भांगरभूंय | प्रतिनिधी
काकी चवथीक येयल्या तें पळोवन सोमूक हिस्पाभायर खोस जाता. घरची वाट चलता चलता काकीन आपल्याक काल्सांवूय हाडल्यार पुरो अशें तो देवा कडेन मागता. काकीन कपडे हाडल्यात अशें सांगलां, पूण कितें कितें हाडलां तें सांगूंक ना.
‘गणपती बाप्पा पाव रे म्हाका’ सोमू ल्हवू म्हुणटा.
‘‘कितें जालें रे सोमू… गणपती बाप्पा फाल्यां येतलो, तूं आयजूच कितें मागता तेचे कडेन?’’ काकी सोमूक विचारता.
हें आयकून सोमू गडबडटा आनी म्हुणटा ‘‘काकी फाल्यां आनीक पावस पडना जाल्यार पुरो म्हूण देवा कडेन मागतालो हांव. आमकां फाल्यां गणपती हाडपाक वचपाक जाय, मागीर आरत्यांक बी वचपाक जाय न्हू,’’
काकी ताचें आयकून हांसून ओगी रावता. वाटेवयल्यान वयतना तिका गांवचे लोक हडकितात. ती तेंची सगळ्यांची खबर घेता.
‘‘काकी… तुका ही आत्तां हडकिताली पळय ती प्रथमेशाची आई… ती म्हाका चिमटे काडटा. म्हाका आवडना नी,’’ सोमूच्या आवाजांत राग दिसता.
‘‘तुजी फकाणां करता रे ती…’’ काकी तेका समजयता.
‘‘ना! म्हाका आवडना ती. म्हाज्या दोनूय पोल्यांक धरून चिमटे काडटा ती… आनीक केन्ना केन्नाय पसऱ्यार वचून सामान हाडपाक लायता…’’ सोमू सांगता.
‘‘सामान हाडटकच तुका एक चॉकलेट घे म्हुणना?,’’ काकी विचारता.
‘‘हां! तें मात याद्दीन सांगता ती. पूण चॉकलेट दिवन परतूय चिमटो काडटा.’’ सोमूचो राग आतां मात्सो उणो जाल्लो आसता.
‘‘बरें… ती परत मेळ्ळ्यार हांव तिचे कडेन उलोवं नाका मरे?’’काकी विचारता.
सोमू मान हालयत काकीक
नाका म्हूण सांगता. काकी हांसत घरा पावता.
सोमू काकीचीं बॅगां व्हरून तिच्या कुडींत दवरता. घरचीं सगळीं येवन काकीची खबर घेतात आनी सोमू थंयच बसून काकी केन्ना काय आपल्याक नवे कपडे दितली हेची वाट पळयता. तीं उलयत आसतात तें पळोवन तो बेजारता आनी आपले आईक विचारता ‘‘आई तुवें बाबाक म्हाका काल्सांव शिंवपाक सांगलें गे?’’
हें आयकना फुडें काकी आनी सोमूची आई एकामेका कडेन पळयतात आनी हांसतात.
‘‘आरे सोमू शाण्यां भितर वचोन तें तांबड्या रंगाचे बॅग हाड पळोवया,’’ काकी सोमूक सांगता.
सोमू उठून काकील्या कुडींत धांवता आनी बेगीबेगीन बॅग घेवन येता.
‘‘काकी हें?’’ सोमू विचारता.
‘‘हय तेंच… हांगां हाड’’ काकी सांगता.
काकी बॅग उगडटा आनी तितूंतल्यान बरो विस्तीद काडून सोमूच्या भंयणीक दिता. एक एक कपडे भायर काडून ती सगळ्यांक दिता. सोमू आपल्याक कितें हाडलां काय हें चितत उमळशिकेन वाट पळयता. तितल्यान काकी बॅग बंद करता. आपल्याक काकीन कांयच दिलेंना म्हूण सोमू रडपाक पावता.
‘‘काकी तुवें म्हाकाय कपडे हाडटा म्हूण सांगलेले… हेंकां सगळ्यांक हाडले… म्हाकाच हाडले ना….’’ सोमू रडत सांगता.
सगळीं सोमूक हांसतात. तेन्ना तो आनीकय मोठ्यामोठ्यान रडपाक लागता. काकीय हांसता तें पळोवन तेका आनीकूय रडूंक येता.
इतल्यान काकी बॅगांतल्यान दोन शर्ट आनी दोन काल्सांवां भायर काडून तेच्या हातांत दिता. दोन दोन कपडे पळोवन सोमू खोशी जाता. सोमूचीं दुखाचीं आनी खोशयेचीं दुकां सुकून वतकच घरचीं सगळीं माटोळी बांदपाचे आनी बनेरा लावपाचे तयारेक लागतात.
सोमू घरांत सगळ्यांत ल्हान. ते खातीर सगळीं बारीक बारीक कामां तेका दितात. बनेरांक गोम लावप, माटोळी बांदतल्याक फळां दिवप, हें सगळें तो बरे भशेन करता आनी हें सगळें करून तीं उसरा न्हिदपाक वतात.
सोमूक सपनांत आपूण नवें काल्सांव घालून वयता आनी कुसूमबाई आपल्याक तोखेता अशें सपन पडटा. तो न्हिदेंतच ’काल्सांव काल्सांव’ म्हुणटा… तेचे आईक तो जळपेलो हें कळटा आनी ती तेच्या फांटीर मायेचो हात भोंवडायत तेका न्हिदयता.
सकाळीं उठून तो, तेची बापोल भंयण आनी तेचो बाबा वचोन गणपती हाडटात. तेन्ना तेका सुमनान काडलेल्या चित्राचो उगडास येता. पळयल्यार गणपतीक येवकारपाक तेची आवय आनी काकी बल्कांवाचेर उबीं आसतात. हें सगळें पळोवन तो धादोसता. चित्र पळोवन धादोसलेलो तसोच.
गणपतीक पुजेर काडटकच सगळीं एकाच बरोबर च्या पिवपाक बसतात. अशें सदचेंच कित्याक आसना काय? म्हजीं बापोलभंयणां, काकी ह्याच घरांत रावलेलीं जाल्यार कितलें बरें जावपाचें अशें चितीत तो पोटभरसर खाण खाता.
‘‘सोमू आतांच खा हां… मागीर तुका आरत्यांक वचपाक जाय… आनीक आयज जेवण उसरा…’’ सोमूक आनीक इल्लो शिरो वाडीत काकी म्हुणटा.
घरांतल्या प्रसन्न वातावरणान तो भुल्लुसून वयता. इतल्यान तेका तेचो व्हडलो भाव उलो मारता आनी रातीं उरलेली ती माटोळी बांदुया म्हूण सांगता. सोमू फळांक, कांगलांक, सुतली बांदून आपल्या भावा कडेन दिता. माटोळेक दोन बरींच मोठीं पेरां बांदलेलीं आसतात. तेचेर सोमूची नदर पडटा.
‘‘भाऊ… चवथ जातकच हें तें पेर हांव खातलों हां… म्हाका पेरां आवडटात,’’ सोमू आपल्या भावाक सांगता. माटोळी बांदून जाता म्हणसर वाड्यावयले भुरगे आरत्यो करपाक येतात आनी आरत्यो सुरू जातात. सगळे व्हडले भुरगे घुमटां, शामेळी वाजायतात तें पळोवन सोमू आपले भशेन आरत्यो म्हुणटा. आपल्याकूय घुमट वाजोवंक कळपाक जाय आशिल्लें अशें चितता. ते वाजयतात तें तो पळयत रावता.
‘पॅट्सी आंटीक कळटा काय घुमट वाजोवपाक,’’ तो मनांतल्या मनांत चित्ता.
पॅट्सी आंटीन आपल्याक पियानो शिकयता म्हूण सांगला. तिका घुमट कळटा जाल्यार ती आपल्याक तेंवूय शिकयतली अशें तो चित्ता.
आरत्यो सोंपतकच सोमू आपले आवय फुड्यांत वयता आनी तिका सांगता ‘‘आई… पोरूं हांव आनी बाय, पॅट्सी आंटीक खतखतें आनी
गोडशें दिवन येयलेली… अनू दिवची ना तूं,’’
‘‘बरी याद केली रे बाबा तुवें. वर्सान वर्स दितात आमी तेंकां. आमचें खतखतें, गोडशें तेंकां आवडटा. राव हां देवाक पान दाखयतकच डब्यांनी घालून दितां… वचोन यो तेंगेर,’’ आई सोमूक सांगता.
सोमू नवें काल्सांव आनी नवो शर्ट घालून आयज पेज्जाद चलता. आपूण आतां व्हडलो जाला अशें सांगून तो सुमनाक येय नाका म्हूण सांगता आनी आपूण एकलोच पॅट्सी आंटीगेर वयता.
पॅट्सी आंटी बल्कांवाचेर बसोन पुस्तक वाचता ती तेका दिश्टी पडटा, तसो तिका तो उलो मारता.
‘‘आंटी… आईन खतेखतें दिला तुका,’’ डबे आंटीच्या हातींत दीत सोमू सांगता.
‘‘तुजी आई वोर्सान वोर्स याद्दीन आमकां खोतखोतें धाडटाय. गॉड ब्लॅस हर…’’ आंटी डबे घेतना म्हुणटा.
सोमूक गॉड म्हुणल्यार देव हें खबर आसा. मात ’ब्लॅस हर’ म्हुणल्यार कितें तें कळना.
फुडें चलता…
संजय बोरकार
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
