भांगरभूंय | प्रतिनिधी
आयज गुरू पुनव, म्हणल्यार गुरूची भक्ती करून ताचे उपकार मानपाचो दीस. हिंदू अध्यात्मा प्रमाण ह्या दिसा गुरूतत्व एक हजार पटीन सक्रीय आसता, ताका लागून शिश्य त्या दिसा आपल्या गुरूचे सेवेंत सतत गुंतून आसता. गुरू- शिष्य नातें हें अशे एक नातें जाका मर्यादा ना. सतत अध्यात्मिक कार्यांत गुंतून, गुरून दिल्लें नांव घेवन, गुरूची महिमा गावन, वेळ पडल्यार जिवाचीय पर्वा करीनासतना गुरूचें काम करप… अशें अतुट नातें म्हणल्यार गुरू- शिष्य नातें.
गुरू-शिश्य परंपरा ही आमच्या भारताचें एक खाशेलपण अशें म्हणप चुकीचें न्हय. आमच्या देशांत गुरूक खूब म्हत्व आसा. आमची संस्कृताय गुरूक देव मानता. देखूनच गुरू हो ब्रह्मा. गुरू हो विष्णु. गुरू हो देव महेश्वर. गुरू हो परम ब्रह्म. अशें आमी मानतात.
आमच्या जिवितांत गुरू आसप म्हणल्यार कितें? ह्या सगळ्या गजालींच्यो जापो एकाच लेखांत मेळप अशक्य आसा, देखून थोडयाच उतरांनी सांगपाचें जाल्यार आमी देव दाखोवंक शकनात, पूण आमी गुरू वरवीं देवाचो अणभव घेतात. आमी गुरू वरवीं देवाची कृपा अणभवतात. गुरूची लीला उतरांनी सांगप अशक्य. देखून आमी गुरूचे उपकार मानपा खातीर दरवर्सा गुरू पुनव मनयतात. गुरूक जिवितांत म्हत्व आसा. गुरू होच आमकां अज्ञानांतल्यान भायर काडपी. पयलीं गुरू शब्दाचो अर्थ समजून घेवया. ‘गु’ म्हणल्यार काळो आनी ‘रु’ म्हणल्यार नाशक. जिणेंतल्या दुश्टतायेचें अज्ञान पयस करून गुरू आमकां सुखी जिवीत कशें जगचें तें शिकयतात आनी उजवाडाच्या योग्य मार्गाचेर म्हणल्यार गिन्यानाचेर चलपाक प्रेरीत करतात.
गुरू हो एक अंतहीन गिन्यानाचो स्त्रोत. गुरू हेच काळोख नाश करतात आनी आमकां उजवाडाचो किरण दितात. एकदां गुरू आमच्या जिवितांत येतकच ताची कृपा आमचेर जायत रावता. गुरून सांगिल्ली साधना सतत करप म्हणल्यार गुरू कडेन खरे कृतज्ञ रावप. गुरू आमचेर बिनशर्त मोग करतात. तांकां फकत आपले शिश्य स्वता परस व्हडले जाल्ले पळोवपाची अपेक्षा आसता. ते खातीर ते आपल्या शिश्यांक उत्तम गिन्यान दितात.
बरें गिन्यान मेळोवपाक जाय जाल्यार जिणेंत गुरूं बगर पर्याय ना.
मनशाचे पयलो गुरू म्हणल्यार ताचे आवय-बापूय. आवय हो आमच्या जिवितांतलो पयलो आनी सगळ्यांत म्हत्वाचो गुरू. ह्या संसारांत आवयपरस व्हड देव ना अशें समर्थान बरयलां. भुरगें ल्हान आसतना आवय- बापूयच ताच्या मनांत संस्कार घालतात. ल्हान- ल्हान गजालीं वरवीं ताका जिणेंत कशें वागचें तें शिकयतात. ते खातीर तांकां मान दिवपाक जाय.
शिक्षकांचीय खूब म्हत्वाची भुमिका आसता. भुरग्यां मदीं योग्य मुल्यां रुजोवपाचें आनी तांच्या मनांक आकार दिवपाचें काम शिक्षक करतात. ते भुरग्यांच्या जिविताक खरो आकार दितात. फकत पालक आनी शिक्षक न्हय, तर जल्मा सावन आमी सगल्यां कडल्यान आनी संपर्कांत येवपी लोकां कडल्यान कितें ना कितें शिकतात. आमकां शिकयता तें सगळें गुरू. देखीक – सूर्य, धर्तरी, न्हंय, उदक, वारो, उजो, झाडां, पानां, फुलां, मळब, दोंगर, सैमांतलें सगळें आमकां कितें तरी शिकयता. तांकां सगळ्यांक आमी गुरू मानून दरेकल्याचे उपकार मानपाक जाय. आमी तांची परोपकार करपाची वृत्ती घेवपाक जाय.
श्याम ठाणेदार
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
