भांगरभूंय | प्रतिनिधी
मनीस म्हळ्ळें की तांचे मदीं खास अशें कितें तरी आयलेंच. खास म्हळ्यार एक आगळे वेगळे गूण आशिल्ली जिवी शक्ती. गूण खास, वस्तू खास, प्राणी खास, काम खास सगळें खास आसता.
आपआपल्या परीन जण एकलो जगता. मनशां जगण्या मदीं खुबूच तरेचीं संवंगां आसतात. संवंगां म्हळां हांचो अर्थ वायट धरचो न्हय. संवंगां ही विविध प्रकारची कला सगळ्यांच्या मदीं आसतात. गण आनी अवगूण ते. जल्मताच येतात. वायट बरी कला जशी भायर सरता तेच गूण अस्तित्व म्हूण मुखार नाचयत जिवी प्राणी फुडें पावल मारता. जशे गूण तशें नांव आसता.
चलता-भोंवताना, उट्टा-बसतना, नाचता-हांसतना आमचें मदीं कितें तरी वेगळेंच करून दाखोवपाची जिद्द आयली की ती तुका संवंय जाता. तुका उर्बा केलें वता. तुका आवडूंक लागतात. आपल्या मदीं कितेंतरी आसा हें कळू लागता. मन प्रसन्न जाता.
“आमी दीस रात कश्ट करता त्या कश्टाचे बारीकशें फळ मेळटा आनी ताचेर ओतिल्ल्याचें इल्लेशें पाळ प्राप्त जाता तेन्ना दोळ्यांतल्यान खोशयेचीं दुकां व्हांवले बगर रावनात…खास करून कोणायचोय आदार नासतना जालें कार्य तें आसता कश्ट करतल्या फुड्यान तूं खास असो आसा..हे विध्यात्या अशें आयज हांव म्हणटां. देखीक जेन्ना मनात एक नकारात्मक न्हय तर सकारात्मक उर्जा नाच करता. जी किमंत चड आसा तीं दिवंक त्या व्हड आनी मनांतल्या खास देव मनशाक दिता आसतना चिंतूंक पडत कांय हो पुसट विचार जेन्ना घोळटा. पूण खास सकारात्मक चिंतील्ल्यान तें काम खास मनशा हातूंत म्हज्या खास आशिल्या नात्यांतल्या मनशां फुड्यान तांच्या हांतातल्यान जावन तांच्याच हातांनी येता.
ह्या खास मनशां हातीन जालें आनी खास मनशांच्या हांतांनी ते आयले म्हणटकूच फुडें म्हजें कार्य हें जैतिवंत जातलें हें मनांत भरले बगर रावलें ना हें म्हणटा.
रोमा एक वेगळ्याच विचारांचें. तें कश्टाळू. तें हातान घेतलेलें काम अर्देकुटें दवरूपी न्हय. ताका शिवणकामाचो व्हड नाद. शिवणकाम कसलें? प्रस्न केल्यार एकूच जाप म्हळ्यार चलयांच्या, चल्यांच्या आंगावयलें विविध शैलींतले कपडे म्हणटले. पूण ना खाशेली गजाल म्हळ्यार तें बारीक सारीक उरिल्ले कपडे वापरून विविध प्रकारचे डीजायनाची कपयाळीं, गोजडी तयार करपाची. हें काम सोंपें न्हय. हे अशे गूण कमीच लोकां मदीं दिसून येतात. रोमा जें करतालें तातूंत खास आसता. तें कितें आर्ट त्या कपड्यांनी तयार करता तातूंत आकर्शकताय आसता. पळयलो मनीस ताका घेवंक धांवतलोच. ती टिकून दवरूंक बी एक जिद्द जाय आसता. ती जिद्द रोमाच्या रोमारोमांत भरलेली आशिल्ल्या कारणान तें आयज लाखांची मालकीण आसा. ह्या खास गुणाची पावती ताका खोशयेन जगपाक उर्बा दिता. (रोमाली काणी काल्पनिक बरयल्या) तरी अशीं खास मनश्या या जगात जगतात,आपल्या खास कर्मांनी रंग भरीत आसतात. आपली ही खाशेली शैलीतल्यांन नवे जल्म घेतले ह्याखातिरुय धडपडतात. जातुंन खास तयार जालों तो जिखलो.
आंगान तुज्या ,गुण कितलें? वायट जांव बरे,ते कसले कसले? उलयतात असले तसले, जण एकलो म्हणटा ते उध्योग तन मनांतलें कांय खास कांय दितात त्रास ,आमच्या जिंवीतांत मनीस खास, कांय अशे विशेश, तर कांय करतात दुस्वास …
मनीस सभाव होवूय बी एक खास गूण आसा. कोण गोड कशे, कोण म्होंवाळ तर कोण कोडू वखद कशे. कोण धडपडी तर कोण आळशी. कोण कामचुकार तर कोण अधीक भर घालून बेगोबेग करपी. ‘खरेंच खास अशें सोदीत बसत जाल्यार खुबूच वेळ लागतलो’. पळयात, हांगांच हांवें म्हणिल्ल्या या वळीन तुमकां खास कितें दिसलें? पासियेस. बराबर? पासियेस होवूय बी एक गूण. बरोवपाचें पाशियेस आसप होवूय कांय मनशां मदीं आशिल्लो खास गूण आसता. हें कोणाकूय जमता अशें ना. म्हाका एका साहित्यकारान बरोवपा विशीं उलयताना म्हणिल्लें तूं रचना करता आनी बरयता जाल्यार ते चालूच दवरुंक जांय. तूं एक दोन बरोवन थांबलीं जाल्यार साहित्यिक नू’ सारकें तागेलें. आमी बरोवंक लागलीं की आमची ती लेखणी आमकां खास जाता. आमच्यांनी एक दीस लेगीत तें काम करीनास्तना रावपाक जायना. बारीकशें आसना. तशेंच वाचन करप हेंवूंय खास मनशांची खास आवड आसता. सकाळीं फुडें उट्टनाच दिसाळें वाचलेंना जाल्यार तांचे कडे बाकीचीं कामां जायनात. म्हणून वाचन करपाक तें उघडले वता. मागीर कामां तीं घरांतलीं आसूं वा आनी कसलेंय मनातल्यान केलीं वतात.
खास शब्दांत, उतरांत कितलीं गोडसाण आसा ती पळयात. खास आमंत्रीत, खास नातें, सुवाळ्यांतलीं खास कामां जाणा आशिल्लीं खास मनशां, कांय वस्तू ज्यो खास जायूच आसतात. खास उलोंवक खास मनीसूच ती कार्यावळ खास करता. आपलो खास आपलो विस्वासू आसता. दोळे धांपून दवरपी विस्वासू व्यक्ती आसता. खास करता तेन्ना खास मनीस ना जाल्यार खास मन खास तृप्त जायतूच ना. हो लेख खास जाला अशें मनांतल्यान म्हणना. पूण खास वाचपी बी ‘खास’ करून वाचतलेंच. तांच्याय मनांनी खास आसतलें तें घडये तांच्या खास तकलेन येतलें हें जरूर…खास वाचतल्या खातीर ‘खास’ शब्द वापरून म्हाज्याखातीर खास लेख कांय म्हजे खास ओतून.
खास जायात, खास रावात, खास करात, खास गोडसाण तुमच्या फुड्यान हांसत अणभवात खास करूंनूच…! विविधतायेंन नटिल्लो खास… आपल्यालें आपल्याक खास आसता तेन्ना त्या खास गोश्टीक जर खास मनीस जगडटा जाल्यार तो खासूच सांगता.
ती आपल्या खातीर खास पोटतिडक
उलयता…मागीर म्हाका तोडिल्लो आसुंये. पूण थंय तांचे उलोवप हें खास मुद्दो आसता. आमचो गांव, आमचें राज्य, आमचो देश आमकांच खास…!
सोनाली सु. पेडणेंकार
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
