भांगरभूंय | प्रतिनिधी
पत्रकारां सयत हेर गोंयकारांनीय राज्याची प्रतिमा राखपा खातीर कायम यत्न करपाक जाय. सरकाराच्या चुकीच्या गजालींचेर बरोवचेंच, पूण ताचे पयलीं ते घडणुकेचेर अभ्यास करचो, दोनूय वटांनी विचार करून, संबंदितां कडल्यान म्हायती घेवन लिखाण करचें, असो उलो मुख्यमंत्र्यान पत्रकार दिसाचे कार्यावळींत मारलो. लोकशायेचो हो चवथो खांबो घटमूट करपाक जाय. सत सामकार आयलें ना जाल्यार त्रास, मनस्ताप जातात. देखून पत्रकारांनी सदांच सत्याचे वटेन रावचें, अशेंय तांणी सांगलें. पत्रकाराक बातमी करतना वेळाचें बंधन पाळपाचें आसता. ताणें सत्य वा कसलीय म्हायती जाणून घेवपाक संबंदीत व्यक्तीक फोन केलो जाल्यार तो लागतलोच, हाची खात्री नासता. कानार पडलां तें चवकशी करिनासतना दिवप योग्य न्हय, हें खरें आसलें तरीय ह्या सर्तीच्या युगांत तिगून रावपाक ताका ती म्हायती लोकां सामकार हाडची पडटा. तो ती जमता तितली संतुलीत तरेन बरयता. तरीय दुसरे दीस ताका संबंदीत व्यक्तींचे तिडकीक सामकार वच्चें पडटा. हाचे आदीं सत्य म्हायती दिवन पसून पत्रकारांक निलंबीत जावचें पडलां. मारुय खावचो पडला. आतां डिजिटल मिडियाक लागून सगलें रेकाॅर्ड जाता आनी बातमी, घडणूक वादग्रस्त आसली तरी तातूंत घुस्पल्ल्या व्यक्तींक ती न्हयकारुंक मेळना. तरीय आपूण तशें म्हणूंकच ना अशें सांगपी लोक आसात.
हातांत मोबायल फोन आशिल्ले सगलेच पत्रकार जाल्यात. ‘सिटीझन जर्नलिस्ट’ ते. मात, ते जें कितें दाखयतात, तातूंतलें कांय पत्रकारितेच्या मुल्यांत बसताच अशें ना. मागीर दुसरे वटेनच्या लोकांक मनस्ताप जाता. गजाल खरी. सगलेच पत्रकार हें मुद्दाम करतात अशें म्हणपाक मेळचें ना. आतां कांय संघटणा, पक्षांच्यो डिजिटल माचयोय आपल्याक जाय तेंच दाखोवपाक लागल्यात. ह्या गोंदळांत खरें कितें, फट कितें, त्या संभ्रमांत उच्च शिक्षीत पसून पडल्यात. मोबायल फोना सारकें शस्त्र विघातक कामांय घडोवंक शकता, हो अणभव सगल्यांकूच आयला आसतलो? चडश्यांक टिका सोंसना, वैयक्तीक उदरगती आड वा कर्तुबां आड आयिल्लें तें एक आडमेळें अशें तांकां दिसता. देखून पत्रकार संरक्षण कायदो करपाक जाय. महाराष्ट्रान तो केला. गोंय दुसरें राज्य थारूं येता.
बऱ्याच पत्रकारांक म्हायती मेळना, ताचीं आनिकूय कारणां आसात. वरिश्ठ कारवाय करीत म्हूण सरकारी यंत्रणेंतले कांय जाण म्हायती दिवपाक भियेतात. ती लिपोवन दवरपीय आसतले. सामान्य लोकूय उलोवपाक भियेतात. बरेच फावटी कांय जाण चुकीची म्हायती दितात. राजकी चेपणूय आसता. टिव्ही, डिजिटल पत्रकारितेन पयलीं कोण खबर दिता, हाची सर्त लागल्या. ताका लागून खबरां खातीर म्हायती एकठांय करपाक वेळ नासता. कालच्या सुवाळ्यांत परिसंवाद जालो, तातूंत आधुनीक तंत्रज्ञानाचो फायदो पत्रकारांनी घेवपाक जाय, असो विचार व्यक्त जालो. मात ते म्हायतीचेरूय विस्वास दवरप माल पडूं येता. संवेदनशील बातमी तर सांबाळून बरोवंक जाय. घडणूक तपासपाक सर्च इंजिनांचो वापर करूं येता, 3- 4 कडली म्हायती सोदून ती तपासूं येता. स्वताच्यो खबरो, लेख कालांतरान सोदपाक मेळटले, अशे तरेन गुगल ड्रायव्हाचेर सांठोवन दवरल्यार बरें. मात हें तंत्रज्ञान पयलीं शिकून घेवंक जाय. कांय पूर्णवेळ आनी अर्दवेळ पत्रकारांनी ही कुशळटाय आत्मसात केल्या. स्तंभलेखकांनीय तें शिकचें.
पत्रकारितेंत डिजिटलाच्या आगमनाक लागून बरोच बदल जाला. पूण आयज सगल्यांत चड गरज आसा ती दिसाळ्यां खातीर नवे- नवे पत्रकार घडोवपाची. अभ्यासू, मेहनती आनी कामाचें वेसन आशिल्ले पत्रकार. ताचे परस चड गरज आसा ती, दिसाळीं वाचपी भुरगे, तरणाटे घडोवपाची. पालक हे बाबतींत चड योगदान दिवंक शकतात. तयारेक लागुया.
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
