गीत रामायण – 5

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

मनिच्छा तो दितलो अग्नी, अनंत हातांनी।

हेच इत्सेन दशरथान यज्ञाचो घोडो सोडलो. फुडें सुमार एका वर्सा उपरांत हो यज्ञाचो घोडो परतो आयलो. राजा दशरथाच्य विनवणे प्रमाण श्रृंग ऋशीन यज्ञाक सुरवात  केली. एका शुभवेळार यज्ञाच्या हवन कुंडांतल्यान एक तांबड्या रक्तवर्णाचो दिव्य पुरुस प्रकट जालो. ताणें दुदुंभी सारक्या खणखणीत पूण मधूर आवाजांत दशरथाक म्हणलें….

दशरथा हें घे पायसदान…

हें घे पायसदान

दशरथा हें घे पायसदान।

तुज्या यज्ञांत प्रकट जावप होच म्हजो सन्मान।।धृ।।

तुज्या यज्ञाची जाली सांगता।

जाल्यो तृप्त त्यो सगल्यो देवता।

प्रसन्न जालो राजा तुजेर तो श्री विष्णू भगवान ।।1।।

विष्णू देवाची आज्ञा मानून।

हांव आयलां हो प्रसाद घेवून।

ह्या दानांक तें, ह्या दानासम ना दुसरें उपमान ।।2।।

धर हातांत ती भांगरा थाळी।

राणयांक दी रे खीर तांतली।

कामधेनुच्या पया परसूय ही ओजस्वी बलवान ।।3।।

केल्यार राणयांनी पायस सेवन।

वंशवेल ती येतली फुलून।

हांच्या गर्भात्सून जल्मतले योद्धे चार महान ।।4।।

प्रसवतल्यो त्यो तिगूय देवी।

भगवंताचे अंश मानवी।

दशरथा धन्य तूं, तुका मेळटा रे देवपित्याचो मान ।।5।।

दोळे तुजे ते कृतार्थ दिसता।

दर्शनान तुज्या हांव कृतार्थ जाता।

निरोप घेवन नृपा तुजो रे जातां अंतर्धान।।6।।

उदयबुवा फडके (राष्ट्रीय कीर्तनकार) 

97642 43377