गीत रामायण – 18

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

जंय जंय राघव थंय ही सीता… हे सितेच्या हट्टा मुखार श्रीराम कितें उलयतलो? तो म्हणपाक लागलो, ‘सीते, तुजो हो नेम दोनूय कुळांक सोबणारो आसा. कपडे, वस्ती सगलें दोन करून उडय आनी रोखडीच वनवासाक वचपाची तयारी कर. 

श्रीराम, लक्ष्मण आनी जानकी, तिगांय वनवासाक वचपाक भायर सरलीं, तिगांयनी राजवेश वडयलो आनी वल्कला न्हेसून ते तिगूय तयार जाले. सगल्यां कडेन वचून तांचो निरोप घेवन श्रीराम भायर सरलो. मंत्री सुमंत, तांच्या रथार बसलो, रथ चलपाक लागलो. ताचे फाटल्यान सगले लोकूय चलपाक लागले. सगले नगरवासी लोकांक मनां, काळजांतल्यान वायट दिशिल्लें, सगले जाण रडटाले, सुमंताक उलो मारून ते रामाचो रथ थांबोवपाचो आग्रो करपाक लागले. 

राव सुमंता …..

राम चल्ला तो तर सत्पथ, राव सुमंता थांबय रे रथ ।।धृ।।

राव रे रामा, राव जानकी, चरण धुळ ती लायतां मस्तकी।

अशें कशें आयज जालें अकल्पीत ।।1।।

राम राज्य तें हांगां जातलें, सपन दोळ्यांत तें अजुनूय आसलें।

अकस्मात भग्न जाले मनोरथ ।।2।।

गगननील तुं उष:प्रभा ही, श्रीरघुनंदन सीतामाई।

चवदा वर्सां कित्याक अस्तंगत? ।।3।।

चवदा वर्सां छत्र नासतना चवदा वर्सां रात आसतना

नगर हें रावतलें काय मुर्च्छित ।।4।।

खंय लिपल्या ती दृश्ट कैकयी, पळय म्हणचें हीन दशा ही।

अनर्थ न्ही हो तुजेच दुश्कृत।।5।।

भरताक करता राजा मातोश्री, रामा सांगातान चल्ली जयश्री।

आयज अयोध्या जाली पराजीत ।।6।।

पिता तो मुर्च्छित जाता, सोडून तांकां रामा खंय वता।

वांगडा व्हर तूं हें नगर निराश्रीत।।7।।

आसवांचो तो पड्डो दोळ्यांचेर, दिसना तो रथ आनी रघुवर।

जाली गळ्यांतली वाणी कंपीत ।।8।।

– उदयबुवा फडके (राष्ट्रीय कीर्तनकार) 

97642 43377