गीत रामायण – 36

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

सन्मित्र राघवाचो सुग्रीव आयज जाला…. अग्नीच्या फुड्यांत सुग्रीवान अशें म्हणले उपरांत श्रीरामानुय सुग्रीवाक सगळी मदत करपाचें वचन दिलें. मागीर सुग्रीवान वालीक युद्धाचे आव्हान दिलें. वाली आनी सुग्रीव हांची लडाय मोठ्या नेटान जाली. आयत्या वेळार सुग्रीव हारता अशें दिसतकच झाडा फाटल्यान उबो रावन श्रीरामान वालीचेर बाण सोडलो. तो गतप्राण जावन धर्तरेर पडलो. आपणें श्रीरामाचो कसलोच गुन्यांव करुंक नासतना, ताच्याच बाणान आपणाक मरण येता हें लक्षांत येतकच ताणें श्रीरामाक म्हणलें, “रामा हांव तुज्या सामकाराक नासताना, तुजें म्हजें कांयच केस्तांव नासतना तुवें म्हजेर बाण मारून कसलो पुरुषार्थ केलो?” ताचेर श्रीरामान म्हणलें —

धर्माचें केलें पालन….

हांवें धर्माचें केलें पालन,

वाली वध न्ही दुश्ट नाशन॥धृ॥ 

धरतरेचो भरत विधाता। 

तो न्याय नीतीचो ज्ञाता। 

भरताचो त्या हांव भ्राता। 

जसो राजा तशे प्रजाजन ॥1॥

शिश्य पुत्र जांव तो भ्राता। 

धर्मशास्त्रान तो पुत्रच जाता।

भावाच्याच तूं बायलेक व्हरता। 

मनांत हाडून ते हीन प्रलोभन ॥2॥

मदांधाचे मूर्त रूप तूं।

दंड मृत्युचो योग्य जाण तूं।

विषयांधाचो अंत समज तुं। 

शिकारी जावन पशुचें मरण ॥3॥

वचन दिल्लें हांवें सुग्रिवाक। 

जिवाक जीव हांव दितलों भावाक।

भावा खातीर हांवें मारलो भावाक।

वचनाचें केलें प्रतिपालन ॥4॥

रानांत शिकारेक राजे ते वतात। 

लिपून पशुंचेर बाण मारतात। 

दोष कसो ते क्रिडेक लागता? 

शिंगाचो हरण तूं क्रूरमन॥5॥

अंतिम क्षणांक तुका मोक्ष मागतां। 

तुज्या अंगदाक हांव सांबाळटां। 

किष्कींधा राज्यकोश समस्तां। 

सुग्रीवाक हांव करतां समर्पण ॥5॥

– उदयबुवा फडके (राष्ट्रीय कीर्तनकार) 

97642 43377