भांगरभूंय | प्रतिनिधी
गुरूने दिला ज्ञान रूपी वसा, आम्ही चालवू हा पुढे वारसा, हें गीत 5 सप्टेंबराक आमी नकळटां गुणगुणटा. कारण तो शिक्षक दीस. नामनेचे शिक्षक आनी तत्वज्ञानी डॉ. सर्वपल्ली राधाकृष्णन हांचो जल्म दीस. तांच्या विद्यार्थ्यानी तांचो जल्म दीस मनोवपाचें थारयलें, तेन्ना तांणी आपलो जल्म दीस ‘शिक्षक दीस’ म्हूण मनयात, अशें सांगलें. तेन्ना सावन शिक्षक दीस पुराय भारतभर मनयतात. समाजांत शिक्षकूच सर्वश्रेश्ठ. जितलो शिक्षकांक मेळूंक जाय तितलो मान समाजांत मेळटाच अशें ना. आदी मेळटालो, आतां खुबूच उणो जाला. कारण ताका आयचो शिक्षकूच जबाबदार. आमची बाई आनी गुरूजी. जांणी आमकां भरपूर संस्कार दिले आनी मनीस घडयले. जांणी आमचें जिणेंत उजवाड रकयलों. त्याच उजवाडाच्या म्हालवजार आमी वाट चलतां आनी हेरांकय उजू वाट दाखोवंक धडपडटात. त्या शिक्षकांत आनी आतांच्या शिक्षकांत जमीन- आसमानाचो फरक मेळटलो.
आयज समाजांत कोणाचें कोणाक पडून गेल्लें ना. थंय शिक्षकांक कोण विचारता? फाटल्या कांय वर्सांनी तर सगळ्यांच मळाचेर धुमाकूळ चल्लां, शिक्षणिक मळूय तांतुंतल्यान सुटिल्लें ना. अनागोंदी कारभार चल्ला. कोणाचे कोणाक सोयर- सुतक ना. सगळोच सावळो गोंदळ. शिक्षणिक मळूय कांय भ्रश्ट शिक्षकांनी भ्रश्ट करून उडयलां. जो आपल्या भुरग्या समान विद्यार्थीनींक वासनेचे नदरेन पळयता, तिचें लिंगीक शोशण करता, अशा नराधमाक कोणे शिक्षक केलो काय, असो प्रस्न निर्माण जाता? आनी प्रामाणिक शिक्षकांक लजेन मान सकयल घालची पडटा. लांच्छनास्पद अशें हें कर्तुब. मनशांक अशें वागप मात्तूय सोबना, तांतल्या तांतूत शिक्षकाक तर निखालस न्हय. असल्यांक खर ख्यास्त करपाक जाय. असलें वृत्तीच्या लोकांची शिक्षक म्हूण निवड करप ही त्या निवडकर्त्याचीय चूक. काय ताका शिकयतल्या शिक्षकांची चूक? जेन्ना रक्षकूच भक्षक जाता तेन्ना कोणें कोणाच्या तोंडा कडेन पळोवपाचे? परिवर्तन जाय म्हूण कमराचें सोडून माथ्यांक बादूंक फावना. शिक्षकांनी शिक्षकां भशेन वागपाक जाय. मुळांत तो पयलीं प्रामाणिक, निसुवार्थी, निर्व्यसनी आसपाक जाय. प्रत्येकान विद्यार्थीप्रिय शिक्षक जावपाचो यत्न करपाक जाय. हाचो अर्थ असो न्हय की विद्यार्थ्यांच्या चुकांचेर पांगरूण घालप आनी तांकां जाय तें करूंक दिवप. शिक्षकांनी पालकांचें बरेंपण घेवन भुरग्यांचें खळे करपाक फावना. आपल्या भुरग्यांच्या फुडारा विशीं जे आत्मितायेन पळयतात तेच तरेन आमी तांच्या शिक्षणाची काळजी घेता, तेचपरी आपूण जंय शिकयता, ज्या भुरग्यांक लागून म्हाका म्हयन्याक भरमसाठ पगार मेळटा, म्हण्टकच तांकां सारकें शिकोवप म्हजें परम कर्तव्य जावन आसा. ताका हांव प्रामाणिकपणान पाळो दिता व्हय? हांवें शिकयिल्लो भुरगो फुकट गेलो अशें म्हणपाची पाळी कोणा शिक्षकाचेर येवंक फावना. ज्या- ज्या विद्यार्थ्या कडेन प्रत्यक्ष, अप्रत्यक्ष संबंध येता त्या सगल्या विद्यार्थ्यांचें आमच्या हातांतल्यान कल्याणच घडपाक जाय. जेणें करून आमकां ताच्या कर्तुत्वाचो अभिमान दिसपाक जाय. जायत व्हय आमचेकडेन? कांय आमी हायस्कुलांनी कशायकशें वागतले.
चडसो स्टाफ रूमांनी शिक्षक हो गटगटांनी वावुरता, एकामेकांचो दुस्वास करता, म्हजें तुजें करता, असल्यांनी कोणाचेच कल्याण जायना. शिक्षक हो शिक्षक आसता. शिक्षकांन प्रत्येक पिरीयडाक क्लासांन भितर सरतना फ्रेश भितर सरपाक जाय. टेन्शन घेवन भितर सरूंक फावना. शिक्षक हो खरो किर्तनकार. शिक्षकांनी शिक्षकां भितर आशिल्लें मतभेद विद्यार्थ्या हुजीर केन्नाच व्यक्त करपाक जायनात. तांतल्यान विद्यालयांची शिस्त बिघडटा. आवय बापायन केन्नाच भुरग्यां मुखार झगडपाक जायना. ताचो परिणाम तांच्या मनाचेर जाता. तेच भशेन एका शिक्षकान दुसऱ्या शिक्षकांक भुरग्यां मुखार विकूंक दिवंक फावना. आमकां सगली सुधारणां जाय पूण मनीसपण सांबाळून.
कांय शिक्षक इतले नालायक वागता म्हूण सांगू. तें आपूणूय काम करचेनात आनी दुसऱ्यांकय करूंक दिवचे नात. सामके विचित्र वागतात. थोड्याक तर अकलेचें कांय आसना, लोक धजा मारतात असल्या शिक्षकांची. काय जाण भुरग्यांच्या घरा कडेन भोंवतात, कांय जाण तांचे चुली कडेन लेगीत पावता. त्या पालकांक आपूण मुख्याध्यापक आशिल्लेवरी “तुज्या भुरग्याक हांव पळयतां, पास करपाचें म्हजेर पावलें,” अशें म्हण्टकच खंयच्या पालकांक उमेद जांवचीना. असली बरेंपणा घेतात आनी भुरग्याक कांयच शिकयनात. ख-यांनीच आमी आमच्या विद्यार्थ्यांचो सर्वागी विकास करपा खातीर वावुरतात व्हय? आयज जेन्ना मनीस शिकून बेकार उरता आनी शिकूनाशिल्लीं व्यक्ती कामाक लागता तेन्ना कित्याक शिकपाक जाय? पयशे दिवन नोकरी मेळटा. जांका नोक-यो आयत्यो मेळटात तेच लोक काम चुकारपणा करतात. आनी ते कोणाक भिनात. ते म्हण्टांत आमी पयशे दिवन वा फावरान कामाक लागल्यात. म्हजो गाॅड फादर आसा. म्हजें कोण कितें करतलो?अशे तरेची मानसिकता आयज निर्माण जाल्या. हें शिक्षणाचे खरें अपेस.
आयज शाळांनी भुरगीं खुबूच मस्ती करपाक लागल्यात. कारण तांकां खबर आसता शिक्षक आमचें कांयच करूंक शकनात म्हूण? कायद्यान शिक्षकांचे हात बांदून घाल्यात. 8 वी मेरेन पास ह्या नेमाक लागून कांयच येना जाल्यार लेगीत भुरग्यांक पास म्हूण दाखोवंचे पडटा आनी फुडें धुकलचो पडटा. जाता कितें, ताका लागून सकयलो शिक्षक ताका कांयच शिकयना अशें म्हटल्यार जाता, कोण शिकयता तो शिकयता. आनी म्हणूनच णवे यत्तेंत तो भुरगो दोन -दोन, तीन- तीन वर्सां फेल जाता आनी निमाणें शाळा सोडटा. शाळां, विद्यालयां महाविद्यालयां ही ज्ञानाचीं मंदिरां तांचे पावित्र्य दर एकल्यान पाळूंक जाय. कशाय कशें वागूंक जायना. आज काल ह्या मंदिरांनीय झगडीं, झुजां जावंक लागल्यांत, हें समा न्हय. एकंदरीत दर एकलो आपणाक जाय तसो वागपाक लागला. दर एकलो एकामेकांचेर वरचढ जावपाक लागला. शिक्षण क्षेत्र हो कांय जाणांनी धंदो करून उडयला. पयशें दिवन कामाक लागिल्लो मनीस मना पासून केन्नाच काम करचोना. बरें नागरीक घडोवपाक खंय तरी होच शिक्षक उणो तर पडुंकना मू? कारण ताचें चित्र आयज सगळ्याच मळांचेर समाजांत दिश्टी पडटा. अशें खंतीन म्हणचें पडटा.
काशिनाथ नायक
9158345844
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
