गोंय आनीक विकसीत जावचें

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

आपले हक्क सगल्यांक खबर आसतात, मात जबाबदारी कितें ती खबर आसताच अशें ना.

अखेरेक गोंयकारांनी वेंचून काडिल्लें सरकार जनमत कौल दीस सरकारी पांवड्यार मनयतलें. लागीं- लागीं 58 वर्सां उपरांत (निवृत्तीची पिराय) हो निर्णय जाला. 1968 सावन तो मनोवपाक जाय आशिल्लो. निदान 1988 पसून तरी. कांय नजं. देर आए दुरुस्त आये… आतां फुडल्या वर्साच्यान उत्सवी आनी रचनात्मक दोनूय कार्यावळींक हुंवार येवंदी. 16 जानेवारीक एखाद्या उपक्रमाची घोशणा करपाची आनी फुडल्या 16 जानेवारीक तो पुराय करपाचो!
जनमत कौल, ओपिनीयन पोल वा स्टेटस रेफ्रंडम म्हणल्यार कितें तेंय तरणाट्यांक सांगपाची गरज आसा. देशांतलो हो अशे तरेचो पयलोच आनी निमhणो कौल. पुर्तुगेजां पसून मुक्त जाल्ले गोंय, दमण, दीव, दादरा – नगर हवेली हे स्वतंत्र संघप्रदेश म्हूण दवरपाचे काय महाराष्ट्राचो एक जिल्हो म्हूण, हाचेर हें मतदान जाल्लें. दीस आशिल्लो 16 जानेवारी 1967. वट्ट 3,17,633 जाणांनी (81.77%) मतदान केलें. विलिनीकरणाचे वटेन 1,38,170, तर स्वतंत्र अस्तित्वाचे वटेन 1,72,191 मतां पडलीं. 7272 मतां अवैध थारलीं. अशे तरेन विलिनीकरण नाका म्हणपी 34,021 मतांनी जिखले. गोंय वेगळें उरलें. नाजाल्यार तें महाराष्ट्राचो तळाचो एक जिल्हो जावपाचें! आंवाठ ल्हान आशिल्ल्यान आनी महाराष्ट्रांतल्या भोवतेक जिल्ह्यांचे तुळेन तें उदरगतींत मुखार आशिल्ल्यान साठ वर्सां भितर गोयचो दोळ्यांत भर सारको विकास जाला. आतां तो बरो जाला काय ताचे वांगडां कितें वायट जालां, तें दरेकल्यान थारावपाचें. पूण, आमी गोंयकार अजूनय आमचें सानुलें राज्य आनिकूय विकसीत करपाक योगदान दिवंक शकतात. पयसो जोडप आनी तो मोडप ही फक्त थारावीक लोकांची उदरगत. सगल्या समाजांची सर्वांगी उदरगत जावंक जाय. ते खातीर समाजूच चड बरें योगदान दिवंक शकता.
आपले हक्क सगल्यांक खबर आसतात, मात जबाबदारी कितें ती खबर आसताच अशें ना. आसल्यारूय कांय घटक तिका पाळो दितलेच हाची खात्री बाळगूं नजं. पर्यटनाची अवस्था, कोयर, बेकारीची समस्या, कायदो, पर्यावरणाची हानी हे विशीं हायस्कुलांत वचपी भुरग्यांक खबर आसपाक जाय. ते खातीर तांणी सातवे यत्ते पसून दिसाळीं वाचपाक जाय. सरकारी येवजण्यांची म्हायती प्रत्येका कडेन आसप गरजेचें. राज्य वयर काडटलो जाल्यार विचार करून फक्त आनी फक्त राज्या खातीर मतदान करपाक जाय. स्वता खातीर न्हय. ग्रामसभा जातात, तेन्ना तरणाट्यांनी हाजीर रावन पक्ष, विचारसरणी विसरून गांवाच्या बऱ्या खातीर प्रतिक्रिया दिवपाक जाय. समाजीक समस्या मांडपाक जाय. पर्यावरणाची राखण करपाक पयलें प्राधान्य दिवचें. प्लास्टिकाचो वापर टाळप, सीआरझॅडूच न्हय तर खंयच बेकायदेशीर बांदकामां करप ना, झाडां लावन वाडोवप, कोयर करप ना… हें समाजाच्याच हातांत आसा.
न्हंयो, रानांची राखण करप म्हत्वाचें. शिक्षण आनी कुशळटायेक उर्बा जाय. वाठारांत कोणूच अशिक्षीत उरचो ना, हें पळोवप सुशिक्षितांची लागणूक. पर्यटन मळ, कुशळटाय उदरगत, करियर मार्गदर्शन, खेळ- कलागुणांचो विकास हाचे कडेनूय लक्ष दिल्यार बरें. भाशा ह्यो समाज जोडपा खातीर आसतात, फूट घालपाक वा सुवार्थ सादपाक न्हय. भाशा, कृशी, उद्देगीक, खाणां- जेवणां संस्कृताय, हस्तकला, संगीत, नाटक, सिनेमा, साहित्य ह्या मळांचेर वावुरप्यांक उर्बा, मजत, मार्गदर्शन दिवंचें. गांवांत नितळसाण पाळची. गरीब पसून कुशळटाय, मेहनत, परंपरीक कला, गिन्याना वरवीं राज्याक योगदान दिवंक शकतात. लघुउद्देग, घरगुती उद्देग चडांत चड वाडचे. बेकायदेशीर गजाली, भ्रश्टाचार, गुन्यांवां पसून पयस रावल्यार राज्याची उदरगत कित्याक जावची ना?
समाजांत प्रामाणीक, सुशिक्षीत, परोपकारी, कायद्यान चलपी लोक वाडटले, तेन्ना राज्य आपशीच वयर सरतलें.