गिफ्ट

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

वळेसर

(तातुंत सांबाळुन, जापसालदारकेन घडोवपाची मोख आनी दिका हाचे सरळ वळण मेळटालें.वेळ कोणाक थांबना…. आतां मुखार…)

योग्य वेळार फावो तो निर्णय घेवचो पडटा.आपले बरें जाताच वातावरणांत खोशयेची  फुलां फुलयता. “तुका जाय तें चली पसंत कर. आमी अक्षता वडोवंक तयार आसात”

“अशें कित्याक म्हणटा?!”.

“मनांत कोण आसल्यार सांग”.

“दो दिवाने शहरमें…. पोन्नी गितां म्हणपाचो वेळ ना म्हूण सांगता, येतना तुका आवडटा तशें कोणुय चली  घेवन आयल्यार नो प्रोब्लेम “. निहालानय तसो लग्नाचो बेत केल्लो. आंखणी,  प्लेनींग सगले नियोजनान केल्यार बरें जाता. बापायची उतरां सतत ताच्या कानांत आसतालीं. वर्स तें, रोखडेच धांवता. आनी अचकीत म्हयने उपरांत निहालाक आवयन फोन, व्हिडियो कॉल करपाचे सामकेंच बंद केलें.

“मम्माचे जालां कितें? कितलीय कामांत आसली तरी आठ- धा दिसांनी चवकशी केले बगर तिका सुख लागनाशिल्लें. एक- दोन फावट फोनय घेतलो, पूण सद्याक मात्शें बिझी म्हूण तिणें टाळाटाळ केली, तें  ताका कळ्ळें.

आवयचें मनाचो थाव ताका लागना आनी कोणाक लागतलो…? तांणें फोन करपाचें बंद केलें. फकत मॅसेज. ताच्या सगळ्या मॅसेजीची जाप पप्पा दितालो. निहाल मात मॅसेजीचे जापेन खोशी.आतां बेगीन घरा पावतां अशें जाल्लें. आपल्याच मोबायलांतल्या चित्रांत रमतालो. 

घरचीं तीं कदेलां, ताचें टेबल, मम्मा ती अपुरबायेची, उशें, भुरगेपणांतल्या बोटव्यांतली पेन्सिल, तो शार्पनर, त्यो चोपड्यो आजय  मम्मा म्हऱ्यांत उबी आसा. अशे यादीचे खिण ताजेतवाने करताले ताका.

आवय, आवय आसची तर अशी … हरणाचे मायेची जिका  फकत मायाच करपाक येता. शिंगा तर नाच ना. अचकीत… त्या वर्सा बरोच चड पावस पडलो. दर वर्सा  चड पावसांत तांकां तांच्या पोरण्या घरा शिफ्ट जावचें पडटालें. अंदुंय पावसाच्यो  झरी…. झरीचेर झरी, बांयो उपाट भरिल्यो. राजवाची गरज पडची ना इतल्यो, बांयत कळसुली बुडोवन घेवन येवची.

” हें पळय तूं  बांयचेर बी वचूं नाका “.

“बरें वचना, पूण भरिल्ली बांय पळोवंक येता न्हय तुजे बरोबर एकच फावट”. 

“बरें, बरें यो, चल या रोखडीच येवंया….”

निहाल खोशयेन भरलो. बांयचें काल्पनीक चित्र ताच्या दोळ्यां सामकार नाचलें……. 

“अशेच बांयभर पयशे, मेळ्ळे जाल्यार..!!”.

“आरे, चल या,  खंय आसा? या…….”. इतल्यात याद जाली रान्नीर शीत शिजता, वचून येता म्हणसर पेज जातलें.

“तूं चल , येतां हांव थंयच उबो राव….कांयच करचो ना तूं मस्ती”. निहाल बेगी बेगीन सपनांतल्या बांयक पोंवपाक धांवलो. गाडी धांवत सुटली… ताका स्टेशन लागलें ना. तांबडो बावटो दाखोवपी गार्डय दिसलो ना. कळसुली हातांतली जमनीर दवरली, बांयत राजू असोच पावतालो. उफेतालो तोय पळयलो ना. मम्मा येवचें आदिं मातशें वेले धडेर बसतांआनी मजा पळयतां”

“ती म्हाका उदकाक हात लेगीत लावंक दिवची ना.” पावसान धडेर सगळो शेळो मांडिल्लो. वयर पांय मात दवरला, निहाल सोमतो बांयत ” . 

“आरे! राव ” म्हूण उलो मारपी रसिका … ताका आडावंक आयिल्लें. ताच्या कांनार गेलें ना. रसिका गोंदळ्ळें पूण खिणांत फास्ट…  स्पीड वाडयली. बांयचेर वयर उफेतालो तो राजू कसोबसो निहालाच्या पांयांक रेंवडायलो. इतल्यांत मम्मा  पावली आनी पांयांक घट धरुन ल्हवु ल्हवु कसो तरी ताका भायर काडलो.

“मम्मा, हांवें सांगलें तरी धडेर पांय दिलो आनी पडलो”.

“तूं कित्याक रडटा, रसिका? “

“बांयत पडिल्लो जाल्यार? ” शेजारचे सगळे धांवन आयले कारण पडटना “ढबक “करुंन मोटो आवाज आयिल्लो…..” अक्कल शुन्य “…म्हूण ताका तापयलो….जायते कितें उलयले. पूण मम्मान कांय म्हणलें ना. त्याच पोरण्यां घरा तो परत पावपाचो आशिल्लो. विमानांतलें उड्डाण ताका मातुय खोस दिवंक पावलें ना. जाता तितलें बेगीन घरा. एकच चिंतप …..

ताका मम्माक सप्रायज दिवपाचें आशिल्लें. पप्पान ताका टॅक्सी धाडिल्ली पूण खंयतर गडबड जाली. तो दुसरी टॅक्सी घेवन घरा पावलो .

“दार बंद कशें ? कित्याक?”

“तूं हांगा कसो?” शेजारच्या नरेंद्रान विचारलें.

“तिका कालच परत व्हेल्या तुका खबर ना? “

“खंय ? म्हणटांच नरेंद्रान उतरां गिळ्ळीं….. नवरात्रां न्हय…” लगेज आमगेर दवर, पप्पाक फोन लायल्यार कळटलें न्हय?

निहालाचें  “मन कालवलें ” म्हणूनच मम्मा म्हजो फोन बी ….. शंका कुशंकाचें जाळ्यान मनाचो ताबो घेतलो.

“कितेंय पूण शंबर टक्के घडलां” इतल्यात दारांत उबो ड्रायव्हर. निहाल तुमीच न्हय, घे ही चावी पप्पान दिल्या. चावी काडुन निहालान आपलें सामान सगळें वेवस्थित जाग्यार घालें.

आमोरेचेर मम्मा आनी पप्पा पावलीं. दोगांयनी ताका सांगलें “मखराक लागून येवपाक वेळ जालो.” सगळी भितर गेली. मम्मान सगळी जेवणाची तशेंच ताचे खातीर वेवस्ता करुंन दवरिल्ली. दुसरे दीसा मखराक वचपाची सगळ्यांची उमळशीक, मखरांतली देवी पळोवचे आदीं दारात दुसरी  देवी उबी पळोवन मात सगळ्यांक व्हडलें अजाप जालें.

“हें पळय मम्मा कोण …..” ताका तेंकून उबें रसिका. “अब्बा”! म्हणलें मम्मान. म्हाका मातुय कसलोच वास लेगीत

लायलो ना न्हय तुवें “

” मम्मा तुवें म्हाका जरी कळयलें ना, रसिकान मात काळखांत दवरलें ना. पयले दिसाच्यान तुज्या दुयेसाचें  म्हाका खबर आसा.”

” हें रसिकाच म्हजें तुका गिफ्ट मम्मा”. तुमचें दोगांचें बरे पट्टा हेंय खबर आसा. तुमची दोगांचीय मान्यताय आसल्यार आमी देवतेक नाल्ल दवरता म्हणलें पप्पा आनी निहालान. केदें व्हडलें गिफ्ट एकामेकांक दिलां हाची तांकां कल्पना आयली. मम्मा खातीर सगळ्यांनी सांगणी केली. पप्पाच्याच उतरांनी सांगचें जाल्यार Don’t tell people about your dreams. Show them your dreams.

(उत्तरार्ध)

विजया शेळडेकार