भांगरभूंय | प्रतिनिधी
मनशान सदांच सकारात्मक, आशावादी आसचें खंय. गोंय सरकारानूय तोच हावेस बाळगून 2037 वर्सा मेरेन गोंय पूर्ण विकसीत करपाचो निश्चेव केला. ते नदरेन ‘विकसीत गोंय 2037’ दस्तावेजाचें येत्या मुक्ती दिसा लोकार्पण जातलें. 12 वर्सां भितर पूर्ण विकसीत जावपी गोंय हें पयलें राज्य थारतलें, असो विस्वास मुख्यमंत्र्यान उक्तायला. परबीं. ते खातीर सगल्या मळां वयल्या जाणकारांच्यो सुचोवण्यो घेतल्यात. दिवंक नात, तांणी त्यो दिवच्यो, असो उलो तांणी मारला. उद्देग, शिक्षण, पर्यटन, मनीस संसाधन, सुविधा हांचो आस्पाव ह्या दस्तावेजांत आसा. तो वर्स अखेरेक चालीक लावन फुडल्या सात- आठ वर्सां भितर उदरगतीचे दिकेन घोडधांव सुरू जातली. आमचो जीडीपी हेर राज्यां परस चड आशिल्ल्यान धा वर्सां भितर गोंय पुराय विकसीत करप, तशें अशक्य न्हय.
राज्य विकसीत करप म्हणल्यार दरेका मळाचेर आधुनीक सुविधा चालीक लावप, पूण ताचे भायर सामान्य मनशाच्या राहणीमान, जिवीत आनी ताका मेळपी संधींनी बरो बदल घडप, हाका खरी उदरगत म्हणूं येता. दरेकल्याक रोजगार मेळोवन दिवपी शिक्षण जाय. प्रामाणीक उद्देजकांक तेंको मेळप गरजेचें. चडांत चड रोजगार थळाव्यांक मेळचो. भलायकीच्यो सवाय भितर सुविधा जाय. दुयेंतींक लाखांनी रुपया खर्च करचे पडपाक जायना. ज्ञानी दोतोर, हाॅस्पिटलां आसप म्हत्वाचें. वीज, उदक, नितळसाण, येरादारी सारक्यो मुळाव्यो सुविधा गांवांगांवांनी आसच्यो. पर्यावरण तर सामकें म्हत्वाचें. गोंयकारांचो आंकडो उणो जायत आसा तरीय 2037 मेरेन भायल्यांची लोकसंख्या दुपेटीन वाडची न्हय!! जमनी विकपाक, विकत घेवपाक जे सरकारी विभाग लागतात, ते फुडलीं 12 वर्सां बंद दवरल्यार बरे. कोणा नीज गोंयकाराक जमीन जाय, जाल्यारूच परवानगी दिवची. भायले जितले वाडटले, तितलो हांगाचे संस्कृती, परंपरा, एकचार, रोजगार, मानसिकतायेचेर परिणाम जातलो. गोंयकार ‘गोंयकार’ उरचे नात. नदरचुकीन उरल्यात ते दोंगर, शेतां, भाटां आमकां जपचीं पडटलीं. गोंयांत हाचे मुखार आनीक फ्लॅट संस्कृताय किल्लुवची न्हय!
प्रशासन (हातूंत सगलेच आयले) पारदर्शक, भ्रश्टाचारमुक्त जावचें. गोंयकारांनी गरजो उण्यो केल्यो वा तांचेर नियंत्रण दवरलें जाल्यार रातदीस पयशां फाटल्यान धांवपाचो वेळ येवचो ना. परंपरा, संस्कृताय, भाशा जपपाचें मोलादीक कार्य करचें पडटलें. सण, परबो, घरचीं कार्यां सगलेच बाबतींत आमी निजाची संस्कृताय विसरत चल्ल्यात. संशोधनाचेर चड भर दिवंक जाय. आयटी, शाश्वत पर्यटन, हरीत उर्जा, नुस्तें- शेतकी वेवसाय हांचे कडेन लक्ष दिवंक जाय.
गोंयकारांनी भाशा, संस्कृतायेचे बाबतींत वेगळ्यो चुली घालच्यो न्हय. सगले एकवटान रावुया, गोंय वयर काडुंया. थळावी भाशाच न्हय, तर थळाव्या उत्पादनांक उर्बा दिवया, तीं विकत घेवन वापरुंया. फक्त मतदानाच्या दिसा जागे जावचे परस राजकी मळार दरेकल्यान सक्रीय जावंक जाय. म्हणल्यार नोकरी, कंत्राट, चार पयशे दिता तांचे फाटल्यान धांवचे परस समाजाचे उदरगतीक बरें कितें, वायट कितें तें पळोवंक जाय. गोंयकारांची लागणूक ती. म्हारगायेक लागून पयसो जाय. तो उजू मार्गान जोडूंक जाय. नाका ते छंद, वेसनां उणीं करुंया. हप्ते वांटून कांय जाण ड्रग्साचो धंदो करतात खंय. हें खरें जाल्यार देवा तूंच पाव, म्हणपा बगर पर्याय ना. थळावे गोंयकार सुरक्षीत आसचे, तांकां विवीध संधी मेळच्यो, स्वताचो मेंदू घाणाक दवरिनासतना सगले स्वाभिमानान जगचे.
गोंय हें खऱ्या अर्थान सुशिक्षीत, पर्यावरणान- भलायकेन गिरेस्त, मानसीक नदरेन सुसेगाद राज्य जावचें. एक तप म्हणल्यार बारा वर्सां. त्या काळांत देव प्रसन्न जातालो खंय. मागीर आमी गोंयकारांनी नितळ मनान, एकवटान यत्न केल्यार गोंय 100% विकसीत कित्याक जावचें ना?
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
