खाज

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

गोडें मुताचे आशिल्ल्यांक ताचें फेरीज जावं येता आनी तें फेरीज तांच्या जिणेक मारक थारूं येता. म्हणून कुजबुजत आपल्या यादींतल्यान खाजोवचे परस कोणाकय खातखुतल्यो करीत तांची जीण खुशालकायेन भरप चड गरजेचें.

बरींच वर्सां जाल्लीं. कुसमणा, आमच्या घरा फाटल्या दोंगुल्लेचेर वचप जमनाशिल्लें. हालींसरा असल्या गजालीं पासत मुजरत वेळ काडचो पडटा. त्या दिसांनी घरभाटां अर्दान व्हांवतल्या व्हाळाची पलतड मारतना म्हजे नदरेंत सुकी लांब खाजखुतलेचीं बोटां गेलीं. खिणभर हांव कितल्याश्याच वर्सां फाटीं पावलों. त्या वेळार आमच्या मदल्या चड शाण्यांक वा अती बुदवंतांक देख शिकोवंक कुसांनी भरिल्लीं हीं बोटां एका वेळावेले अहिंसक अस्त्र !! ह्या अस्त्रांचो वापर आमी ज्या वगतार जांचेर केला, तेन्ना तांची शारिरीक तशीच मानसीक हिंसक ‘खाज’ निवळूंक बरोच उपेग जाला. आतां उदरगतीच्या नांवा खाला रानांची आनी थंयसरल्या झोंपांची दुर्गती जायत चल्ल्या. हाता भायर वचत आशिल्ली, ही उदरगत असल्यांक म्हारक थारता. हीं ‘बोटां’ हळू – हळू ना नापयत जायत आसात.
मनश्यांच्या आंगाक येवपी खाज आनी आंग सोडून भलतीच कडेन येवपी खाजींत बरेंच अंतर आसा. आंगाची खाज खाजोवन निवळूं येता. ती निवळूंक ताचेर कितलेशेच उपाय आसात. खाजोवन घेवंक आवतां (टूल) आसात. पूण कांय जाणांक खाजता एके कडेन आनी खाजोवप जाता भलतेच कडेन. ती खाज मात निवळूंक मात्शी कुस्तार जाता. आतां जर असल्या खाजुट्यांच्या हातांत सत्ता, अधिकार आसत तर कितें जायत हें सांगू नज? ते उठसूठ, वेळ मेळटा थंय आपली सुप्त खाज काडीत आसतात. आदीं ह्या पासत फक्त दिसाळीं, नेमाळीं, अंक, भौशीक सभा असल्या माध्यमांचो वापर करप जातालो. दिसाळ्यांनी दुसऱ्यांच्या नांवान चिटी बरोवन आपली खाज काडपी अशें ‘पत्रलेखक’ आशिल्ले आनी अजूनय आसात. ह्याच दिसाळ्यांनी वेगवेगळ्या नांवांच्या स्तंभ लेखना खाला कांय जाण कुजबुजतना दिसतात. जे वेळार कोणाक आपलें दुख्ख सरळ तरेन भौसा मदीं मांडूंक कापस्ताद जायना, असल्या वेळार ते ‘शिखंडी’ आडसाराक रावन बाण मारत आधुनीक अर्जून जातात. हालींसरा हे लोक इलॅक्ट्रॉनिक मिडियांचो हिसपा भायर फायदो घेतना दिसतात.
आतां स्मार्ट फोन नांवाचें आधुनीक कोलीत मनश्यांच्या हाताक लागलां. तांणी तिचो वापर ज्या भशेन करपाक सुरू केला, तें जर पळयत तर मनश्यांची उत्क्रांती माकडापसून जाल्या म्हणपाचें दोळे धांपून प्रोवार जाता. इलेसांव जशें लागीं येता तशें समाजकारणाच्या नांवान राजकारण करपाची काय जाणांक खाज येता. पयश्यांच्या नादार ते आपणें स्वता घडोवन हाडिल्यो मुलाखती, पोड कास्ट ह्या नांवान आपल्या तथाकथीत विद्वतेचो बाजार मांडटात. खरें तर असल्या विद्वतेच्या नांवान आपणें केल्ल्या हळशिकेंत कोणें तरी फातर मारचो हो तांचो हेतू आसता. जेणें करून ती हळशीक कोणाचेर तरी उसळची आनी बोवाळ जावचो, अशें तांणी चिंतून खेळिल्ली ती एक चाल आसता. आपले वटेन लोकांचें लक्ष ओडून घेवपाच्या तांचे ह्या खाजीक लोक बळी पडटात. भौसा मदीं वाद विवाद सुरू जातात. जुवान धरून जांची अर्दी लांकडां मसणांत पावलीं असल्यांक लेगीत ‘हांव, म्हजें, आनी हांवें’ गावपाची खाज आसता. ती चड घातक थारूं येता. जायते फावटीं हांणी उक्तायल्ली फटीची म्हायती तांची फाटभूंय खबर नाशिल्ल्यांक खरी दिसूं येता. कारण हांणी सांगिल्ल्यो तांच्या कोठये कुडींतल्या फोलींनांतल्यो यादी कितल्यो खऱ्यो आनी कितल्यो फट हें थारावंक कुस्तार जाता. एक तर हांच्या यादीन आसात ते काय लोक तांच्या काणये कडेन दुर्लक्ष करतात वा चडशे जाण ह्या संसाराक अंतरिल्ले आसतात. आनी थंयच हांचें सादता. हें कोणाकूय बरो-वायट, घातकी म्हणटना आपणें केल्ले विस्वासघात विसरतात. राजकारण्यांक दोश दितना आपलें राजकारणांतलें कर्म विसरतात. कितल्याश्याच लोकांच्या आदारार जाल्ल्या चळवळीचे, आंदोलनाचे, उत्सवांचे ‘क्रेडिट’ आपणांक घेतात. “हांव, म्हजें, आनी हांवे” हे खाजी सामकार तांकां हेर सगळें नगण्य दिसतात.
खाज बेश्टी येना. ताका बरींच कारणां आसतात. कांय वेळार सादीशी दिसपी खाज फुडें मोठ्या दुयेंसाचें निमित्त थारूं येता. जायत्या फावटीं असल्या काडिल्ल्या खास खाजींतल्यान खबर नाशिल्ल्या गजालींचो नवीन पिळगेक बरो उपेग जावं येता. खुबश्या म्हालगड्या वा जुवान लोकांचीं रुपडीं भायर सरिल्ल्यान तांकां कुशीक सारूंक हाचो बेस बरो उपेग जावं येता. आपणें सांगचें आनी हेरांनी तें मुकाट्यान आयकून घेवचें असल्या बुदवंतकायेक आळो येवं येता. हांव कोणाक आनी कसल्या गजालींक भिना म्हणपी भिवपाची वेळ आयल्या उपरांत समाजांत उपलब्द आशिल्ल्या आलाशिऱ्या फाटल्यान धांवता हें कळटा. असल्या बुदवंतकायेचेर दुबाव दाखोवपी ह्या समाजांत खूब लोक आसात. ते लेगीत हांणी वापरिल्ल्या माध्यमांचो वापर करून आपलें मत मांडूक शकतात. हें कळीत करपाचो हो एक ल्हानसो यत्न. ही लेगीत एक तरेची खाज म्हणूं येता. मतींत दवरपाची गजाल म्हणल्यार, एकेकडेन परत – परत चड खाजयत तर थंयची कात वचून रगत येता. गोडें मुताचे आशिल्ल्यांक ताचें फेरीज जावं येता आनी तें तांच्या जिणेक म्हारक थारूं येता. म्हणून कुजबुजत आपल्या यादींतल्यान खाजोवचे परस कोणाकय खातखुतल्यो करीत तांची जीण खुशालकायेन भरप चड गरजेचें.

दादा हेगडे
9518942298