गीत रामायण – 38

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

हीच ती रामाची स्वामिनी, अशी खात्री जावन पसून हनुमान सीतेच्या म्हऱ्यांत वचपाक फाटींफुडें जातालो. तिणें ताका पयलीं केन्नाच पळोवंक नाशिल्लो आनी राम- सुग्रीवाच्या दोस्तीचीय तिका कल्पना नासली. हनुमान विचार करपाक लागलो, घडये तिणें, मायावी रावण समजुन म्हजे कडेन उलोवपाचेंच बंद केले जाल्यार?

अशें सगळें ताच्या मनांत आसतनाच आपल्या सेवकां वांगडा लंकापती रावण थंय आयलो आनी सीतेक भंय दाखोवंक लागलो. सीतेक तिडक आयली. एखादी नागीण जशी फुस्स करून आंगार येता तशी तिडकीन ती रावणाक सांगपाक लागली.

रामाची स्वामिनी

हीच ती रामाची स्वामिनी ॥ धृ॥

चंद्र विरहीणी जशी रोहीणी। 

वाघिणी मदीं शेणली हरिणी। 

ससाण्यां मदीं घुसपली पक्षिणी। 

हिमालयान आकसली वाहिनी ॥ 1॥

मलीन बारीक तरी सुरेखा।

धुमसता ती अग्नी शलाका। 

शिशिरांतलो तो सोनचाफा। 

दिसता घडये ही व्रतयोगिनी ॥ 2॥

रडरडून ती आयली अंधता। 

पोल्यांचेर ती आर्द्र शुश्कता।

चिंताक्रांत ही अनिद्रिता। 

पति चिंतनान मग्न भामिनी ॥ 3॥ 

चिखलान घडये मलिन पद्मजा। 

हीच आसतली सती भूमीजा। 

कशी दशा ही आसा दैवजा। 

रानांत अपमानित ही मानिनी ॥ 4॥

आसून सुवर्णा श्यामल मलीना।

नतमस्तक ही चंद्रान‌ना।

गिराण काळाची दिग्ललना।

हताश बसल्या दिग् विस्मरणी ॥ 5॥ 

अस्पश्टशी घडये स्मृती ही। 

अन्यायान् जीत संपत्ती ही। 

घडथे अमूर्त चित्रकृती ही। 

रानांत पराजीत ही यशस्विनी ॥6॥ 

रामान वर्णन केल्ली मुद्रा। 

बाहु आभूषण रत्नांकीत मुद्रा। 

खरेंच हीच ती सु-भद्रा।

हीच जानकी जनक नंदिनी ॥7॥

अशेंच कुंडल वलयूय आसलें। 

ऋषमुकाचेर जें पडलेलें।

रघुनाथान तें वळखिल्लें।

सुधाघटी ही यशोदामिनी ॥ 8॥

– उदयबुवा फडके (राष्ट्रीय कीर्तनकार) 

97642 43377