‘शाळेंत टिचरांची उतरां… It’s not the load that breaks you down, it’s the way you carry it.’
सुजयाक जाणट्यां नेणट्याचें आयकु आयकुन पुरो जाल्लें. उपेगा पडपा सारकें कांयच ना. फकत काल्पनीक गजाली. पोटांत पडपाचें कांयच न्हय. तानियाच्या गिन्यानान फुकट वेळ वगडावपाचो अशें ताका दिसलें. पूण दोळ्यां सामकार जग्गुभाय पळयत पसून ताका गोड आनी गोड हांचो ‘मेळ’ म्हणल्यार ‘जिवीत’ म्हणपाची आवयची म्हणणीं ताका पटपाक लागिल्ली.
जग्ग्या आठ- धा वर्सांचेर बापायल्या मोबायलाच्या दुकानार बसलो. बापायन सांगता तें काम केलें.
‘हॉटेल से दो च्याय ले आना.’ सरळ हॉटेला वेल्यान ग्लासांत घालुन च्या हाडल्यो. ‘झाडु नहीं लगाया? बैठने आया क्या रे ? उल्लू’ म्हणटा म्हणटा सगळी लज पेजेक पावली
पंदरा- सोळा वर्सांचो शिकप ‘एव्हरेज’ पास जायत फुडें पावलो. तकली वेपारांत घाली. पांच- स वर्सां भीतर बापायन ‘दिवाळें’ काडलें. दुकान विकचें पडलें. हातांत पयसो ना. बापायन खटपट करून बायलेच्यो वस्ती घांण दवरल्यो. भुसारी दुकान … गाडो चालु केलो. दोन वर्सांत गाड्याक कुलुप पडलें. बापुय गज्जु आनी जग्गुन हार मानली ना. बाबडे बायलेच्यो वस्ती मात घांण दवरिल्यो सोडोवन हाडुंक पावलो ना.
‘पुरो वेपाराचो चंचाळ, बायल आड्डली. गोंयात बरी सुखान रांवक सोदता मागीर जम बसपाक, विश्वास संपादन जावंक जाय न्हय?’ तसोच ह्या दुकानार त्या दुकानार रावन जग्गुक बरेंच शाणेंपण आयिल्लें. आपल्या बापोल्याच्या सांगण्या वेल्यान बापोल भाव आनी तांणे ‘इलेक्ट्राॅनीक हार्डव्हेर शॉप’ चालू केलें. दोगुय भावांचो ‘एकवट’. पयसो गुजरातच्या बापोलयाचो.
ज्या दिसा सावन जग्गुक बापोलयान साथ दिली, ताची भरभराट जाली. पावली मारीत मुखार पावलो. एकार एक ‘फकत नमळायेन’ जग्गु गोड उतरां आनी कमी उलोवप हे ‘शस्त्र’ घेवनुच वेपाराच्या मळार उबो रावलो. दोन चार वर्सां भितर इतले नेटान धांवक लागलो जणु रेसीक लागिल्लो घोडो… चपळ ! मडगांव, म्हपशां, पणजे आनी दिवचले मोटी दुकांनां थाटुन बसलो.
‘आज कल क्या हाल है?’ म्हणल्यार गज्जु आनी जग्गु दोगुय फकत ‘सेल्फींतलीं स्मायल’ दितात. तोडांतल्यान उतर भायर सुटना. ‘बहोत तकलीफ उठायी बेटेने’ म्हूण सांगतना आवयची फुलता. लेकीन अभी बापसे बेटा बडा शेर बन गया म्हणत मुमुरखी हांसता.
‘मनाय जाला आडदांड’ सुजयाक आज ताच्या टिचरीची उतरां याद जातात.’
‘Load….. load…… it’s way you carry it…’ ‘तानिया म्हणटा तेंय खरेंच’ सतत प्रयत्न करीत रावल्यार येस निश्चीत हाताक लागता. कुशळताय शिकुन घेवंन खर तपश्चर्या करची पडटा
‘हांव गोंयचो पूण…. बेठोच आडवें तिडवें येवजीतां. ‘अहंकार, नेट… हातूंत फुगलां मागीर येस कशें मेळचें?’
‘आरे, तुजो तो ‘इश्ट जग्गु ताजें लग्न थारलां मरे, जाणां तूं’
‘हय तर, पळयलो कितलो शाणो म्हजो इश्ट.’
‘गुजरातची चली खंय ताच्याच गांवची.’ पळयलें ! वेपार जमना, कशें जमता ह्या आमच्या कांय तरनाट्यांक ?’
‘आमचेय कांय भाव हेर देशांनी नेटार वेपार करतात.’
‘जाय ती ‘चिकाटी’ गोड आनी गोड म्होंवाळ ‘बानिया’ जावपाची धिटाय आनी कौशल्य. ‘नशीब’ म्हणटात तें आपणेंच घडोवचें आसता. खरें मगो तानिया ?’
‘चल आमीय कितें करूंया. हांवें लोन ऍप्लिकेशन केलां.’
‘आरे, फाल्यां यो म्हणलां तांणी. पूण तुजें फुडलें शिकप कशें जातलें ?’
‘तें चालु आसतलें. पूण सद्याक ही संद मेळटा ती घेवया.’
‘बरोबर, तुजो भावुय आसा मरे तुका आदार करपाक.’
‘हय पूण ताका वेपारांची शी व्हडली आवड ना. तांका नोकरी जाय. ताज्या ग्रुपांतले सगळे फकत नोकरी करपाक सोदतात. ‘रिस्क’ घेवपाक ‘पयशे’ खंयचे? आनी लोन घेवन बुडल्यार फुडें ‘माथ्यार’ हात घेवन बसपाचें ? अशें तांचे म्हणणें आसा.
‘तेंय खरेंच. पूण इल्ली ‘धीटाय’ धाडस करना जाल्यार कशें जावचें मुखार ?’
‘घरचीं म्हणटात ‘हातुंण पळोवन पांय पसरचे. आमची थंय तड ना रे.’
‘हांवें वेपाराचें थारायला तातूंत म्हजो इश्ट जग्गु आदार करता म्हणटा. डरना मत यार, जो डर गया सो मर गया. ताका कसलोच भंय दिसना. अणभवान तो शाणो आनी गिन्यानी जाला. कोणुय ताका हांसलो तरी ताका वायट दिसना. स्वताचेर विश्वास आसा ताचो.’
तूंय ल्हवु ल्हवु मार पावली. व्हड्यांत बस पावतलो पलतडीन. उदकांत पडले बगर पेंवपाक शिकतलो कसो? जाणटेल्याची म्हणणी खरीच आसतली. ‘आपलें भाग्य’ आपणेंच घडोवप. ‘म्होंवाळ वाणी’ गोड… गोड खावन दित रावन.

विजया शेळडेकार
91467 91523