गीत रामायण – 35

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

धन्य हांव शबरी श्रीरामा लागले तुजे चरण आश्रमा… अशे म्हणटां, म्हणटां शबरी अनंतान विलीन जाली. फुडे, श्रीराम आणि लक्ष्मण ऋषमुख पर्वतार पावले. हांगाच राज्यपद भ्रश्ट जाल्लो क्षेत्र कपीश्रेश्ठ सुग्रिव हनुमंता सयत, आपल्या मंत्र्यां सयत लिपलेलो, सुग्रीवाचो व्हडलो भाव वाली हाणें तांकां किष्किंदे पसून पयस धांवडायिल्ले. सुग्रीवाचे बायबेक, रुपा हिकाय ताणें फोर्सान दामून दवरिल्ली. राम आनी लक्ष्मण पळयतकूच सुग्रीवाक अशें दिसलें की ह्या दोनूय धनुर्धारींक वालीनूच आपल्या वांगडा लडाय करपाक धाडल्यात. तो भियोवन मलय पर्वतार गेलो. थंयच्यान ताणें हनुमंताक खरी खबर कितें तें पळोवपाक धाडलो.

हनुमंतान श्रीरामाची भेट घेतली. एकमेकांक पळयतांच दोगांयकूय एकमेकां विशीं प्रेम निर्माण जालें. हनुमंतान श्रीराम आनी सुग्रीव हांची भेट घडयली. दोगुय एकमेकां वांगडां उलयले. हनुमंतान उजो पेटयलो आनी अग्नी समक्ष सुग्रीवान श्रीरामाक म्हटलें…

सन्मित्र राघवाचो…

हें गगनपृथ्वी साक्षी अग्नी तो साक्षी जाला,

सुग्रीव राघवाचो सन्मित्र आयज जाला ।।धृ।।

तुजेच तरेन रामा वनवास हांवें भोगला।

हनुमंता वरवीं तुकां सगलो तो ज्ञात जाला।

दुख्ख तें भोगतल्याचो दुख्खीच दोस्त जाला ।।1।।

भावुच वैरी जालो सांगुं कशें रे आर्या।

उबारून व्हेली वालीन, म्हजी सुशील भार्या।

वालीक राघवा त्या, तूं धाड पाताळा ।।2।। 

बाहुंत राहुच्या हांव निस्तेज सूर्य जालों।

गतराज्य लाभ जाल्यार हांव शक्तिशाली जातलों। 

म्हज्याच तोंडांन हांव तोखणाय म्हजीच शी केल्या ।।3।।

जरी सैन्य वानरांचें जाल्यार तें परते म्हजें।

जातलें तें लाख शत्रु त्या दुश्ट रावणाचें। 

तें उदक पियोवन दर्याचें खणटले शैलमाला ।।4।।

ते सोत्तले सीतेक त्या हातूंत दुबाब काय ना। 

विस्वास वानरांचो दोळ्यांनी दिसचो ना। 

सर्वस्व अर्पूपाक सगळे तयार जाल्या ।।5।।

ही दोस्ती रे दोगांची, दिता हातांत हात। 

आतां आमी भियेना येंव कितलोय व्हडलो दुश्ट। 

वालीक ह्या मारपाक तुं सिद्ध जा नरेन्द्रा ।।6।। 

लोळोवन सगळें राजे हे जय परतीतां हांव।

रामा फुड्यान शेवटाक सीतेक हाट्टलों हांव।

धाट्टलों सर्गलोकान् जर मदीं कोणूय आयला ।।7।। 

हनुमान नीळ आयकात मंत्री तुमी न्ही म्हजे।

हावूंय एक मंत्री आतां रघुवीर आमचे राजे। 

आदेश ताचो मानप कर्तव्य आमचें जालां ।।8।।

– उदयबुवा फडके (राष्ट्रीय कीर्तनकार) 

97642 43377