गीतरामायण – 24

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

माता न्ही तुं वैरिणी….. हें तिडकीन उलोवन कैकयीक न विचारतां भरत श्रीरामाचो सोद घेवपा खातीर

अयोध्येंतल्यान भायर सरलो. ताणें आपले सयत चतुरंग सेना घेतली. लोक भायर सरले, सुमित्रा, कौसल्या ह्योयभायर सरल्यो. श्रीरामा भशेनूच तामस वेश भरतान घालो. राम लक्ष्मण ज्या मार्गाने गेल्ले त्याच मार्गान हे सगळे लोक भायर सरले. भारद्वाजाच्या आश्रमांत भरताक समजलें, श्रीराम चित्रकुट पर्वताचेर आसा, भरत सगळ्या सयत ते वाटेन वचपाक लागलो.

हांगां आपल्या मठयेच्या लागसाराक श्रीराम, लक्ष्मण आनी जानकी भोंवपाक भायर सरिल्लीं. उत्तर दिशे कडल्यान एकाएक धुल्लाचे लोट दिसपाक लागले. व्हडल्या व्हडल्यान आवाज येवपाक लागले. सदांच जागरुक आशिल्लो वीरबाहु लक्ष्मण बेगीवेगीं श्रीरामाक म्हणपाक लागलो…

सावधान राघवा….

गुहे कडेन आश्रयाक जानकीक धाड भावा। 

चापबाण धर हातांत, सावधान राघवा॥धृ॥ 

मेघ गर्जने भशेन, वन्य भागांत हो ध्वनी। 

धावता जनावरां, भक्ष्य भाग सोडूनी।

आडटात भेकरां, कपितोय ना थांबुनी।

धुल्ल तो हुबता वयर, सैन्य घेवन येता कोणी। 

चिन्ह ना दिसचें कोणांक शांत राव राघवा ।।1।।

उत्तरेक हें भिरें, तर्क किदें काडटलो?

पळोवपाक कोण तें हांव ताडमाडार चडटलों।

जनविहीन ह्या वनांत, येता कोण तो दिसतलो। 

बाण धनुष्याक लावून, हांव तयार रावतलों। 

पळोवया मदांध कोण, दाखयता वैभवा ||2||

अश्व हती धांवता, पायदळूय पळटा।

रथी अति महारथी, सारथ्या सांगातान येता। 

कोण तरी एकटोच, उबो रावला रथी। 

दिसता तुज्याच भशेन, दीर्घबाहु आकृती।

झुजा खातीर घडये भरत, सोदता आमकां बांधवा ||3|| 

भियाड्डो भरत कितें, बंधू घात करतलो। 

येवनी मात्सो फुडें ताका, कंठनाळ फोडटलों।

कैकयेक पळोवंदी त्या मेल्लो पूत आपलो। 

घोड्यां टापो वाजता, आवाज लागीं तो आयलो।

संधी परती आपल्या ह्या, सज्ज जा तुं भावा ॥4॥

एक हांव उबो हांगा येवंदी लाख सैन्य तें। 

लोकपाल तो नवो, स्वत्व हीन लोक ते। 

क्षम्य ना रणांगणान, सान ल्हान पोर ते।

शत्रुनाश करप क्षात्रधर्म कार्य तें । 

येवंदी तो म्हज्या म्हऱ्यांत, धाडटां ताका रौरवा ।।5।।

आतां सोंसना राग हो, सोंसलो अनेकदां।

राम जल्मला कितें, सोंसपाक आपदा।

जावची ही धर्तरी, पापमुक्त एकदां।

भरतखंडान भोगची रामराज्य संपदा।

धर्म रक्षणार्थ हांव आसा अजिंक्य राघवा ।।6।।