भांगरभूंय | प्रतिनिधी
श्रीरामांक पलतडीं व्हरुं… त्या गुहाच्या तारवट्यांनी श्रीरामासयत सगल्यांक पलतडीं व्हेले. वनवासी श्रीराम आपली बायल आनी भाव हांचे सयत चलपाक लागले. दीस चलपाक आनी रातीं खंयच्या तरी झाडा पोंदां पाचवेचार चारीचेर न्हीदून आनी अयोध्यानगरीच्यो यादी काडीत ते घालयताले. एक दीस सांजे वेळार ते भरद्वाज मुनींच्या आश्रमांत पावले. तांणी तांका व्होडवीकायेन येवकार दिलो. तांका रावपाक चित्रकुट पर्वत सगळे नजरेन योग्य आसा अशें सांगलें. चित्रकुटाक कशें वचप हेंय बी समजायलें. तांचो निरोप घेवन श्रीराम फुडें सरले.
वता आसतना वाटेंत सीता वळख नासलेल्या फुलां विशीं विचारताली. श्रीराम तिका सगली म्हायती दिताले. लक्ष्मण फुलांचे घोंस करून आपले व्हनयेक दितालो. अशें भोंवत भोंवत तिगांय चित्रकुटाचेर पावलीं. थंय आशिल्लो शांत, सोबीत जागो पळोवन ते दिशेक बोट दाखयत श्रीरामान लक्ष्मणांक म्हणलें, कितल्या फुलांचें रंग मेजुये, खंयच्या वासाक कितें म्हणुये.
तूं बांद मठी
लक्ष्मणा हांगाच तुं बांद मठी। ह्या मंदाकिनीच्या रम्य तटी॥धृ॥
चित्रकुट हो हेंच तपोवन, रावता हांगा ते साधु मुनीजन।
वैदेही तूं कर अवलोकन, निसर्ग शोभा ही निकटी ॥1॥
पळस फुल्ला बेल बागवला, काजये झाड तें फळभारान लवलां।
हांगां घडये मनीस ना आयला, वेली सैल ना फुडें फाटीं ॥2॥
कितल्या फुलांचे रंग मेजुये, खंयच्या वासाक कितें म्हणुये।
मूक रम्यता सहज वाडुंये, कुजनें येतात ती कर्णपुटी॥3॥
गाता खंयतरी कोकीळ सुस्वर, नील मयुर तो लायता स्वर खर।
घडये तोलतां रत्नां पाखांचेर, संयुक्त स्वर तो उंचवटी ।।4।।
पळे ते फांदये फांदयेचेर, म्होंव गळटा सकयल धरतरेर।
घडये वनांतले अमृत सगळें, मक्षिका दवरता भरून घटी ||5||
सुसज्ज सावध राव लक्ष्मण, क्षणान् दिसतात लिपतात पशुगण।
सज्ज सावध राव प्रतिक्षण, ह्या वनांत श्वापदांक ना रे त्रुटी ।।6।।
जानकी खातीर लतिका कलिका, बाण भक्ष्य तें म्हाका आनी तुका।
मेळटलो दोनूय वनांत ह्या आमकां, पावले हांगा ती शुभ घटी।।7।।
बेगीन जमय रे बडयो सत्वर, पर्णकुटी बांदुया ती सुंदर।
शाखापल्लव तो हातरूया वयर, चितारुया चित्र तें गगनपटी ॥8॥
– उदयबुवा फडके (राष्ट्रीय कीर्तनकार)
97642 43377
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
