भांगरभूंय | प्रतिनिधी
चिंतन – 32
तुका म्हणे जेणें राहे समाधान ।
ऐसें तें भजन पार पावी ॥
ह्या ओळींत तुकाराम महाराज आमकां जिणेचो एक सामको व्हडलो आनी म्हत्वाचो नेम सांगतात.
आमी सगळे जिणेंत कितें तरी मेळोवपाच्या फाटल्यान सतत धांवतात. बरे गूण, बरी नोकरी, व्हड पगार, व्हडलें घर… ह्या सगळ्यांतल्यान आमकां कितें जाय आसता? निमणें तेंच. म्हणल्यार ‘समाधान’. पूण जायते फावटीं घडटा तें म्हणल्यार हें सगळें मेळ्ळे उपरांत लेगीत आमकां खरे समाधान मेळना. एक रिकामेपण जाणवत रावता. तुकोबा म्हणटात, आमच्या काळजाक तृप्त करपी भजन (हांगा भजन म्हणल्यार फकत गायन न्हय, तर खंयचीय कृती), तेंच आमकां भवसागरा पलतडी व्हरता.
हाचो अर्थ, तुमी जें कितें करतात, तें फकत येस वा पयशांचे खातीर करचें न्हय. ताचे बदला तें करतना खोस आनी शांती मेळपाक जाय.
अविनाश खूब हुशार आशिल्लो. ताका बरे कंपनींत नोकरी मेळ्ळी. तो आपल्या कामांत सामको चोख, हुशार आशिल्लो, पूण तो सदांच अस्वस्थ आनी ताणांत आसतालो. कामाच्या ताण आनी अपेक्षांक लागून ताका केन्नाच समाधान मेळ्ळें ना. तो फकत पयशे जोडटालो, पूण ताका सुख मेळनाशिल्लें. एक दीस ताणें नोकरी सोडली आनी भुरगेपणा सावन आपल्याक आवडपी कामां करपाक सुरवात केली. सैमाची आनी फोटोग्राफीची ताका खूब आवड आशिल्ली. गायड म्हणून काम करपाक लागलो, सैमा वांगडा तो जगपाक लागलो. सुरवेक ताची येणावळ उणी जाली, पूण आतां तो खूब समाधानी आसा. कामांतले पयशे उणे आसले तरी ताका मनांची शांती मेळ्ळी. ताणें केल्लें काम ताका समाधान दिता.
विलासराव, निवृत्त शिक्षक. निवृत्ती उपरांत तो फकत बसून रावलो ना, आपल्या घरालागीं गरीब भुरग्यांक फुकट शिकोवपाक लागलो. तातूंतल्यान ताका एकूय पयसो मेळना, पूण जेन्ना विद्यार्थी ताका मेळून म्हणटा, ‘सर, हांव आयज तुमकां लागून ह्या पदाचेर आसां’, तेन्ना ताच्या तोंडा वयलें समाधान लाख मोलाचें आसता.
देखून इश्टांनो, स्वताक विचारात, ‘म्हज्या जिवितांतलें म्हाका खरेंच समाधान दिवपी काम कसलें?’. तें काम सोदून काडून तें करप, हेंच तुकोबान सांगिल्लें ‘भजन’. आनी अशे तरेन आमी आमच्या जिविताचो ‘भवसागर’ हुंपूंक शकतात.
– हभप देवदत्त दिगंबर परुळेकर
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
