भांगरभूंय | प्रतिनिधी
(तो खऱ्या अर्थान आपल्या लोकांची खरी सेवा करतालो. सगळ्या लोकांच्या ओंठार एकच नांव आशिल्लें ‘ आनंद. ’ आतां मुखार…)
हो ‘आनंदोत्सव’ मात खूबच जाणाक खटकतालो. वेंचणुकेंतलें ताचें चिन्न ‘झाड’. पूण त्या झाडांची मुळां कातरून वडोवपाची तयारी चवगजाण करताले. हो केन्नाचो ‘पोर रे’ आमकां राजकरण शिकयता. वचुंनी ही… दुसरे वेंचणुकेंत पळय कसो ‘सोपयतां’ ताका. परतून तकली वयर काडूंक दिवचो ना. मांयभूंयेचो पूत पूण दुसऱ्याक नामना मेळटा ती पळोवन कसो जळफळाट जातालो. आपल्याक गांवभावा विशींचो हो तिरस्कार, द्वेश, कुसकेंपण, मत्सर. आनंदाचें बरें मागपी हितचिंतकाक रोहनाची वृती आवडली ना.
‘कसल्या विचारांनी मढला रे, बापायन हाका?’
‘नवीदाद न्हय, घोंट पडल्यार लेगीत सगल्याच्या तोंणाक पानां पुसून घेवन नाच्च जावपी.’
‘बरोबर दांमु तुवें सारको जोखलो आनी मापलो.’
‘रोहन तो भयंकर दंकी.’
‘कसो घात करीत सांगप कठीण.’ प्रवीण, श्रेयस, गणा, दिना हांचे उलोवप चालु आसतना. वीणा रोपा आळीत कपडे घेवन घरा वचपाक बसीचेर चडपाचे तयारेत दिसलें. पयस साकूनच वीणान तांकां हात दाखयलो.
‘आनंद’ ‘आनंद’ ही उतरां कानार पडत साकून रोहनाक न्हीद पडपाची बंद जाली. रातीचीं जागरणां करून फुडले वेंचणुकेंत आपूण जैत कशें मेळयतलों हाचीच आंखणी तो करूंक लागलो. रोहनान बरीच नेटाची आनी वेवस्तीत बांदावळ घाली. ताका लागून पार्टीचेर पार्टी जायत रावल्यो. रोहनान सगळ्यांत आदीं गांवगिऱ्या वाठांरातल्याक गुटलायले.
‘आरे बाबांनो, तुमच्यो जो अडचणी आसात त्यो घेवन येयात. तुमकां कामां जाय हांव दिवपाची वेवस्था करतां’. ह्या रोहनाच्या आश्वासनान भौस खोशयेन फुल्लो.
‘खरी कामा रोहना कडेनच जातलीं.’ गणाक नेट आयलो
‘शीता फुडें मिठ खावचें न्हय’ दिनान जाप दिली.
‘चलात, कामाक लागुया नेटान’.
वाडयावेल्या वळखीच्या तशेंच पयसुल्ल्या लोकांची एकच गर्दी रोहनाच्या घरा मुखार दिसली. एकटो नांवां बरोवन घेतालो दुसरो डायरीचेर काम कितें तेय बरोवन घेवन फुडें रोहना म्हऱ्यान उलोंवक धाडटालो.
रोहन दर एकटयाक आपले कडेन वळोवन घेवन आपले पांगीत दवरपा खातीर वेगवेगळ्या मांडवणेन तांकां अडयतालो. खरें म्हळ्यार गांवांतले लोक सादे भावार्थी तांकां रोहनाच्या ह्या डावपेचाची मातूय कल्पना नाशिल्ली. कोणाक नळ, कोणाक लायटीचे कनेक्शन, कोणाचें रेशन कार्ड तर कोणाक नोकरी लायता अशें करतां करतां पूराय वाठारांतले लोक ताका आपलो मानूंक लागले.
‘रोहना कडेन गेल्यार काम जाता’ ही खबर सगल्याक पावली. वाऱ्यार अशी उडिल्ली खबर आनंदाकूय कोणे तरी सांगली.
इतले मजगती ह्या दोगां मदीं उबो जालो ‘ग्राब्रीयाल’. सगले ताका ‘गाब्रु’ म्हणटाले. राज्यांत तसो एकामेकांचो व्देश करपी कोण नाशिल्लो. कारण सगल्याच्या धर्माचो आदर करपाचे मूळ संस्कार आशिल्ले. वायटपण, वांकडेपण, दुश्टपणाक हांगां खंयच थारो नाशिल्लो. कितेंय घडलें तर एकामेकां कडेन उलोवन समजीकायेन मार्ग काडपाचो आसतालो. चूक जाली माफ करता अशें सादेपणान थंयचे थंय सगळो न्याय निवाडो जातालो. कोणाचीच झुजां पेटोवन घालपाची इत्साच नाशिल्ली.
तेच अदमासाक एक व्हड घडणूक घडली. पणजेच्या शाळेंतले चलयेक कोणे खंयतरी नाच्च केली.
‘खंय गेल्ले णवेचें चली?’
लागसारच आशिल्ल्या टॉयलेटीत गेल्लें. निमित येदेशे, दनपार मेरेन घरा पावलेंना म्हणटकच सगळो बोवाळ जालो. ल्हवु ल्हवु आमोरी मेरेन चलयेचें नांव गांव सगळ्याक पावलें. कशें घडलें, कितें जालें?
‘चली मेळ्ळें काय ना?’ दर एकटयाच्या ओंठार हींच उतरां.
‘कितेंय जांव चली मेळ्ळ्यार पुरो.’ वाड्या वाड्यांनी लोक उलोवंक लागले. निमाणे आनंदाचेर ‘पेज’. सगळी ‘जापसालदारकी’ आयली. तांणे चवकशेचीं खूब सुत्रां हालयलीं.
‘कोण तरी खेळ खेळ्ळा’ कोण उलोवंक लागले.
‘अशें कितें घडलां आसत.?’
‘आमोरेचेर शाळेंतले भुरगें पावलें.’ आनंदान खासा वचून शाळेंत बारीकसाणेन चवकशी केली.
‘बाय तुका कोणे खंय व्हेलें?’
‘म्हाका बाथरूमांत वतकच धमकावन एका मोटेल्या मनशान आपयलें. कुडींत फकत बसोवन दवरलें. आतां वच म्हणलें. म्हाका रस्त्यार हाडून सोडलें.’
‘तूं वळखता त्या मोटेल्याक?’
‘हांवें ताका केन्नाच पळोवंक ना.’
चली बाबडे सगळेंच कांचवेलें, थरथरपाक लागिल्लें. कांय म्हयन्या उपरांत कोणे कसलो रंग आनी खेळ खेळ्ळा सगल्यांक समजलें.
कानोबाजपणान खेळी खेळ्ळी तरी उकती जाले बगर रावली ना. आनंदाची वाट लावपाक ही मांडणी.
‘रोहन आनी गाब्रीयाल येत्या ते वेंचणुकेंत आनंदाक आपटूक सोदतात.’ चर्चेक वता थंय विशय मेळ्ळो.
‘आनंदाचो कसलो गुन्यांव आसा? हें मुदामूच केलां तांणी’
‘दोगांच्या मनांत वेंचणुकेंत उबें रावपाचें आसतलें.’
‘हातूंत आनंदाची बदनामी कित्याक करची?’
‘आनंद रोहनाक लागता न्हय.’
‘म्हूण तांणे ग्राबुक सांगाताक घेतला.’
‘असली नाटकां करपाक.’ दिना, श्रेयस, दामु एकामेका कडेन उलयतां उलयतां तिडकताले. पूण करतले कितें ? रोहनाची नाटकां, फटींगपणा, नागवप भुरगेपणां पसूत ते पळयताले. तांका ती व्हडली अजापाची गजाल मातूय नाशिल्ली. रोहनाचो स्वभाव, बापायचें वागप, घरांतले वातावरण, सगळेंच तांकां बेस बरें खबर आशिल्लें.
एकाद्री आमली खळांत घालतकच जशी कांय दिसा भीतर मुरता तसो रोहन राजकारणांत मुरिल्लो. रगतांतच म्हणटात तशें… वेव्हार, आपले पेले, उलोवपाची शैली, दुखयनासतना कोणाचो कांटो कसो काडप. हांचे बेस बरें शिकप श्री गणेशा भुरगेपणांतल्यान चिरिल्ली. आपल्या आंगांर आशिल्लें हें प्रकरण तांणें गाब्रुचेर धुकलून तो हात फाफडून मेकळो जालो. ‘गाब्रु’ ‘गाब्रु’ म्हूण कांय तेप लोकांनी ताका हिणसायलो. गाब्रु ‘शाब्रु’ तो. पयशे तोंडार पडटकच तोय ‘बाब्रु शावरू पोंकडिफेरेन्स’ म्हणटा.
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
