भांगरभूंय | प्रतिनिधी
शेतां-भाटां-कुळागारां मदीं श्रावणाच्या पवित्र म्हयन्यांत परंपरा आनी भक्तीचो एक आगळोच मेळ जितो जाता. गांवांनी श्रावण आपल्या वांगडा गांवगिऱ्या जिणेचे सार आस्पावन घेवन पिळग्यांनी चलत आयिल्ल्या संस्कार, समजुती आनी पद्दतींचो एक जिवंत मेळ हाडटा. पावसाचे मेघ जशे जशे जमतात, श्रावणाच्या आगमनाची घोशणा जाता तशी तशी गांवांनी एक उल्लेखनीय रुपांतर जाता. एकदां सुकीं आनी वांझ आशिल्लीं शेतां जिवीत जाता. दिसपट्टे जिणेचो ताल हवेंत भरपी पवित्र जप आनी स्तोत्रांक अनुकूल जावन अध्यात्म आनी सामुहीक भक्तीचें वातावरण तयार करता.
गांवांनी श्रावण हो धर्मीक उमेद आनी शेतकी उत्सव ह्या दोनूय प्रकारांचो पर्याय. शेतकार ह्या म्हयन्याक दैवी आशिर्वादाचो काळ मानतात, भरपूर पिकावळी खातीर देवाचो उपकार मागतात.
श्रावणकाळांतलें एक प्रतिकात्मक दृश्य म्हणल्यार पवित्र न्हंयो आनी देवळांनी जावपी आरत्यो, भजन. गांवांनी श्रावण समाजाक एकठांय हाडून वांटून घेतिल्ल्या समजुतींचो आनी चाली-रितींचो उत्सव मनयता. ह्या वाठारांतलें गिरेस्त संस्कृतीक दायज दाखोवपी उत्सव आयोजीत करतात. पारंपारीक लोकनाच आनी गितां, काणयो सांगतात. गांवचे लोक आपले मतभेद विसरून एकठांय येतात आनी आनंदी भावनांनी मजा करतात.
गांवांतल्या श्रावणांतलें एक काळजाक चोळपी आंग म्हणल्यार परंपरेची मशाल घेवपी जाणट्यांची भुमिका. तरणाटे पिळगेंत आदर आनी समजुतीची भावना निर्माण करून फाटल्या काळाच्यो कथा सांगतात. ह्या काळांत तोंडी परंपरा जिवी जाता, कारण आजो-आजी आख्यायिका आनी संस्कारांचें म्हत्व वांटून घेतात, जाका लागून संस्कृतीक दायज अखंड उरता.
गांवांनी श्रावणा वेळार भक्त घालतात तो पवित्र धागो दिव्यताये कडेन तांचो संबंद दाखोवपाचें प्रतीक जाता. आपल्या मनगटाक दोरो बांदपाची सादी कृती म्हणल्यार देवा कडेन आशिल्ले भक्तीची आनी वचनबद्धतेची याद करून दिवपी. वैयक्तीक प्रार्थना आनी आशेन गुंथिल्लो हो धागो म्हयनो सोंपल्या उपरांत बऱ्याच काळा उपरांत लोक आपल्या वांगडा व्हरपी भावार्थाचें एक बळिश्ट प्रतीक मानतात.
श्रावण गांवच्या लोकांक कुटुंबीक बंधन घट करपाची एक आगळीच संद दिता. कुटुंबां खाशेल्या जेवणाक जमतात, हांसप आनी पिळगेचो फरक भरून काडपी कथा वांटून घेतात. ह्या काळांत सामुहीक प्रार्थना आनी विधी गांवांतल्या लोकां मदीं एकचाराची भावना बळकट करतात, दिसपट्ट्या वेव्हाराक आडखळून वचपी भावपणाची आनी इश्टागतीची भावना वाडयतात. गांवगिऱ्या वाठाराच्या काळजांत श्रावण देशी कारागिरीचो आनी कलेचो आश्रयदातो म्हूण काम करता. कुशळ कारागीर, पारंपारीक मातयेचे दिवे, घुमटां, मडकी तयार करतात. भक्ती आनी कारागिरी हांचे मदलो हो समन्वय युगयुगीन वेवसाय तिगोवन दवरता, गांवच्या जिविताची व्याख्या करपी संस्कृतीक दायज तिगोवन दवरता.
श्रावण सोंपता म्हणसर ताचो परिणाम निमाणें स्तोत्र गायल्या उपरांत बऱ्याच काळा उपरांत प्रतिध्वनीत जाता. दर एकलो ह्या पवित्र म्हयन्यांत शिकून घेतिल्ले धडे मुखार व्हरतात, परंपरा आपणावन आपली अध्यात्माची परब मनयतात. श्रावणांत पळोवपाक मेळपी परिवर्तन सैम, परंपरा आनी श्रद्धा हांचे कडेन जुळोवन जियेवपी जिविताचो एक नमुनो जाता. गांवगिऱ्या जिविताची सादेपण आनी खोलाय मुखार आयल्या, जंय परंपरा आनी भक्ती अस्तित्वाच्या कापडांत विनाशिलतायेन विणल्या. रुतूचें चक्र चालूच वता तसो गांवांनी श्रावणाचो आदर चालूच वता, श्रद्धा आनी समाज हांची टिकपी सोबीतकाय याद करून दिता.
मनोज कुंकळ्येकार
9764215365
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
