गीत रामायण – 33

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

हीं तिच्या केसांतलीं फुलां, लक्ष्मणा तिचींच हीं पावलां… हें कळ्ळे उपरांत श्रीरामांचें क्षात्रतेज जागें जालें. ते सीतेक सोदपाक फुडें सरले. थंयच तांकां एक पक्षीराज रक्तान भरिल्लो दिसलो. तो जमनीचेर पडिल्लो. ह्या जटायूचें रुप घेतलेल्या राक्षसानूच सीतेक भक्षण केली आसतली हे कल्पनेन श्रीराम एक बाण ताचेर रोखून धरलो. आतां तो बाण सोडटलों, इतल्यान रगत ओंकता, तोडांतल्यान फेस भायर येता अशे अवस्थेंत आशिल्लो पक्षीराज जटायू श्रीरामाक सांगपाक लागलो. 

ताणेंच जानकीक व्हेल्या

ताका कित्याक मारता तु रामा, जो मरणासन्न जावन पडला। 

हांव रावणाक थांबयतां पडलो, आनी ताणेंच जानकीक व्हेल्या ॥धृ॥ 

पळयलें हावें येताना,

सांगाताक राम तो दिसना,

देरुय वांगडां दिसलोना,

हांवें नेटान उडून श्रीरामा चलणारो रथ थांबयला ।।1।।

कामांध क्रूर रावण तो,

व्हरता तिका स्वग्रामी तो,

समजलो हेतु त्या मनिचो,

हातांत ताच्या हांव चाबलों, पाखां हांवें माथ्यारूय हाणल्यां ||2||

सीतेचें करपाक रक्षण,

झुजलो हांव ताचे कडेन,

मुकूट कवच वडयलें मोडून,

ना बाण लावपाक दिलो ना भात्याक हात ताणें लायला ।।3।।

चोचीन सर्वांग ते फोड्लें,

नेटान पंख ते मारले

अशें झूज हांवेंच रे केलें.

खायत गाढवांच्यो खोटो सारथी जमनीर रे पडला ।।4।।

देवीक कुशीक हांवें काडली

रथमध्य आंस हांवें मोडली,

चक्रां दोनुय, ती तोडलीं,

मेल्याच्या खुरांक आपटून तो, गदर्भ  तो भुंयेचेर पड्ला ।।5।।

छत्र धुळीन तें लोळ्ळां,

झुज आकांताचें जालां,

हांवे शर्थ राघवा केल्या,

दांत ओंठ चावून रावण, म्हज्या अंगार शस्त्र घेवन् धांवला ।।6।। 

पाखां थीं तुटल्या उपरांत,

हांव जमनीर पडलों वयल्यान,

सीता ती कांपली भंयान,

तिका उखल्ली रावणान् जेन्ना, तडफडाट म्हजो रे जाला ।।7।।

दोळ्यांनी प्राण तो आयला,

तरी हांवें ताका पळयला,

तो हवाई मार्गाने गेला,

मोगाचे तुजे राणयेन त्या, आकांत रडून तो केला ।।8।।

– उदयबुवा फडके (राष्ट्रीय कीर्तनकार) 

97642 43377