गुलाबाची पिसुडलेली कळी

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

दरेकल्याचे जिणेंत कोण ना कोण इश्ट, इश्टीण आसता. चलयेक तर इश्टीण ही आसपाकूच जाय. आपली सुखदुख्खां जाचे कडेन मन मेकळेपणान उलोवपाक मेळटली असो विस्वास आमी त्या इश्टीणीं मदीं दवरतात. आनी आपल्या मनांतले उत्कर्फे सगळे ताचे कडेन व्यक्त करतात. आपल्या मनांतली गुपितां इश्टिणीं मदी उलयतना आयकून घेवपी मनशाक वळखप खूब म्हत्वाचें आसता. आयज काल एक इश्टीण दुसऱ्या इश्टिणीचो कसो केसान गळो कापता हे सांगपाक येना. म्हणून मनशान आपले भशेनूच दुसरे आसतले असो भावार्थ दवरचो न्हय. आयचो संवसार परतो. सांगपाचो हेतू आसता एक आनी पावता अर्थ भलतोच. अशीच एक घडणूक म्हजे इश्टिणीचे बाबतींत घडली. आनी फुडें जावपाक जायना तेंच जालें. नात्याक भरून न येवपा सारकी पोकळी निर्माण जाली. ही फकत आनीफकत ते इश्टीणीक लागून, एक इश्टीण आपलो फुलिल्लो संवसार वांटोवचो म्हूण सांगपाक गेलें आनी त्या इश्टिणीन ताचो फुलिल्लो संवसार पिसडून उडयलो.
एके इश्टिणीचे सुशिक्षीत, सुसंस्कारीत घरांत लग्न थारलेलें. दोगांय एकमेकांक आवडपाक लागलीं. विचार पटपाक लागले म्हूण सोयरीगत फुडें व्हेली. दोगांयनी एकमेकांक वळखुपाक पयली वेळ घेतलो. आनी घरच्यांच्या संमतीन दोगांय घराब्यांतल्या मनशां मुखार उलोवणी जाली. सगळें सुरळीत वेवस्थीत चलतालें. दोगांय भोंवपाक वतालीं. केन्ना लंच जाल्यार केन्नाय डीनर. चलो चलयेक बरो आदार करतालो. चल्याचो चलयेक वेळ प्रसंगार बरो तेंको मेळटालो. बऱ्या वायटाक धांवून वचपी चल्याचो सभाव आशिल्लो. चलो– चली एकमेकांच्या जिणेंत खूब सुखी आसलीं. दोगांय फुडाराची सपनां रंगयतालीं. चलयेन तर चल्याक सात न्हय तर सातशे जल्मा खातीर आपलो घोव म्हणून स्विकारलेलो, अशें म्हणू येता. चली त्या चल्याच्या इतलें मोगान पडिल्लें की सोयरीगतीन जरी हें नातें चलयेच्या जिवितांत आयिल्लें तरी तें चलयेक “लव मॅरेज” कशेंच दिसतालें. तशें तें चली त्या चल्या कडेन आपले मोगाचे हट्ट पुरयतालें. हट्ट म्हळ्यार व्हड व्हड गीफ्टस न्हय तर खंयूय वचपाक जाय जाल्यार चलयेक त्या चल्यान आपल्या बरोबर येवचो असोच हट्ट आसतालो. लग्नाक लेगीत चल्यान चलयेच्या इत्से प्रमाण ताका जाय तसो हॉल, चलयेच्या आवडी प्रमाण फोटोग्राफर, डेकोरेशन सगळें केल्लें. अशे तरेन चली त्या चल्याच्या मोगान व्हांवत गेलें. जेन्ना एका नात्यान दोगांय चली – चलो लग्न जावपाच्या हेतान मुखार येतात त्या वेळार चल्यान आपल्याचेर खूब मोग करचो. अशी कांय सामकीं मर्यादीत अपेक्षा आसता. पूण तो चलो त्या चलयेक लागून फुडाकार घेय नासलो. चलयेक कांयच कळनासलें हाच्या मनांत नक्की आसा तरी कितें ?
एक दीस सोयरीगतींतलो चलो, चली, चल्याचो खास इश्ट आनी ताचें गर्ल फ्रेन्ड मेळ्ळी आनी थंय तांची वळख जाली. आनी सोयरीगतींतल्या चलयेन आपल्या जावपी घोवाच्या इश्टीणी कडेन ल्हव- ल्हव वळख केली. करता करता इश्टागत वाडली. आठवड्याक दोन फावट फोनाचेर उलोवप जातालें. तें चली आशिल्लें मुंबयकान्न. तोंडार गोड उलोवन लोकांक कशेतरेन लागीं करपाचें हें ज्युस्त ताका खबर आशिल्लें. फोनाचेर तें सोयरीगतींतले चलयेक हाय डार्लींग बी उलोवन आपल्या जाळ्यांत आडकयतालें. इश्टागत वाडिल्ली कारणान सोयरीगतींतली चली आपल्याक खटकपी कांय गजाली ताचे कडेन उलयतालें. चल्या विशीं, आपले विशीं, आपले फॅमिली विशीं, चल्याच्या फॅमीली विशीं पूण खंयच्याच गजालीचो हेत वायट नासलो.
ती ताची इश्टीण मुंबयंतल्या नावाजत्या हॉस्पिटलान मानसशास्त्रज्ञ म्हूण कामाक आसलें. मानसशास्त्रज्ञ कडल्यान ह्यो गुपीत गजाली आनी खंय पावच्यो ना हो विस्वास आसलो. पूण वायट गजाली तें उलोवंक नासलें. फक्त नातें बरें उरपाक शॅर करतालें, मन हलकें करतालें. पूण खरें म्हळ्यार त्या मानसशास्त्रज्ञ चलयेनूच हें नातें इबाडून उडयलें. ताच्यानूच दुसऱ्याचे बरें जाता तें पळोवंक जालें ना. सोयरीगतींतल्या चलयेन फकत चलो आपल्या जाय तसो मोग किद्याक दिना, इतलो अंतर किद्याक दवरता हेच विचारपाक सांगलेलें. पूण त्या मानसशास्त्रज्ञ चलयेन सोयरीगतींतल्या चलयेन सांगिल्लीं सगळीं गुपितां चल्या मेरेन पावयलीं, ताका चडोवन सांगलें, मॅसेजीस फॉरवड केल्यो. चल्यान अर्थाचो अनर्थ करून घेतलो. आपल्याच सायडीन विचार केलो. चलयेचे सायडीन रावून शांतपणान चितून न्याय निवाडो केल्लो जाल्यार घडये हें नातें वाचता आसलें. पूण त्या चल्याचे इश्टिणीन चलयेच्या नात्याचो घात मारलो. मीठ, मसालो लावन चल्याक भडकायलो. चल्याची ते चलयेच्या बॉय फ्रेन्डा कडेन 15 वर्साची दाट इश्टागत आसल्या कारणान दोळे धांपून चल्यान आनी ताचे फॅमिलीन मानसशास्त्रज्ञ चलयेचेर विश्वास दवरलो आनी नात्यांत विघ्नां हाडलीं.
चल्या भुरग्याचो पयलीं थोडो भुतकाळ आशिल्लो आनी सोयरीगतींतल्या चलयेन “आपूण स्वत: जावन हाचे कडेन लग्न जावपाक रेडी जालां आनी कोण जावचें नासलें” इतलेंच तें वाक्य उलयलें. हें पसून वाक्य ते चलयेन चल्या कडल्यान मोग मेळना म्हणून म्हटलेलें. चलो सांगतालो आपणाक तसो मोगूच जावना. आपल्याक वेळ वता अशें सांगतालो. पूण त्या मानशास्त्रज्ञ चलयेन चल्याक सांगताना आपूण त्या चल्याचेर ताच्या फॅमिलीचेर उपकार करतलें, लग्न जावन चल्याच्या आवय- बापायचे पांय धुतलें अश्या तरेची वाक्यां घडयलीं आनी चल्याक सांगली. “उपकार”, “पांय धुतलें” असलीं उतरां सोयरीगतींतल्या चलयेन केन्ना जल्मान काडूंक नासलीं. पूण, चलये कडेन कसलोच पुरावो नाशिल्ल्या कारणान तें सगळ्यांच बाबतीत मदीं अडकलें. ती इश्टीण आशिल्ली मुंबयकान्न. ताका दुसऱ्याक कशे तरेन अडकोवन त्रासांत घालप आनी कशे पद्दतीन आपली बाजू पटोवन दिवप हातूंत ती चली चड फिशाल आसली. तोंडार गोड उलोवन दुसऱ्यांची कुसां काडून, फाटल्यांतल्यान मान कातरपी चलयेक देव कसोच सोडचोना.
एका नात्यांत चली, चलो दोगांय नवीन आसता तेन्ना आपल्या आवयक कितेंय हाडटा जाल्यार तांणे बायलेकूय हाडचे हे दिसप सभावीक. तशेंच त्या चलयेक त्या वेळार दिसले आनी ते इश्टीणी कडेन उलयलें. जाल्यार त्या साद्या गजालीचो सुध्दा चल्यान वेगळो अर्थ लायलो. आपल्या आवयक आपूण बरे केल्ले, कितेंय हाडलेलें हाच्यान पळोवपाक जायना अशी मानसिकता चल्या मदीं निर्माण जाली आनी ताणें दरेक गजालीचो नकारात्मक विचार मनांत घोळयलो आनी नातें पयस केले. तशेंच त्या मानसशास्त्रज्ञ इश्टिणीन सांगले ते चली तुज्या आवय बापाय बद्दल वायट उलयता अशें सांगून चल्याचे कान भरले. सांगचे म्हळ्यार सोयरीगतींतलें चली ताच्या आवय बापायक कॉल करून मदींमदीं खबर घेताले. आपल्या आवय बापाय समान लेखताले. पूण त्या चल्याक कळ्ळें ना. सप्टेंबर म्हयन्याच्या दरम्यान चलयेन एकदा उलयता उलयता म्हटलेले चल्याचो बापूय डायरेक्ट उलयता ताच्या मनांक कांय नासता. हे वाक्य वायट? सांगतना त्या इश्टिणीन (मानसशास्त्रज्ञ) ते चली तुमकां वायट म्हणटा, कॉल करिना म्हणटा, सारकें उलयना म्हणटा अशे तरेची वाक्यां घडोवन कान फुंकले. तांणी ताचें आयकून विश्वास दवरलो.
खरें म्हळ्यार सगळें सुरळीत चलतालें. चली, चलो, फॅमीली खुश आसली. चल्याचे आवय बापूय चलयेक बरें करताले. खंय भायर भोवपाक गेली जाल्यार लेगीत गिप्ट्स हाडटाली, कपडे पसून हाडिल्लें. हे पसून सोयरीगतींतले इश्टीणीक सांगलेलें. मानसशास्त्रज्ञ इश्टिणीकूच बाधा जाली आसूं येता, बरो संवसार जातलो म्हणून ताणेच कीड लायली. मनांत बुरशे विचार निर्माण केले, नाते बरबाद केलें. तें चली मानसशास्त्रज्ञ चलये कडेन सगळ्यो गजाली उलयतालें, पूण तांणेच वाट लायली आनी तांचो विश्वासूच तोडून उडयलो. चली तांच्या मनांतल्यान देवलें. अर्थाचो अनर्थ जावन पडलो. एकदा चोर तो सदांच चोर, एकदा फटींग तो सदांच फटींग, आपल्या भोळ्या सभावान ते चली गजाली सांगपाक गेलें, पूण सगळे परते ताच्या आंगार आयलें.
सोयरीगतीतले चलयेन आपल्याक जाता त्या प्रमाण चल्या कडेन बाजू मांडपाचो यत्न केलो, पूण चलो कसोच आयकुपाक तयार ना. नातें वाटोवपाक लागून चलयेन सगळे यत्न करून पळयले, पूण सगळे हाताभायर गेल्लें. विश्वास दवरपाकूच कोण तयार ना जालो. अशी गेम मुंबयकान्न खेळ्ळी. गुलाबाच्या कळ्याक फूल जावचे पयलींच पिसुडलो. सोयरीगतींतले चलयेन सगळ्यो गजाली सांगल्यो. आपली चूक मान्य केली, पूण कांयच फायदो जालो ना. कोणेंच ताच्या जाग्यार रावून चिंतलें ना. सगळ्यांक चाडी कशी दिसली. घरांतलें गांवांर घालता कशें दिसलें. पूण वायट हेतूच नासलो. वायट कांय तें उलयलें ना. पूण ते इश्टिणी म्हऱ्यांत ओंकलें, थंयच ताची चूक जाली. पूण त्या वेळच्या फ्रस्टेशनाक लागून ताका त्यो गजाली सांगच्यो पडल्यो. ताची कोणाकच जाण जाली ना. सगळ्यांनी ताका दोशी थारायले. नातें वांटोवपाक तें हातापांयां पडलें, कारण मन नितळ आसलें. पूण दुसरे व्यक्तीक लागून तें दोशी थारलें. हाचोच त्रास ताका जातालो. सगळे अस्कळ विस्कळ जावन पडलें. जाणें वायट कर्म केलां ताचें कृत्य मेळ्ळ्या शिवाय रावचें ना.
आतां जाता ते बऱ्या खातीर अशें धरून चलयेन मन घट केलां. कोण फट, कोण खरो आनी कोण कसो गेम खेळ्ळां हें येणारो काळ थारायतालो. मनशाचो मनशाचेर विश्वास नासूं, पूण देवाचो आसा. देवाक खबर आसा, मनीस प्रामाणीक रावून कशेतेरेन ताचेर आळ
आयला तो, कसो डाव रचला तो, ताची
खेळिल्ली गेम, ताचो सभाव, दुसऱ्या विशीं
वायट विचार भडकावपाची वृत्ती समजूपाक
चड वेळ लागचो ना. येवपी काळूच दाखोवन दितलो. तेन्ना पश्चाताप करून कांयच फायदो ना. वेळ आनी काळ कोणा खातीर रावना. मनशाक योग्य जाण, मनशाची पारख योग्य वेळार जातलीच. मनशा वांगडा मनीस नासूं… पूण देव आसा…

समीक्षा शिरोडकार